검색어: parvam casam (라틴어 - 이탈리아어)

umbra parvam casam
l'ombra di una casetta;

apud agricolae parvam casam
vicino alla casetta del contadino

parvam
poco

cum parvam
con piccole cose

modestam casam
ibi bona anicula est quae mauramdp accipit et bonam cenam parat

incolae insulam parvam relinquunt
gli a dell'isola lasciano la vasca

et parvam tunicam albam induit
e una piccola tunica bianca

nuntio vobis gaudium magnum habemus casam
annuntio vobis senza magno gaudio

magna procella nautam ad parvam insulae impellit
e sollecita il marinaio al piccolo dell'isola, una grande tempesta di

densarum silvarum umbra miseram agricolae casam celebat
fitte foreste

perfugae per silvas cum praeda in miseram casam perveniunt
i disertori arrivano nel bosco per un accompagnamento

longam flavam coman habet et parvam tumicam albam induit
coman ha indossato un giallo-bianco, così a lungo sopportato, e il piccolo tumicam

adventatis semper libenter ad casam nostram parvam et miseram certe, sed nitidam.
alcuni grammaticale analisi

rerum scriptores narrat parvam manum romanorum militum, quod exercitus romanus gallorum iter impedire non potuerat, romam petivisse et in arcem confugisse
gli storici narrano che un piccolo gruppo di soldati romani, poiché l'esercito romano non aveva potuto impedire la marcia dei galli, si recò a roma e si rifugiò nella cittadella

aliquando senex vita et labore fatigātus ligna in silva colligēbat et, sub vespērum ex silva excessit, nam ante noctem in casam venire cupivit.
quella sera, la della foresta e ha superato il

magna cum prudentia formica respondébat: «dearum epulae sane iucundae sunt, si (“se”) invitaris; tu (“tu”) certe aras frequentas, sed semper a sacerdotibus (“dalle sacerdotesse”) abigèris. non solum in capite (“sulla testa”) reginarum sedes, sed etiam in immunda spurcitia. non labòras neque certe socordia tua divitias congéris; uvas enim in mensis attingis, sed brumà saevà vita tua magna cum ignominia finitur: nam neque miram villam neque parvam casam habes. formicae autem
magna cum prudentia formica respondébat: «dearum epulae sane iucundae sunt, si (“se”) invitaris; tu (“tu”) certe aras frequentas, sed semper a sacerdotibus (“dalle sacerdotesse”) abigèris. non solum in capite (“sulla testa”) reginarum sedes, sed etiam in immunda spurcitia. non labòras neque certe socordia tua divitias congéris; uvas enim in mensis attingis, sed brumà saevà vita tua magna cum ignominia finitur: nam neque miram villam neque parvam casam habes. formicae autem magna diligentia micarum copiam congèrunt, casam promiscuam tamquam (“come”) villam rusticam cum concordia habitant et vitam iucundam atque beatam semper gerunt». ut (“come”) fabella indicat, insolentia atque superbia semper puniuntur,