검색어: after some days (영어 - Gujarati)

call after some time
હું તમને થોડા સમય પછી ફોન કરીશ

i will call you after some time
હું તમને ક્યારેક ફોન કરીશ

takes some days to arrive here.
અહીં પહોંચવામાં થોડા દિવસો લાગે છે.

on some days, we would sit for hours in silence, both of us reading.
કેટલાક દિવસો પર, અમે કલાકો સુધી મૌન બેસી રહેતાં, અમે બંને વાંચતા.

on some days, it means not giving up, continuing to swim in freezing water and setting a world record.
કેટલાક દિવસોમાં, તેનો અર્થ એ છે કે હાર ન માનવી, થીજી રહેલા પાણીમાં તરવાનું ચાલુ રાખવું અને વર્લ્ડ રેકોર્ડ બનાવ્યો.

warriors opted for the scrum but surrendered possession before putting together their most fluid passage of play, left wing matawalu not quite able to keep control of the ball after some punchy surges and a sweeping passing move out left.
વોરિયર્સે સ્ક્રમની પસંદગી કરી, પરંતુ મોટાભાગના તરલ માર્ગને એકસાથે મૂકતા પહેલા કબજો સોંપી દીધો, ડાબેરી પાંખ માટાવાલુ કેટલાક પંચી આક્રમણ પછી બોલ પર નિયંત્રણ રાખી શકતો નહોતો અને સ્વીપીંગ પાસિંગ મુવ આઉટ છૂટી ગયું.

the sage wished that the pair took him to their palace. the pair readily agreed and started walking with the sage to their palace. after some distance, rukmini got tired and she requested some water from krishna.
હિન્દુ દંતકથા મુજબ, દ્વારકાને શ્રી કૃષ્ણ દ્વારા સમુદ્ર થકી મેળવવામાં આવેલા જમીનના ટુકડા પર બાંધવામાં આવી હતી. ઋષિ દુર્વાસા એકવાર કૃષ્ણ અને તેમની પત્ની રૂકમણિને મળાવા ગયા હતા. ઋષિએ ઈચ્છા વ્યક્ત કરી કે શ્રી કૃષ્ણ અને રૂકમણિનું યુગલ તેમને તેમના મહેલમાં લઈ જાય. યુગલસહમત થયું અને ઋષિને તેમના મહેલમાં લઈ ગયા. થોડા અંતર ચાલ્યા પછી, રુકમણી થાકી ગયા અને તેમણે શ્રી કૃષ્ણ પાસે થોડું પાણી માંગ્યું. કૃષ્ણએ એક છિદ્ર ખોદ્યું જે દ્વારા ગંગા નદીને તે જગ્યાએ લાવી આપી. ઋષિ દુર્વાસા આ જોઈ ગુસ્સે થયા અને તેમણે રૂક્મિણીને તે સ્થળે રહેવાનો શ્રાપ આપ્યો. આ રૂકમણિ મંદિર એ જ સ્થળે નિર્માણ થયા હોવાનું માનવામાં આવે છે.

after enjoying some time, yayati gives his youth back to his son along with his kingdom. devayani and yayati leave for forest to spend time peacefully and engage in religious activities dictated as per dharma. they die there after some time.
થોડો સમય ખુશીથી જીવન જીવ્યા પછી, યયાતિ તેની યુવાની અને તેનું રાજ્ય તેના પુત્રને પાછું સોંપી દે છે. દેવયાની અને યયાતિ શાંતિપૂર્ણ રીતે સમય પસાર કરવા અને ધર્મ પ્રમાણે ધાર્મિક પ્રવૃત્તિઓમાં વ્યસ્ત રહેવા માટે વાનપ્રસ્થ જવા રવાના થયા છે. તેઓ ત્યાં થોડા સમય પછી મૃત્યુ પામે છે. તેનો પુત્ર યદુ યદુ રાજવંશનો જન્મ આપે છે જે વંશમાં પાછળથી કૃષ્ણનો જન્મ થયો હતો.

vadilal dagli wrote a column mumbai-ni diary focused on mumbai and issues of india. jayant pathak published his autobiography vananchal in serial. manubhai pancholi's novel kurukshetra was started in it but stopped after some episodes.
[1] મુખપૃષ્ઠ કલા અને સામાયિકમાંની અન્ય કલા કૃતિઓ વિવિધ કલાકારો જેમ કે રાઘવ કનેરિયા, અભય ખાટાઉ, કે.કે. હેબ્બર, કૃષ્ણજી હોલાજી આરા, અબ્દુલ રહીમ, આપાભાઇ અલમેલકર, ભાનુ શાહ, લીના સંઘવી, દિનેશ શાહ, છગનલાલ જાદવ, જ્યોતિ ભટ્ટ, લક્ષ્મણ પાઇ, શ્યાવક્ષ ચાવડા, સુધીર ખસ્તાગીર, રાજુ વગેરે દ્વારા દોરવામાં આવ્યા હતા. . ઇન્દ્રદેવ આચાર્ય અને બંસીલાલ વર્મા 'ચકોર' એ તેમાં કાર્ટૂન પ્રકાશિત કર્યા હતા.

summary[edit] up to rohana, the narrator was alone in the compartment. a girl gets into the compartment at that station. her parents bid her goodbye at the station and advise her about her well-being, instructing her on where to keep her belongings, to not to lean out of the windows and to avoid talking to strangers. here the narrator surprisingly reveals that he is a sightless person. once the train leaves the station, the narrator strikes up a conversation with the girl asking if she is going to dehradun. the voice startles her as she had thought she was alone in the compartment. the girl told him that she was going to saharanpur where her aunt would come to receive her. the narrator speaks aboutmussoorie, where he was headed to, presenting a lovely sight of the place in october (the month in which the story takes place). throughout the conversation the narrator consciously keeps up the pretense of being a person with complete and perfect sight. though he is mostly careful in choosing his words, he notes at a few points of time that he had almost given himself up due to some careless comments. after some more interesting talk, the narrator tells her, quite daringly, that she has an interesting face. she replies happily that it was indeed a welcome deviation from the often repeated phrase: "you have a pretty face". soon the time comes for the girl to bid goodbye as the train arrives at her destination. then the author hears a commotion near the door of the carriage and a man apologizing. the man then entered the compartment and apologizes to the narrator too for not being as attractive a traveling companion as the previous one. when the narrator asks him how the girl has worn her hair, the other person replies had not noticed her hair but saw only her eyes, which were beautiful but of no use to her, as she was completely blind. the last question this man asks to the narrator is if he had not noticed it too. the story ends with the narrator resuming his game of posing as a person with sight.
તમારા langage સંપૂર્ણ સજા લખો