검색어: hindi mamatay ang mga halaman at mga puno (영어 - 타갈로그어)

magtanim ng mga halaman at puno
at magtanim ng puno sa may mga puno

ang mga halaman ay dinilig ni jose
ang mga halaman ay dinilig ni jose

at wag puputulin ang mga puno
wag kang ganyan mga kaibigan korin naman sila

ang aking kahinaan ay ang mga problema ko at mga magulang ko
ang kahinaan ko ay ang aking mga magulang at mga problema

nais ko pong iparating sa inyo na ang mga guard ay sobrang mga pasaway at mga reklamador
nais ipapakita ko ang iyong mga guard na sobrang pasaway at mga reklamador

dumating ang mga nag tratrabaho sa asa philippines foundation at mga medical doctors para sa gagawing papsmear sa lahat ng members ng asa at mga staff ng baranggay dito sa base 3
dumating ang mga nag tratrabaho sa asa philippines foundation at mga medical doctors para sa gagawing papsmear sa lahat ng members ng asa at mga staff ng baranggay dito sa base 3

ang natutunan kopo sa ating english subject ay ang mga multi modal text at mga impromtu speaking at sobra akong nagpapasalama sa atning mga guro at magulang dahil saka ilay nakakapag aral parin tayo
ang natutunan kopo sa ating english subject ay ang mga multi modal na teksto at mga impromtu na nagsasalita sa sobra ako nagpapasalama sa atning mga guro at magulang dahil pagkatapos ilay ilay nakakapag aral parin tayo

ang sunset ang pinaka nagpapaganda ng aking buhay kaya pinipiktyuran ko ito para sa magandang color sa aking paningin maganda ang mga puno at mga bundok at iba pang mga bagay n nakikita ko ito ang aking magandang kasiyahan ng aking puso at isipan
sunset

pangasinan to tagalog bilang estudyante, naniniwala akong kailangang ipagpatuloy ang edukasyon kahit may pandemya dahil isa itong epektibong paraan upang maiparamdam sa atin na hindi tayo nakakalimutan ng lipunan. iba iba man ang mga karanasan natin sa loob ng ating mga bahay, alam kong marami ang nami miss na ang paaralan at ang mga bagay na madalas nilang gawin kasama ang mga kaklase at mga guro
pangasinan to tagalog bilang mag - aaral, naniniwala akong kailangan ipagpatuloy ang edukasyon kahit may pandemya dahil isa itong mabisang paraan upang maiparamdam sa atin na hindi tayo nakakalimot ng lipunan. iba iba man ang mga karanasan natin sa loob ng ating mga bahay, alam kong marami ang nami miss na ang paaralan at ang mga bagay na madalas nilang gawin kasama ang mga kaklase at mga guro

ang huling pagkikita at samahan ng aking mga kaklase noong marso,hindi man naging maayos ang pagpapaalam sa isat isa ngunit nakakapagusap naman sa anong paraan upang hindi magkalimutan. noong mga araw na nakakalabas pa kami nakakagala, nakakasama ang mga kaibigan sa kainan ngunit ang pag simula ng quarantine ang makakapag hiwalay o maglalayo sa amin kung ano ang pang araw araw naming ginagawa sa buhay. ako bilang isang magaaral at isang kabataan sa loob ng bahay ay maraming magagawa lalo na ngayong quarantine at mga karanasan.
ang huling pagkikita at samahan ng aking mga kaklase noong marso,hindi man naging maayos ang pagpapaalam sa isat isa ngunit nakakapagusap naman sa anong paraan upang hindi magkalimutan. noong mga araw na nakakalabas pa kami nakakagala, nakakasama ang mga kaibigan sa kainan ngunit ang pag simula ng quarantine ang makakapag hiwalay o maglalayo sa amin kung ano ang pang araw araw naming ginagawa sa buhay. ako bilang isang magaaral at isang kabataan sa loob ng bahay ay maraming magagawa lalo na nga

life is all about living things. kapag wala ang mga puno,halama,mga hayop at iba pa wala tayo ngayun sa mundong ito . dahil sila ang nagbibigay satin ng hangin na ating nilalanghap upang huminga,at ang ating nilalabas na hangin ay syang kinukuha ng mga puno at pati na mga halaman. kaya importante sa atin mga bagay na ito dahil kung wala sila wala tayo dito sa mundong ito.
life is all about living things. kapag wala ang mga puno,halama,mga hayop at iba pa wala tayo ngayun sa mundong ito . dahil sila ang nagbibigay satin ng hangin na ating nilalanghap upang huminga,at ang ating nilalabas na hangin ay syang kinukuha ng mga puno at pati na mga halaman. kaya importante sa atin mga bagay na ito dahil kung wala sila wala tayo dito sa mundong ito.

oo, upang makabahagi sa pagkamit ng kaunlaran at bilang pagtugon sa tungkulin bilang isang mamamayan mahalaga ang pagbabayad ng buwis, tamang pagboto, pagnenegosyo at pagtangkilik sa produktong pilipino dahil ito ay ang mga pangangailangan at mga isyung lipunan para sa patuloy na pagkamit ng kaunlaran. higit na makakatulong ang tamang pagboto upang makamut ng isang bansa ang kaunlaran, sapagkat ang pipiliin nating pinuno ang siyang babalangkas at bubuo ng mga programa at patakaran na makakatu
oo, upang makabahagi sa pagkakamit ng kaunlaran at bilang pagtugon sa pagtapos ng isang mamamayan na mahalaga sa pagbabayad ng buwis, tamang pagboto, pagnenegosyo at pagtanggap ng mga pilipino dahil dito ay ang mga interes at mga isyung lipunan para sa patuloy na paggamit ng kaunlaran. higit na natutulungan ang tamang pagboto upang makalimutan ng isang bansa ang kaunlaran, nakikipag-usap sa pipiliin nating pinuno ang kanyang babalangkas at bubuo ng mga programa at patakaran na makakakuha

sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.
nagkamali ng utos sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.