Je was op zoek naar: pihudigitaalvideomängijad (Estisch - Pools)

c) pihudigitaalvideomängijad ja kantavad dvd-mängijad;
(c) kieszonkowe cyfrowe odtwarzacze wideo oraz przenośne odtwarzacze dvd;

Üldine taust direktiivi 77/388/emÜ artikli 21 lõike 1 punktis a, nagu see on sõnastatud kõnealuse direktiivi artikli 28 punktis g, sätestatakse üldreeglina, et siseriikliku süsteemi alusel käibemaksu tasumise eest vastutab kaupu tarniv maksukohustuslane. Ühendkuningriik soovib kohaldada tagasipööratud maksustamise korda, mille puhul kaupade tarnimisel vastutab käibemaksu riigikassasse tasumise eest maksukohustuslane, kellele tarnitakse alljärgnevaid kaupu: mobiiltelefonid arvutikiibid/mikroprotsessorid/keskprotsessorid elektroonilised andmekandjad arvutitele, kõigile mobiiltelefonidele või kindlaksmääratud elektroonilistele seadmetele elektroonilised seadmed, mida kasutatakse elektrooniliste andmete säilitamiseks, töötlemiseks või salvestamiseks, nagu: pihudigitaalkaamerad ja -helivideokaamerad, pihudigitaalhelimängijad, nagu mp3-mängijad, pihudigitaalvideomängijad ja kantavad dvd-mängijad, e-posti, telefoni, tekstisõnumit, veebibrauserit ja muud traadita andmesidepöördust võimaldavad traadita seadmed, pihuarvutid, pihu-või kantavad asukoha määramise seadmed satelliitnavigatsioonisüsteemi jaoks ekraaniga mängukonsoolid ja televiisoriga või arvutiga ühendatavad mängukonsoolid. kõnealuse meetme tagajärjel ei sisaldaks kliendi poolt toote eest tarnijale makstud hind käibemaksule vastavat summat. selle asemel kajastaks klient kõnealust käibemaksu oma käibemaksudeklaratsioonis. tavaeeskirjade kohaselt arvab ta samas deklaratsioonis kõnealuse käibemaksu ka maha. seega ei maksta kõnealuste maksukohustuslaste vahelise tarne pealt makse ja jaemüüja kui tarneahela viimane lüli peab tasuma riigikassasse kogu käibemaksusumma. sel viisil soovib Ühendkuningriik kõrvale kalduda ühest käibemaksu aluspõhimõttest: osamaksu süsteemist, kus tarneahela iga maksukohustuslane maksab osa tarnele kohaldatavast lõplikust käibemaksust. pettuse probleem Ühendkuningriigis eespool nimetatud toodete tarned on andnud alust massiliseks maksudest kõrvalehoidumiseks Ühendkuningriigis. kõige levinum viis maksudest kõrvalehoidumiseks on olukord, kus käibemaksukohustuslasest tarnija esitab teisele tarnijale arve ja seejärel ise kaob, jättes maksu tasumata. sedasi tehes esitab ta sellest olenemata oma kliendile kehtiva käibemaksuga arve, mis lubab kliendil hiljem saada tagasi sisendkäibemaksu. selle tagajärjel ei saa riigikassa tarnelt käibemaksu, kuid peab ahela järgmisele ettevõtjale tagastama sisendkäibemaksu, nagu see oleks juba riigikassasse makstud. sellest on kujunenud vaheltvõtvate ettevõtjatega seotud pettus (mtic) – väga keerulise ülesehitusega ja hästiorganiseeritud rünnak käibemaksusüsteemi vastu, mis on tihti seotud organiseeritud kuritegevusega. sellega kasutatakse ära üleminekulises käibemaksukorras ettenähtud võimalust, kus tarned ühe liikmesriigi tarnijalt teises liikmesriigis asuvale kliendile on lähteliikmesriigis käibemaksuvabad. selle asemel arvestab klient käibemaksu sihtliikmesriigis (eespool kirjeldatud pettuse tagasipööratud variant, mida rakendatakse ainult ühe tarne puhul). kui klient kaob, jättes käibemaksu arvestamata hinnalist kaupa sisaldava tarne pealt, nagu on käesolevas taotluses nimetatud kaubad, võib saamata jäänud tulu olla oluline. kõnealuste pettuste korraldajad organiseerivad tihti tarnete seeriaid, kus samad tooted võivad ringelda mitmeid kordi liikmesriikide vahel (nn karusellpettus). sel viisil võib riigikassale kaotsi minev summa olla mitmeid kordi suurem ühele kaubatarnele kohaldatavast maksusummast. hinnanguliselt on Ühendkuningriik kaotanud alates 2001. aastast selliste pettuste tõttu 6750 kuni 11 000 miljonit inglise naela. viimastel aastatel on Ühendkuningriigis täheldatud, et vastuseks erinevatele sekkumistele on pettused muutunud keerulisemaks ja mitmekülgsemaks. viimaste avaldatud hinnangute kohaselt on vaheltvõtvate ettevõtjatega seotud pettuste maht 1120 kuni 1900 miljonit inglise naela. hilisemad tegevusnäitajad Ühendkuningriigis osutavad, et hoolimata suurematest jõupingutustest ja ühenduse õigusaktide piires liikmesriikidele kättesaadavate meetmete kasutamisest kõnealust liiki pettusega võitlemisel kasvab pettuste maht jätkuvalt. kõnealuse kuritegeliku tegevuse vastu võitlemiseks soovib Ühendkuningriik kohaldada tagasipööratud maksustamise korda. kõrvaldades võimalused kasusaamiseks, likvideeriks kõnealune menetlus Ühendkuningriigi arvates eespool kirjeldatud pettuse. kui käibemaksu ei arvestata, ei ole potentsiaalsel „vaheltvõtval“ ettevõtjal võimalust jätta riigikassale kliendilt saadud summalt käibemaks tasumata. meede piirduks kaupadega, mis on enamiku vaheltvõtvate ettevõtjatega seotud pettuste objektiks ja sellega välditaks edasist olulist tulude kaotsiminekut. piirdudes väikese kaubagrupiga, ei rakendataks kõnealust meedet üldkehtiva tagasipööratud maksustamise mehhanismina praegu ega tulevikus. seega ei tooks antud meede kaasa põhjalikke muutusi kehtivas käibemaksu osamaksetele tuginevas käibemaksusüsteemis. selleks et tagada teabe kättesaadavus rahandusametitele, mis võimaldaks kõnealustel ametitel hinnata meetme toimimise efektiivsust, kehtestab Ühendkuningriik kontrolli-ja aruandluskohustuse. kõnealused kohustused võivad olla sarnased praeguste ühendusesisestele kaubatarnetele kohaldatavate aruandlusnõuetega. lihtsustamise eesmärgil soovib Ühendkuningriik määrata alampiiriks 1000 inglise naela (ligikaudu 1480 eurot), millest väiksematele tarnetele tagasipööratud maksustamise korda ei rakendataks. see leevendaks jaemüüjate ja väikeste äriklientide võimalikke raskusi. samas peaks alampiir olema piisavalt madal, et ära hoida müügi jaotamist väikesteks osadeks tagasipööratud maksustamise vältimise eesmärgil. komisjoni arvamus nõuete kohta saades taotluse vastavalt artiklile 27, kontrollib komisjon, kas kõnealuse taotluse täitmiseks vajalikud põhitingimused on täidetud, st kas kavandatud konkreetne meede lihtsustab menetlust maksukohustuslaste või maksuameti jaoks või kas ettepanekuga saab ära hoida teatavat liiki maksudest kõrvalehoidumist või maksustamise vältimist. kuna erandid võivad kahjustada üldise käibemaksusüsteemi toimimist, suhtub komisjoni sellesse ettevaatusega. sellega seoses tegi komisjon 2005. aastal direktiivi 77/388/emÜ muutmise eesmärgil ettepaneku[1] teatavateks meetmeteks, et lihtsustada käibemaksustamise menetlust ning aidata ära hoida maksudest kõrvalehoidumist ja maksustamise vältimist, ning millega tunnistatakse kehtetuks teatavad selliseid erandeid lubavad otsused, mis võimaldaks kõikidel liikmesriikidel kohaldada kasulikuks ja tõhusaks osutunud erandeid. komisjon ei soovi tavaliselt teha ettepanekut tagasipööratud maksu kohaldamise taotluse vastuvõtmiseks, kuna asjaomane meede kõrvaldab käibemaksusüsteemi keskse tunnuse – osamaksu. vastab tõele, et kuuenda käibemaksudirektiivi artikliga 26b ettenähtud kulla eriskeemi võib kirjeldada kui kehtestatud tagasipööratud maksu. kõnealuste sätete kohaldamine on siiski hoolikalt suunatud ning piiratud reguleerimisala ja -määraga. järeldus kasutades artiklit 27, üritab Ühendkuningriik põhjalikult muuta käibemaksusüsteemi üldise tagasipööratud maksustamise korra kehtestamise kaudu, isegi kui kõnealune kord on piiratud teatava