검색어: mallarĝaj (에스페란토어 - 독일어)

tiuj ŝuoj estas tro mallarĝaj.
diese schuhe sind zu eng.

mallarĝaj kamenoj suĉas pli bone ol larĝaj.
enge schornsteine ziehen besser als weite.

mi aĉetis la ŝuojn, sed ili estis tro mallarĝaj por mi.
ich kaufte die schuhe, aber sie waren mir zu eng.

en kelkaj lokoj la regulecon de la stratoreto neatendite rompas kurbaj kaj tre mallarĝaj stratetoj.
an einigen orten unterbrechen unerwartet krumme und sehr enge gassen die regelmäßigkeit des straßennetzes.

alia konstruaĵo enhavas ŝtofojn, ne nur en mallarĝaj strioj, sed ankaŭ en grandegaj rulaĵoj longaj cent ulnojn.
ein anderes gebäude birgt stoffe, nicht nur in schmalen streifen, sondern auch in riesigen, hundert ellen langen rollen.

la fenestroj estis longaj, mallarĝaj kaj pintigitaj kaj situis tiom for disde la nigra kverka planko ke nepre maleblis ilin atingi de interne.
die fenster waren lang und schmal und hatten gotische spitzbogenform; sie befanden sich so hoch über dem schwarzen eichenen fußboden, daß man nicht an sie heranreichen konnte.

du gigantaj ondorompiloj similaj al brakoj mallarĝaj sin etendas en la golfon antaŭ la urbo, enbrakigante akvoareon, kie ŝipoj el ĉiuj mondopartoj lante naĝas havenen.
zwei riesige wellenbrecher strecken sich wie lange schmale arme in die bucht und umarmen die vor der stadt liegende wasserfläche, wo schiffe aus allen erdteilen langsam auf den hafen zulaufen.

Ĉi tiuj "lumigiloj" ĝenerale estas instalitaj en mizerkvartaloj kaj mallarĝaj stratoj, kie la lumigado kutime estas malforta aŭ tute manka.
diese "lampen" werden für gewöhnlich in slums und in engen gassen installiert, wo die beleuchtung in der regel schlecht oder gar nicht vorhanden ist.

fantomo-hoffmann oni nomis lin, tiun strangan, malgrandan kaj nebelan viron kun mirige delikataj, malgrandaj manoj; kun brilaj okuloj, en kies profundo ŝajnis flami ĉiama fajro; kun mallarĝaj lipoj, kiujn neniu vidis rideti; kun korpo, por kies konstruo la naturo uzis nur la minimuman kvanton da ostoj kaj karno, nepre necesan, por krei vivantan estaĵon.
gespenster-hoffmann nannte man ihn, diesen wunderlichen, kleinen und unschönen mann mit erstaunlich zarten, kleinen händen, mit strahlenden augen, in deren tiefe ein beständiges feuer zu lodern schien, mit schmalen lippen, die niemand lächeln sah, mit einem körper, für dessen bau die natur nur jene mindestmenge an knochen und fleisch verwendet hatte, die unbedingt notwendig ist, um ein lebendiges wesen zu erschaffen.