검색어: kabukiran (세부아노어 - 타갈로그어)

mahimayaon ikaw ug halangdon, gikan sa kabukiran sa pangayam.
maluwalhati ka at marilag, mula sa mga bundok na hulihan.

nan, sila nga anha sa judea pakalagiwa ngadto sa kabukiran;
kung magkagayo'y magsitakas sa mga bundok ang nangasa judea:

ang kabukiran magadala ug pakigdait sa katawohan, ug ang kabungtoran, diha sa pagkamatarung.
ang mga bundok ay magtataglay ng kapayapaan sa bayan, at ang mga gulod, sa katuwiran.

ingon sa kalayo nga nagasunog sa kalasangan, ug ingon sa siga nga nagasunog sa kabukiran,
parang apoy na sumusunog ng gubat, at parang liyab na nanunupok ng mga bundok;

ang lungbay sa kabukiran maoy iyang sibsibanan, ug siya magapangita sa tanang butang nga lunhaw.
ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

ang kabukiran minglukso sama sa mga lakeng carnero, ang kabungtoran nga gagmay sama sa mga nating carnero.
ang mga bundok ay nagsiluksong parang mga lalaking tupa, ang mga munting gulod na parang mga batang tupa.

ang kabukiran gitabonan sa landong niini; ug ang mga balagon niini maingon sa mga cedro sa dios.
ang mga bundok ay natakpan ng lilim niyaon, at ang mga sanga niyaon ay gaya ng mga sedro ng dios.

sa iyang kamot anaa ang mga kahiladman sa yuta; ang mga kahitas-an sa kabukiran iya man usab.
na sa kaniyang kamay ang mga malalim na dako ng lupa, ang mga kataasan ng mga bundok ay kaniya rin.

ipaubos ang imong kalangitan, oh jehova, ug kumunsad ka: hikapa ang kabukiran, ug sila moaso.
ikiling mo ang iyong mga langit, oh panginoon, at bumaba ka: hipuin mo ang mga bundok, at magsisiusok.

nagbarog ako sa umahan og bulawan napundok ako sa tag-as nga kasagbutan naangkon ko ang kabukiran
mahabang damo

maingon nga sa jerusalem nanaglibut ang kabukiran, ingon niini si jehova nagalibut sa iyang katawohan sukad karon ngadto sa umalabut ug sa walay katapusan.
kung paanong ang mga bundok na nangasa palibot ng jerusalem, gayon ang panginoon sa palibot ng kaniyang bayan, mula sa panahong ito at sa magpakailan man.

ang among mga manggugukod matulin pa kay sa mga agila sa kalangitan: sila minggukod kanamo ibabaw sa kabukiran, sila nanagbanhig kanamo sa kamingawan.
ang mga manghahabol sa amin ay lalong maliliksi kay sa mga aguila sa himpapawid: kanilang hinabol kami sa mga bundok, kanilang binakayan kami sa ilang.

ang langit nahanaw maingon sa usa ka basahon nga gilukot, ug ang tanang kabukiran ug kapuloan nangabalhin gikan sa ilang matag-usa ka dapit.
at ang langit ay nahawi na gaya ng isang lulong aklat kung nalululon; at ang bawa't bundok at pulo ay naalis sa kanilang kinatatayuan.

adunay daghang trigo sa yuta sa tumoy sa kabukiran; ang bunga niini magatabyog sama sa libano: ug sila nga anaa sa ciudad magalambo sama sa balili sa yuta.
magkakaroon ng saganang trigo sa lupa sa taluktok ng mga bundok; ang bunga niyao'y uugang gaya ng libano: at silang sa bayan ay giginhawa na parang damo sa lupa.

hangtud nga mabugnaw ang adlaw, ug ang mga landong ipaylas, pauli, hinigugma ko, ug magpakasama ka sa usa ka lagsaw kun sa usa ka nati nga osa sa kabukiran sa beter.
hanggang sa ang araw ay lumamig, at ang mga lilim ay mawala, pumihit ka, sinta ko, at ikaw ay maging gaya ng usa o ng batang usa sa mga bundok ng bether.

ang tingog sa akong hinigugma! ania karon, siya moanhi, nagalukso-lukso sa kabukiran, nagaulo-iniktin sa kabungtoran.
ang tinig ng aking sinta! narito, siya'y dumarating, na lumulukso sa mga bundok, lumulundag sa mga burol.

sama sa kinagalkal sa mga carro sa kinatumyan sa kabukiran mao man ang ilang paglukso, sama sa dinaguok sa siga sa kalayo nga nagalamoy sa tuod sa balili, ingon sa katawohan nga kusgan nga nagalaray sa natad sa panag-awayan.
parang ingay ng mga karo sa mga taluktok ng mga bundok nagsisilukso sila, parang hugong ng liyab ng apoy na sumusupok sa dayami, parang isang matibay na bayan na humahanay sa pagbabaka.

ang imong mga magbalantay sa carnero nangatulog, oh hari sa asiria; ang imong mga halangdon namahulay; ang imong katawohan nagkatibulaag sa kabukiran, ug walay bisan kinsa nga nagatigum kanila.
ang iyong mga pastor ay nangatutulog, oh hari sa asiria; ang iyong mga bayani ay nangagpapahinga; ang iyong bayan ay nangangalat sa mga bundok, at walang magpisan sa kanila.

"apan inigkakita ninyo sa malaglagon nga pasipala nga mahimutang diha sa dapit diin kinahanglan dili kini ibutang (pasabta niini ang magabasa), nan, sila nga anha sa judea pakalagiwa ngadto sa kabukiran;
nguni't pagkakita ninyo ng kasuklamsuklam na paninira, na nakatayo doon sa hindi dapat niyang kalagyan (unawain ng bumabasa), kung magkagayo'y magsitakas sa mga bundok ang nangasa judea: