전문 번역가, 번역 회사, 웹 페이지 및 자유롭게 사용할 수 있는 번역 저장소 등을 활용합니다.
vóór de omzetting van de solvabiliteitsrichtlijn in duits recht was de hoeveelheid aansprakelijk vermogen van veel landesbanken naar verhouding gering.
før solvensdirektivets gennemførelse i tysk ret havde mange delstatsbanker et forholdsvis svagt egenkapitalgrundlag.
nagenoeg alle deelstaatbanken hadden vanaf 1992 nieuw basisvermogen nodig om te kunnen voldoen aan de strengere eisen van de nieuwe solvabiliteitsrichtlijn.
næsten alle delstatsbanker havde ifølge bdb haft brug for ny kernekapital efter 1992 for at kunne opfylde de strengere krav i det nye solvensdirektiv.
ook in het geval van lbb waren hierbij, in tegenstelling tot hetgeen duitsland beweerde, de verscherpte eigenvermogensvereisten van de solvabiliteitsrichtlijn doorslaggevend.
også i lbb's tilfælde var det ifølge bdb de skærpede egenkapitalkrav i solvensdirektivet, der havde været afgørende, hvad der stred imod, hvad tyskland havde gjort gældende.
al vóór de omzetting van de solvabiliteitsrichtlijn in duits recht was de positie van een groot aantal landesbanken relatief zwak wat de omvang van het aansprakelijke vermogen betreft.
allerede inden solvensdirektivet blev gennemført i tysk ret, havde mange delstatsbanker et forholdsvis svagt egenkapitalgrundlag.
reeds vóór de omzetting van de solvabiliteitsrichtlijn in duits recht was de hoeveelheid eigen vermogen van veel deelstaatbanken, waaronder ook westlb, naar verhouding gering.
allerede inden solvensdirektivets gennemførelse i tysk ret havde mange delstatsbanker, herunder også westlb, et forholdsvis svagt egenkapitalgrundlag.
uiterlijk 30 juni 1993 moesten de duitse banken de omvang van hun aansprakelijk vermogen aan de nieuwe eisen van de solvabiliteitsrichtlijn en de richtlijn eigen vermogen aanpassen.
pr. 30. juni 1993 skulle de tyske banker tilpasse deres ansvarlige kapital til de nye krav i solvensdirektivet og egenkapitaldirektivet.
(64) nagenoeg alle deelstaatbanken hadden volgens bdb vanaf 1992 nieuw basisvermogen nodig om te kunnen voldoen aan de strengere eisen van de nieuwe solvabiliteitsrichtlijn.
(64) efter hvad bdb anfører, havde næsten alle delstatsbanker fra 1992 behov for ny kernekapital for at opfylde de strengere krav i henhold til det nye solvensdirektiv.
wat het waarschijnlijke gedrag van een investeerder in een markteconomie betreft, is het feit dat ook andere banken op grond van de strengere regels van de solvabiliteitsrichtlijn extra vermogen hebben moeten aantrekken, niet van belang.
hvad angår den sandsynlige adfærd hos en investor, der handler ud fra markedsøkonomiske betragtninger, er det uden betydning, at også andre banker var nødt til at fremskaffe yderligere kapital som følge af solvensdirektivets strengere bestemmelser.
de duitse banken hadden tot 30 juni 1993 de tijd om de omvang van hun aansprakelijk vermogen aan de nieuwe vereisten van de solvabiliteitsrichtlijn en de richtlijn eigen vermogen aan te passen [8].
30. juni 1993 skulle de tyske banker tilpasse deres ansvarlige kapital til de nye krav i solvensdirektivet og egenkapitaldirektivet [8].
anderzijds kan een deelneming in aandelenkapitaal van circa 1,5 miljard dem in één van de grootste duitse algemene banken, gezien de buitengewoon grote kapitaalbehoefte van de europese kredietinstellingen als gevolg van de solvabiliteitsrichtlijn, niet worden beschouwd als een bedrag dat alle normale zakelijke verhoudingen te buiten gaat.
på den anden side kan en tilførsel af aktiekapital på ca. 1,5 mia. dem i en af de største tyske universalbanker ikke anses for at være helt uforenelig med en normal forretningsmæssig beslutning i betragtning af europæiske kreditinstitutters ekstraordinære behov for kapital i lyset af solvensdirektivet.
de duitse wet op het kredietwezen (kreditwesengesetz, hierna „kwg” genoemd) werd in 1993 bij de vierde wijzigingswet aangepast overeenkomstig richtlijn 89/647/eeg van de raad van 18 december 1989 betreffende een solvabiliteitsratio voor kredietinstellingen (hierna „solvabiliteitsrichtlijn”) en richtlijn 89/299/eeg van de raad van 17 april 1989 betreffende het eigen vermogen van kredietinstellingen (hierna „richtlijn eigen vermogen” genoemd). op grond van deze richtlijnen moet het aansprakelijk vermogen van de banken 8 % van hun naar risico gewogen activa bedragen.
banker skal råde over ansvarlig kapital på mindst 8 % af deres risikobetonede aktiver, jf. rådets direktiv 89/647/eØf af 18. december 1989 om solvensnøgletal for kreditinstitutter (herefter »solvensdirektivet«) og rådets direktiv 89/299/eØf af 17. april 1989 om kreditinstitutters egenkapital (herefter »egenkapitaldirektivet«), ved hvilke kreditwesengesetz (»kwg«) blev ændret for fjerde gang i 1993.