검색어: kakutyaan (타갈로그어 - 일본어)

siyang nauupo sa kalangitan ay tatawa: ilalagay sila ng panginoon sa kakutyaan.
天に座する者は笑い、主は彼らをあざけられるであろう。

ako'y naging kakutyaan sa aking buong bayan, at kanilang awit buong araw.
わたしはすべての民の物笑いとなり、ひねもす彼らの歌となった。

kami ay naging kadustaan sa aming kalapit, kasabihan at kakutyaan nilang nangasa palibot namin.
われらは隣り人にそしられ、まわりの人々に侮られ、あざけられる者となりました。

nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
彼はわたしを民の笑い草とされた。わたしは顔につばきされる者となる。

kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
もしあなたがたが、まことにわたしに向かって高ぶり、わたしの恥を論じるならば、

at ako'y magpaparating ng walang hanggang kakutyaan sa inyo, at walang hanggang kahihiyan, na hindi malilimutan.
そして、忘れられることのない永遠のはずかしめと永遠の恥を、あなたがたにこうむらせる』」。

huwag kayong manganghuhula, ganito sila nanganghuhula. hindi sila manganghuhula sa mga ito: ang mga kakutyaan ay hindi mapapawi.
彼らは言う、「あなたがたは説教してはならない。そのような事について説教してはならない。そうすればわれわれは恥をこうむることがない」と。

at siya'y naglihi at nanganak ng lalake; at kaniyang sinabi, inalis ng dios sa akin ang kakutyaan ko:
彼女は、みごもって男の子を産み、「神はわたしの恥をすすいでくださった」と言って、

silang lahat ay mangapapahiya dahil sa bayan na hindi nila mapapakinabangan, na hindi tulong o pakinabang man, kundi kahihiyan, at kakutyaan din naman.
彼らは皆おのれを益することのできない民により、すなわち助けとならず、益とならず、かえって恥となり、はずかしめとなる民によって、恥をかくからである」。

o iparirinig ko pa man sa iyo ang kahihiyan ng mga bansa, o magtataglay ka pa man ng kakutyaan ng mga bayan, o ititisod mo pa man ang iyong bansa, sabi ng panginoong dios.
わたしは重ねて諸国民のはずかしめをあなたに聞かせない。あなたは重ねて、もろもろの民のはずかしめを受けることはなく、あなたの民を重ねてつまずかせることはないと、主なる神は言われる」。

ang ephraim ay namungkahi ng di kawasang galit: kaya't ang kaniyang dugo ay maiiwan sa kaniya, at ibabalik ng kaniyang panginoon sa kaniya ang kakutyaan sa kaniya.
エフライムはいたく主を怒らせた。それゆえ主はその血のとがを彼の上にのこし、そのはずかしめを彼に返される。

languhin ninyo siya; sapagka't siya'y nagmalaki laban sa panginoon: at ang moab ay gugumon sa kaniyang suka, at siya man ay magiging kakutyaan.
モアブを酔わせよ、彼が主に敵して自ら高ぶったからである。モアブは自分の吐いた物の中にころがって、笑い草となる。

manangis ang mga saserdote, ang mga tagapangasiwa ng panginoon, sa pagitan ng portiko at ng dambana, at kanilang sabihin, maawa ka sa iyong bayan, oh panginoon, at huwag mong ibigay ang iyong bayan sa kakutyaan, na ang mga bansa baga'y magpuno sa kanila: bakit nila sasabihin sa gitna ng mga bayan, saan nandoon ang kanilang dios?
主に仕える祭司たちは、廊と祭壇との間で泣いて言え、「主よ、あなたの民をゆるし、あなたの嗣業をもろもろの国民のうちに、そしりと笑い草にさせないでください。どうしてもろもろの国民に、『彼らの神はどこにいるのか』と言わせてよいでしょうか」。