검색어: post ka sa wall ko ng sweel (타갈로그어 - 영어)

dumaan sa wall ko
yet you can go through the wall too

dumating ka sa buhay ko ng hindi sinasadya
you came into my life by accident

salamat dahil dumating ka sa buhay ko ng di ko inaasahan
you came into my life unexpectedly

bat kasi ganyan ka nag sasama ka sa mga lalake ayw ko ng ganyan
bat kasi ganyan ka jan ka nag sasama sa mga lalake

salamat dumating ka sa buhay ko ,di ako nag sisisi.na ikaw yong minahal ko ng sobra ,and proud ako sayo
i love you so much, don't leave me huh?

niya den so pidsagad sa wall ko maga nagali a gabuwak uso gid saguna babae mama su karnan bu mataw lun☝🙇
niya den so pidsagad sa wall ko maga nagali a gabuwak uso gid ngayon babae mama su karnan bu mataw lun☝🙇

kong mag paparinig ka sa facebook dahil lang sa ayaw kita pakunekin sa wifi mag po post kana nag ganun the tapas sa personal mo sabih in wag sa post mo teh nanahimik yun tao dito tas mag post ka
nanahimik yun tao dito tas makikita ko sa post mo na ano sabih mo sa post mo sge beh wag nalang nakakahiya sayo hahah ikaw may ari diba?

hindi ko naisip na darating ka sa aking buhay at magbigay ng direksyon dito.i'm happy that god gave you to me.i naranasan ko ng maraming sakit sa buhay ko ngunit ngayon naiintindihan ko ang dahilan kung bakit dahil ang pagsubok na iyon ay binigyan ako ng diyos upang salubungin kita.maraming salamat sa diyos dahil kung hindi fot sa kanya ay hindi kita makikilala
i never thought that you will come to my life and give direction to it.i'am happy that god gave you to me.i've experience a lot of pain in my life but now i understand the reason why because that trial is what god gave me to meet you.i thank god a lot because if not fot him i wouldn't have met you

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan