검색어: lumikha ng isa pang google alert (영어 - 타갈로그어)

lumikha ng anotasyon
lumikha ng anotasyon

kulang ng isa
kulang ng isa math

hindi maitatama ng mali ang isa pang pagkakamali
hindi maitatama ng pagkakamali ng isa pang pagkakamalang

kulang pa tayo ng isa
kulang pa tayo

acrostic ng isa akong asyano
filipino

isa pang yung na test ko dapat 4
isa pang yung na test ko dapat 4 text yun

ano ang ibig sabihin ng isa sa english
ano ang ibig sabihin ng isa sa ilokano

ano po ba tlaga ang trabaho ng isa bakery
ano po ba tlaga ang gawaing trabaho ng isa bakery

ayiee ang swerte ng isa jan sya lang gusto ko
ayiee ang swerte ng isa jan sya lang gusto ko

pwede nyo po ba ako bigyan nag isa pang pag kakataon na ma vaccine
gusto ko sana pang pa reschedule

naay isa ka babae ng isa ka lalaki mo walk sila kay mopalit og cellphone pare walay kwarta
naay isa ka babae og isa ka lalaki mo lakaw sila kay mopalit og cellphone pare walay krawta

salamat po panginoon at dimo ako pinabayaan sa lahat ng pagsubok na pinagdaanan ko pero may isa pang pagsubok na mas malala pa sa nakaraan ko panginoon na sana makakayanan ko pa po
salamat po panginoon at dimo pinabayaan ko sa ano ang pagsubok na pinagdaanan ko pero may isa pang pagsubok na masama pa sa nakaraan ko panginoon na sana makakayanan ko pa po

sa nga tom alan kona ang pagkakami ko pero sana mabigyan kopa ako ng isa pagkaaktaon na maipakita sayo na ikaw lng ang mahal ko
ikaw lang ang tanging mahal ko

akoy may napapaumis ng isa !hagya ng magkamer on a a!! langya kung hindi lulupage e wala e, kainaman na din nga!
akoy may napapaumis ng isa !hagya ng magkamer-on a a!! langya kung hindi lulupage e wala e, kainaman na din nga!

mahalaga sakin ang family ko ngayon dahil kung wala sila ay wala rin ako dito sa posisyon kung ito una kase sa lahat sila yung nagmamahal nag aalaga pomoprotekta at nag aaruga smeng lahat nagpapasalamat ako sa kanila kahit kami ay hindi mag kaintindihan sa anumang bagay ay inuuna nila ang kapakanan nameng lahat kahit ang pamilya namin ay hindi buo ay mahalaga parin saken kahit mabawasan ng isa may pupuno parin sa s pagkukulang na iyun salamat sa pamilya ko dahil nandyan sila para saming lahat kaya po mahalaga sakin ang family ko
mahalaga sakin ang family ko ngayon dahil kung wala sila ay wala rin ako dito sa posisyon kung ito una kase sa lahat sila yung nagmamahal nag aalaga pomoprotekta at nag aaruga smeng lahat nagpapasalamat ako sa kanila kahit kami ay hindi mag kaintindihan sa anumang bagay ay inuuna nila ang kapakanan nameng lahat kahit ang pamilya namin ay hindi buo ay mahalaga parin saken kahit mabawasan ng isa may pupuno parin sa s pagkukulang na iyun salamat sa pamilya ko dahil nandyan sila para saming lahat ka

ang hindi ko makakalimutan na nangyari sakin ay nung nawala kami ng aking mga kaibigan dahil sa pagbabike dahil naggala kami na hindi namin alam kung saan kami pupunta kase may nagsama samin na lalaki nanaka bike din sumama kami sa kanya dahil akala namin ay ituturo nya kung saan ang bahay ng isa namin kaibigan at habang nag babike kami ang bigla nyang binilisan mag bike at dahil mga bata pa kami hindi namin sya na habol hang kami ay na wala dumaan kami sa daan na walang kabahay bahay at wala kaming mapagtanongan hanggang pinagpatuloy namin ang pag babike hanggang mag nakita na kaming mga bahay at mga tao at nag tanong kami kung nasan na kami at ang sabi ni kuya na pinagtanungan namin ay nasa indang kami kay kwit at tinanong namin kung san ang daan papuntang mendez at tinuloy na namin ang pagbabike hanggan kaming lahat ay na kauwi ng ligtas pero benenta ng tatay ko ang aking bike dahil kung saan saan nadaw nila ako hinanap yun lang ang hindi ko makakalimutan na nangyari sakin
ang hindi ko makakalimutan na nangyari sakin ay nung nawala kami ng aking mga kaibigan dahil sa pagbabike dahil naggala kami na hindi namin alam kung saan kami pupunta kase may nagsama samin na lalaki nanaka bike din sumama kami sa kanya dahil akala namin ay ituturo nya kung saan ang bahay ng isa namin kaibigan at habang nag babike kami ang bigla nyang binilisan mag bike at dahil mga bata pa kami hindi namin sya na habol hang kami ay na wala dumaan kami sa daan na walang kabahay bahay at wala ka

sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.
nagkamali ng utos sa malayong kaharian ng mga tutubi ay may naninirahang isang prinsesang tutubi. siya’y bugtong na anak nina haring tubino at reyna tubina ng kahariang matutubina. mahal na mahal ng hari at reyna ang anak nila. sinasabing ipaglalaban ng buong kaharian ang anumang kaapihan ni prinsesa tutubi. si prinsesa tutubi ay mahilig mamasyal at magpalipad-lipad sa papawirin. lagi niyang kasa-kasama ang kaniyang mga piling dama at mga tagasubaybay na mangyari pa ay pawang tutubi rin. isang araw, naisipan niyang lumipad patungo sa labas ng kaharian. ibig niyang alamin kung ano ang daigdig sa labas ng kanilang kaharian. tumakas siya sa kaniyang mga dama at tagasubaybay. mag-isa niyang nilakbay ang malawak na papawirin. maligayang-maligaya si prinsesa tutubi. umaawit-awit pa siya sa kaniyang paglipad. wiling-wili siya sa lahat ng kaniyang nakikita. totoong naibang si prinsesa tutubi at hindi niya napansin ang pamumuo ng maitim na ulap sa papawirin. huli na nang ito ay mapuna ni prinsesa tutubi. mabilis man siyang lumipad pabalik sa kaharian ay inabutan din siya ng malakas na ulan. “titigil muna ako sa punongkahoy na ito,” ang sabi sa sarili ng prinsesa. ngunit sa punongkahoy pala naman iyon ay maraming mga matsing. pinaalis nilang pilit ang nakikisilong na tutubi. bawat dapuang sanga ni prinsesa tutubi ay niyuyugyog ng mga matsing. hindi lamang iyon. pinagtawanan pa nila ang prinsesa. “kra-kra-kra! nakakatawa. malaki pa sa kaniyang tuhod ang kaniyang mga mata.” malakas na na sabi ng isa. sinundan ito ng malakas na hagikgikan ng mga matsing. sa laki ng galit ng prinsesa tutubi umuulan pa ay umalis na siya sa punongkahoy na iyon at lumipad pauwi sa palasyo. tuloy-tuloy siya sa silid ng kaniyang amang hari. kaniyang isinumbong kay haring tubino ang mga matsing. laking galit ng hari. nagpatawag agad ang hari ng kawal. “pumunta ka ngayon din sa kaharian ng mga matsing,” ang utos niya sa kawal. “sabihin mong dahil sa ginawa nila sa aking anak na prinsesa, gusto kong hamunin ang kaharian ng mga matsing sa isang labanan.” mabilis na lumipad ang inatasang kawal. pagdapo niya sa kaharian ng mga mating ay walang paligoy-ligoy niyang sinabi ang kaniyang pakay. malakas na tawanan ng mga matsing ang nagging sagot sa pahayag ng kawal na tutubi. “mga tutubi laban sa mga matsing! ha-ha-ha-ha!” muling nagtawanan ang mga matsing. “nakakatawa , ngunit pagbibigyan naming anginyong hari,” ang sabi ng pinuno. “ang mga mating laban sa mga tutubi!” nagtawang muli ang mga matsing. “kailan at saan gaganapin ang labanan?” ang tanong ng pinuno. “bukas ng umaga sa gitna ng parang!” ang tugon ng kawal. “magaling! bukas ng umaga sa gitna ng parang kung gayon,” masiglang pag-ulit ng matsing sa sinabi ng tutubi. bumalik sa kanilang kaharian ang kawal a tutubi at ibinalita sa haring tubino ang nagging katugunan ng mga matsing. kinabukasan naroroon na sa isang panig ng parang ang hukbo ng mga matsing. anong daming matsing. waring ang buong kamatsingan ay naroroon at pawing sandatahan. bawat isa ay may dalang putol na kahoy na pamukpok. nasa kabilang panig naman ng parang ang makapal na hukbo ng mga manlilipad na tutubi. “kailangang pukpukin ninyo ang bawat makitang tutubi,” ang malakas na utos ng haring matsing. sa kabilang dako naman ay ibinigay na rin ng pinuno ng mga tutubi ang kaniyang utos. “dapat nating ipaghiganti ang kaapihan ni prinsesa tutubi. kailangang magbayad ang mga matsing. “dumapo sa ulo ng mga matsing. kapag may panganib ay dagling luang malinaw at marahan niyang utos. nagsalubong sa gitna ng parang ang mga manlilipad na tutubat ang hukbo ng sandatahang matsing. buong-buo ang pagtitiwala ng mga sandatahang matsing sa kanilang sandatang pamukpok. matapang din naming sumunod ang mga kawal na tutubi palibhasa ay nais nilang ipaghiganti ang kaapihan ng prinsesa at ng buong kahariang matutubina. nagsimula ang labanan. dapo at lipad, dapo at lipad ang mga tutubi. pukpok dito, pukpok doon naman ang mga matsing. kung tatanawin buhat sa malayo ang labanan, ay wari bang matsing laban sa matsing. nakita ng pinuno ng mga matsing ang pangyayari. nagkamali siya ng utos. hindi nalaman agad na sa ulo pala ng kaniyang mga kawal darapo ang maliliksing tutubi. babaguhin sana niya ang kanyang utos, subalit huli na ang lahat. isang kawal na matsing ang pilit na pinukpok pa ang tutubi sa ulo ng pinunong matsing. kayat nang matapos ang labanan nakabulagtang lahat ang mga matsing. samantala, walang sinumang tinamaan sa mga mabilis umiwas at lumipad na mga tutubi. naipaghiganti nila ang pagkaapi ng kanilang prinsesa at ng buong kahariang matutubina.