검색어: zadeklarowanie (폴란드어 - 덴마크어)

zadeklarowanie ilości niekwalifikujących się
ikke-støtteberettiget mængde anmeldt

- zadeklarowanie organowi kontrolnemu produkowanych rocznie ilości "salame cremona",
- de årligt producerede mængder af "salame cremona" skal anmeldes til kontrolorganet.

korekta: nadmierne zadeklarowanie wydatków do efogr, nieuprawnione włączenie vat – produkcja i sprzedaż miodu
korrektion: for stort udgiftsbeløb anmeldt til eugfl, moms medtaget, som ikke er refusionsberettiget — produktion og afsætning af honning

w tej niepewnej sytuacji komisja wykazała swoje zaangażowanie poprzez zadeklarowanie przyznania pomocy, a wysoki poziom finansowania okazał się odpowiedni, po części z uwagi na następujące czynniki:
i denne usikre kontekst viste kommissionen med sit tilsagn om at yde støtte, at den var indstillet på at hjælpe, og de store støttebeløb viste sig at være berettigede blandt andet af følgende årsager:

przed upływem terminu końcowego ustalonego przez państwo członkowskie wszyscy wspólnotowi plantatorzy bawełny składają wnioski o pomoc dla obszarów, jak przewidziano w zintegrowanym systemie zarządzania i kontroli, przez zadeklarowanie wielkości obszarów upraw w następnym roku gospodarczym.
inden den frist, der er fastsat af medlemsstaten, indsender alle bomuldsproducenter i ef et skema for ansøgning om arealstøtte, der er fastsat som led i det integrerede forvaltnings- og kontrolsystem, i form af en erklæring om de tilsåede arealer for det kommende produktionsår.

poniższy kwestionariusz powstał w celu zwrócenia się do osób prywatnych i instytucji z prośbą o zadeklarowanie ustalonej dobrowolnie ilości czasu, lub środków, przeznaczanych w ramach ich instytucji lub też zewnętrznych jednostek na wspieranie działań dyrekcji generalnej ds. zdrowia i ochrony konsumentów na rzecz promowania kampanii mającej zwiększyć świadomość zdrowego stylu życia.
følgende spørgeskema er udarbejdet med henblik på at få enkeltpersoner og organisationer til at afsætte et antal timer, eller ressourcer, som de selv fastsætter, og som de i deres organisationer, eller eksterne organer, skal bruge til at støtte gd sundhed og forbrugerbeskyttelses arbejde med en oplysningskampagne om sund livsstil.

