검색어: ognja (세르비아어 - 그리스어)

jer sam iznutra pun ognja, i nema zdravog mesta na telu mom.
Διοτι τα εντοσθια μου γεμουσι φλογωσεως, και δεν υπαρχει υγεια εν τη σαρκι μου.

licem k licu govorio vam je gospod na ovoj gori isred ognja;
Προσωπον προς προσωπον ελαλησε Κυριος με σας εις το ορος εκ μεσου του πυρος,

da, videlo bezbožnih ugasiæe se, i iskra ognja njihovog neæe sijati.
Βεβαιως το φως των ασεβων θελει σβεσθη, και ο σπινθηρ του πυρος αυτων δεν θελει αναλαμψει

hoæe li ko uzeti ognja u nedra, a haljine da mu se ne upale?
Δυναται τις να βαλη πυρ εις τον κολπον αυτου, και τα ιματια αυτου να μη καωσι;

nego strašno èekanje suda, i revnost ognja koji æe da pojede one koji se suprote.
αλλα φοβερα τις απεκδοχη κρισεως και εξαψις πυρος, το οποιον μελλει να κατατρωγη τους εναντιους.

tada pusti gospod na sodom i na gomor od gospoda s neba dažd od sumpora i ognja,
Και εβρεξεν ο Κυριος επι τα Σοδομα και Γομορρα θειον και πυρ παρα Κυριου εκ του ουρανου

jer koje je telo èulo glas boga Živoga gde govori isred ognja, kao mi, i ostalo živo?
διοτι τις ειναι εκ παντων των θνητων, οστις ηκουσε την φωνην του ζωντος Θεου λαλουντος εκ μεσου του πυρος, καθως ημεις, και εζησε;

je li kad èuo koji narod glas božji gde govori isred ognja, kao što si ti èuo i ostao živ?
Ηκουσε ποτε λαος την φωνην του Θεου λαλουντος εκ μεσου του πυρος, καθως συ ηκουσας, και εζησεν;

a iza trusa dodje oganj; ali gospod ne beše u ognju. a iza ognja dodje glas tih i tanak.
και μετα τον σεισμον, πυρ ο Κυριος δεν ητο εν τω πυρι και μετα το πυρ, ηχος λεπτου αερος.

ti æeš ih razagnati kao dim što se razgoni; kao što se vosak topi od ognja, tako æe bezbožnici izginuti od lica božijeg.
Καθως αφανιζεται ο καπνος, ουτως αφανισον αυτους καθως διαλυεται ο κηρος εμπροσθεν του πυρος, ουτως ας απολεσθωσιν οι ασεβεις απο προσωπου του Θεου.

i uzevši avram drva za žrtvu naprti isaku sinu svom, a sam uze u svoje ruke ognja i nož; pa otidoše obojica zajedno.
Και λαβων ο Αβρααμ τα ξυλα της ολοκαυτωσεως, επεθεσεν επι τον Ισαακ τον υιον αυτου και ελαβεν εις την χειρα αυτου το πυρ, και την μαχαιραν, και υπηγον οι δυο ομου.

zatirah vas kao što gospod zatre sodom i gomor, i bejaste kao glavnja istrgnuta iz ognja; ipak se ne obratiste k meni, govori gospod.
Σας κατεστρεψα, καθως ο Θεος κατεστρεψε τα Σοδομα και τα Γομορρα, και εγεινετε ως δαυλος απεσπασμενος απο της πυρκαιας, και δεν επεστρεψατε προς εμε, λεγει Κυριος.

gle, svi koji ložite oganj i opasujete se iskrama, idite u svetlosti ognja svog i u iskrama koje raspaliste. to vam je iz moje ruke, u mukama æete ležati.
Ιδου, παντες σεις, οι αναπτοντες πυρ και περικυκλουμενοι με σπινθηρας, περιπατειτε εν τω φωτι του πυρος σας και δια των σπινθηρων τους οποιους εξηψατε. Τουτο σας εγεινεν υπο της χειρος μου, εν λυπη θελετε κοιτεσθαι.

te reèi izgovori gospod svemu zboru vašem na gori isred ognja, oblaka i mraka, glasom velikim, i ništa više, nego ih napisa na dve ploèe kamene koje mi dade.
Ταυτα τα λογια ελαλησε Κυριος προς πασαν την συναγωγην σας εν τω ορει εκ μεσου του πυρος, της νεφελης και του γνοφου, εν φωνη μεγαλη και αλλο τι δεν επροσθεσε και εγραψεν αυτα επι δυο πλακας λιθινας και παρεδωκεν αυτας εις εμε.

potom reèe ilija prorocima valovim: izaberite sebi jednog junca i prigotovite ga prvo, jer je vas više; i prizovite ime bogova svojih, ali ognja ne podmeæite.
Και ειπεν ο Ηλιας προς τους προφητας του Βααλ, Εκλεξατε εις εαυτους τον ενα μοσχον και ετοιμασατε αυτον πρωτοι διοτι εισθε πολλοι και επικαλεσθητε το ονομα των θεων σας, πυρ ομως μη βαλητε.

gle, oni su kao pleva, oganj æe ih spaliti, ni sami sebe neæe izbaviti iz plamena; neæe ostati uglja da se ko ogreje, ni ognja da bi se posedelo kod njega.
Ιδου, θελουσιν εισθαι ως αχυρον πυρ θελει κατακαυσει αυτους δεν θελουσι δυνηθη να σωσωσιν εαυτους απο της δυναμεως της φλογος δεν θελει μεινει ανθραξ δια να θερμανθη τις ουδε πυρ δια να καθηση εμπροσθεν αυτου.

i rekoste: gle, pokaza nam gospod bog naš slavu i velièinu svoju, i èusmo glas njegov isred ognja; danas videsmo gde bog govori s èovekom, i èovek osta živ.
και ελεγετε, Ιδου, Κυριος ο Θεος ημων εδειξεν εις ημας την δοξαν αυτου και την μεγαλωσυνην αυτου, και ηκουσαμεν την φωνην αυτου εκ μεσου του πυρος την ημεραν ταυτην ειδομεν οτι ο Θεος λαλει μετα του ανθρωπου και ο ανθρωπος ζη

tada reèe isak avramu ocu svom: oèe! a on reèe: Šta je, sine! i reèe isak: eto ognja i drva, a gde je jagnje za žrtvu?
Τοτε ελαλησεν ο Ισαακ προς Αβρααμ τον πατερα αυτου και ειπε, Πατερ μου. Ο δε ειπεν, Ιδου, εγω, τεκνον μου. Και ειπεν ο Ισαακ, Ιδου, το πυρ και τα ξυλα αλλα που το προβατον δια την ολοκαυτωσιν;