검색어: albumin (영어 - 페르시아어)

albumin
آلبومین

serum albumin
آلبومين سرم

globulins, albumin, and fibrinogen are the major blood proteins.
پروتئینهای حلقوی شامل دو گروه اصلی گلوبین‌ها و آلبومینها هستند.

a microalbumin urine test determines the presence of the albumin in urine.
"تست ادراری میکروآلبومین" می‌تواند حضور آلبومین در ادرار را نشان دهد.

another technique that has been used is a measurement of the afb1-albumin adduct level in the blood serum.
روش متداول جهت تشخیص سم آفلاتوکسین، کروماتوگرافی است که روشی است برای جداسازی اجزای یک مخلوط از یکدیگر.

in other words, at a given ph, the average charge of albumin molecules is likely to be more negative.
به عبارت دیگر، در یک ph، میانگین بار مولکول‌های آلبومین بیشتر به سمت منفی سوق پیدا می‌کند.

for example, albumin has a pi of 4.8, which is significantly lower than that of most monoclonal antibodies, which have a pi of 6.1.
برای مثال، آلبومین pi برابر با ۴٫۸ دارد که به طور عمده‌ای کمتر از پادتن تک‌تیره‌است که دارای pi برابر با ۶٫۱ می‌باشند.

diabetic nephropathy has been classically defined by the presence of proteinuria 0.5 g/24 h. this stage has been referred to as overt nephropathy, clinical nephropathy, proteinuria, or macroalbuminuria. in the early 1980s, seminal studies from europe revealed that small amounts of albumin in the urine, not usually detected by conventional methods, were predictive of the later development of proteinuria in type 1 (3–5) and type 2 (6) diabetic patients. this stage of renal involvement was terme
نفروپاتی دیابتی از نظر کلاسیک با وجود پروتئینوری 0.5 گرم در 24 ساعت تعریف شده است. از این مرحله به نفروپاتی آشکار ، نفروپاتی بالینی ، پروتئینوری یا ماکروآلبومینوری گفته شده است. در اوایل دهه 1980 ، مطالعات منی از اروپا نشان داد كه مقادیر اندك آلبومین در ادرار كه معمولاً با روشهای معمول تشخیص داده نمی شود ، پیش بینی رشد بعدی پروتئینوری در بیماران دیابتی نوع 1 (3-5) و نوع 2 (6) بود. . این مرحله از درگیری کلیه به نظر می رسید