(229) w świetle sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, przypomnianej w niniejszej decyzji, ogólnego kontekstu ówczesnej utraty zaufania rynków, jak również wobec braku, do grudnia, wiarygodnego i realistycznego planu oddłużenia, komisja uważa, że jest nieprawdopodobne, aby inwestor prywatny, począwszy od lipca, utrzymywał deklaracje podobne do tych, jakie zostały sformułowane przez rząd francuski, a które mogłyby – z czysto ekonomicznego punktu widzenia – poważnie narazić jego wiarygodność i reputację, a z prawnego punktu widzenia – byłyby w stanie zobowiązać go, począwszy od tej daty, do finansowego wspierania, w każdym wypadku, przedsiębiorstwa. każdy tak postępujący inwestor podjąłby samodzielnie bardzo poważne ryzyko względem przedsiębiorstwa, nie otrzymując kompensaty od tego przedsiębiorstwa lub innych jego akcjonariuszy i bez jakiejkolwiek innej przewidywanej kompensaty pokrywającej to wsparcie. prawdopodobne jest, że nawet akcjonariusz referencyjny, posiadający te same informacje o sytuacji ekonomicznej przedsiębiorstwa, jakimi w tamtym czasie [] dysponowały władze francuskie, nie podjąłby takiego działania bez uprzedniego przeprowadzenia pogłębionego audytu sytuacji finansowej przedsiębiorstwa [] oraz działań niezbędnych dla naprawy, celem uzyskania dokładnego obrazu podejmowanego przezeń ryzyka oraz perspektywy przypadającego w udziale wynagrodzenia. skądinąd, takiemu akcjonariuszowi referencyjnemu, w celu naprawy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa, byłby w każdym razie potrzebny udział rynków finansowych, a w tym czasie rynki nie wydawały się skłonne inwestować lub udzielać większych kredytów przedsiębiorstwu ft. jest mało prawdopodobne, aby ostrożny inwestor prywatny postawiony w tej samej sytuacji co państwo francuskie, składał w lipcu 2002 r. deklaracje wsparcia na rzecz ft, uwzględniając sytuację ekonomiczną ft i nie dysponując jasną i kompletną informacją na ten temat. jest zatem jeszcze mniej prawdopodobne, aby udzielił on kredytu akcjonariusza ponosząc wyłączne i bardzo duże finansowe ryzyko. odnośnie argumentu przedstawionego przez ft i władze francuskie, zgodnie z którym "można by wysunąć obiekcje, że każdy przejaw wsparcia ze strony państwa miałby skuteczność gwarancji implicite zważywszy na "nieograniczone" środki, jakimi dysponuje państwo", co "oznaczałoby uniemożliwienie zastosowania zasady ostrożnego inwestora prywatnego – którego zasoby są zawsze ograniczone – i potraktowanie postępowania państwa akcjonariusza w sposób inny od postępowania inwestora prywatnego" [] i że uniemożliwiłoby to wszelkie deklaracje publiczne państwa – to komisja argumentów tych zaakceptować nie może. w rzeczywistości bowiem, nie chodzi o uniemożliwienie państwu postępowania jak ostrożny inwestor prywatny i sformułowania, w danym wypadku, deklaracji wsparcia, jakie złożyłby ostrożny inwestor prywatny (na przykład zadeklarowanie swojej intencji udziału w ewentualnym projekcie rekapitalizacji, gdy taka operacja opiera się na poważnym i wiarygodnym planie naprawczym), ani też o zobowiązanie państwa do zawiadamiania o każdej deklaracji. komisja podkreśla, że zastrzeżenie explicite, zgodnie z którym każda późniejsza interwencja byłaby najpierw podawana do wiadomości komisji oraz stosowana wyłącznie po zatwierdzeniu, rzeczywiście czyniłaby deklaracje warunkowymi i umożliwiłaby, w ten sposób, badanie późniejszej interwencji państwa na podstawie sytuacji rynkowej istniejącej w momencie jej przyjęcia.
(229) i betragtning af selskabets finansielle situation som gennemgået i nærværende beslutning, og af den overordnede kontekst, hvor markedsaktørerne på daværende tidspunkt havde mistet tilliden til selskabet, og af, at der ikke forelå en troværdig og realistisk gældsomlægningsplan før i december, betragter kommissionen det som usandsynligt, at en privat investor i tiden efter juli 2002 ville være fremkommet med tilkendegivelser svarende til den franske regerings, som ud fra en rent økonomisk synsvinkel ville kunne skade den pågældendes troværdighed og anseelse alvorligt og ud fra en juridisk synsvinkel sågar kunne forpligte vedkommende til fra da af at yde økonomisk støtte til selskabet, uanset hvad der ellers måtte ske. ved at gøre det ville en investor således have pådraget sig selv en betydelig risiko over for selskabet uden modydelse fra selskabet eller fra andre aktionærer i det, og uden at der var påregnet nogen form for senere modydelse for denne støtte. selv en storaktionær, som sad inde med de samme oplysninger om selskabets økonomiske situation som de franske myndigheder på daværende tidspunkt [], ville sandsynligvis ikke have båret sig sådan ad uden først at have gennemgået selskabets finansielle situation grundigt [] og truffet de fornødne foranstaltninger for at rette op på den for dermed at få et tilstrækkelig præcist billede af, hvilken risiko vedkommende ville løbe og hvilket afkast der var udsigt til. en sådan storaktionær ville under alle omstændigheder have haft brug for finansieringsmarkedernes hjælp for at rette op på situationen i selskabet, og markederne virkede på daværende tidspunkt ikke interesserede i at investere i eller yde ft omfattende kredit. det er usandsynligt, at en fornuftig privat investor, som stod i samme situation som den franske stat, var fremkommet med de samme støttetilkendegivelser til fordel for ft i juli 2002 på baggrund af selskabets økonomiske situation og den manglende adgang til klare og fuldstændige oplysninger herom. og det er endnu mere usandsynligt, at en sådan investor havde givet et aktionærlån og dermed påtaget sig en meget omfattende økonomisk risiko alene. for så vidt angår ft's og de franske myndigheders argumenter om, at "man kan indvende, at enhver tilkendegivelse af statens opbakning indebærer en underforstået garanti i betragtning af de "ubegrænsede" midler, som staten råder over", hvilket "reelt betyder, at det er umuligt at anvende det markedsøkonomiske investorprincip — da andre investorer altid har begrænsede midler — og at statens adfærd altid vil blive vurderet anderledes end en privat investors" [] og at staten dermed forhindres i at fremkomme med offentlige tilkendegivelser, så kan kommissionen ikke godtage disse argumenter. det er da heller ikke tanken at forhindre staten i at bære sig ad som en fornuftig privat investor og i påkommende tilfælde tilkendegive sin opbakning på samme måde, som en sådan ville gøre (f.eks. ved at erklære sin hensigt om at deltage i en eventuel kapitaltilførsel, når den er baseret på en seriøs og troværdig omlægningsplan), eller at forpligte staten til at indberette hver eneste tilkendegivelse, den fremsætter. kommissionen understreger, at et udtrykkeligt forbehold om, at et påtænkt tiltag forudgående skal indberettes til kommissionen og først gennemføres, når den har godkendt det, i sig selv ville gøre tilkendegivelserne betingede og dermed ville give mulighed for at analysere statens senere indgriben ud fra den markedssituation, der var gældende, da der blev truffet beslutning om tiltaget.