kaubagrupiga. see tähendaks, et asjaomase sektori maksukohustuslased peaksid tähelepanelikult järgima kolme erinevat maksustamiskorda: klassikaline käibemaksusüsteem tagasipööratud maksustamisesüsteem ettevõtetevaheliste (b2b) kaupade tarnimise jaoks, kui teatavad kriteeriumid on täidetud ühendusesisene süsteem. see oleks lisakoorem ettevõtjate praegusele raamatupidamisele. sarnaselt kehtestataks õigusaktide täitmisest tulenev lisakoorem (klientide staatuse kontrollimine ja tehingute aruandlus) kõikidele ettevõtetele, kaasa arvatud ausad kauplejad, kes tegutsevad asjaomases valdkonnas. lisaks sellele pakuks tagasipööratud maksustamise rakendamine uusi pettuse võimalusi, eriti lõpptarbimistasandil, ning seepärast peaksid seda toetama asjakohased kontrollimeetmed, millega tagatakse lõpptarbija maksustamine tingimustes, kus puudub korralikult toimiv osamaksusüsteem. tunnistades kõnealuseid puudusi, usub komisjon sellest olenemata, et kõnealused nõuded täidavad artiklis 27 nõutud tingimusi. meetmega tõenäoliselt kõrvaldatakse praegu esinevad vaheltvõtvate ettevõtjatega seotud pettused ja seega on see suunatud konkreetsele pettuse liigile. samas tekib küsimus, mil määral vastab meetme proportsionaalsus pettuse ulatuse ja ausa majandustegevuse suhtele asjaomases sektoris. kuigi meetme reguleerimisala on suhteliselt lai, kattes suure osa elektroonika sektorist, jääb, vastavalt Ühendkuningriigilt saadud teabele, kõnealuse meetmega seonduvate asjaomaste maksumaksjate arv ja kõnealuste maksumaksjate majandustegevuse olulisus piiratuks (ligikaudu 22 500 maksukohustuslast 1 900 000 käibemaksukohustuslasest ettevõttest). pidades silmas, et kaalul on suuremahulised käibemaksulaekumised, ja asjaolu, et seadusliku kaubanduse koormat oluliselt ei suurendata, kuulub kõnealune lai reguleerimisala siiski artikli 27 reguleerimisalasse. samas tuleb tunnistada, et ka teistes liikmesriikides toimivad sarnased pettuseskeemid (hõlmavad samu kategooriaid või muid kaubagruppe), mistõttu kõnealused liikmesriigid võivad taotleda kuuenda direktiivi artiklist 21 sarnaseid erandeid. see võib eri liikmesriikide maksumaksjatele tuua kaasa mitmeid eri kohustusi ja olla seega vastuolus hästi toimiva siseturu taotlusega. selleks et oleks võimalik hinnata kõnealuse erandi tõhusust (nii mtic pettuste kui ka käibemaksu tasumata jätmisega lõpptarbimise vältimise puhul) ja selle mõju siseturu toimimisele, peab erandit taotlev ettepanek määratlema ka tagasipööratud maksustamise korra rakendamise põhielemendid ja määrama kõnealuse erandi kehtivusaja. ettepanekuga antakse luba tagasipööratud maksustamiseks kuni 31. detsembrini 2009. -
120 -kontekst ogólny jako ogólną zasadę art. 21 ust. 1 lit. a) dyrektywy 77/388/ewg, w wersji określonej w art. 28g tej dyrektywy, przewiduje, że w systemie wewnętrznym do zapłacenia podatku od wartości dodanej (vat) zobowiązany jest podatnik dokonujący dostawy towarów. zjednoczone królestwo chciałoby zastosować procedurę samonaliczania podatku, w ramach której podatnik, któremu dostarczono towary, zobowiązany jest do zapłaty podatku vat w przypadku dostaw następujących towarów: telefonów komórkowych komputerowych układów scalonych/mikroprocesorów/jednostek centralnych elektronicznych nośników informacji stosowanych w komputerach, telefonach komórkowych bądź specjalnych urządzeniach elektronicznych elektronicznych urządzeń wykorzystywanych do przechowywania, przetwarzania lub zapisywania informacji elektronicznych, takich jak: podręczne cyfrowe aparaty fotograficzne i kamery wideo; kieszonkowe cyfrowe odtwarzacze dźwięku, takie jak odtwarzacze mp3; kieszonkowe cyfrowe odtwarzacze wideo oraz przenośne odtwarzacze dvd; bezprzewodowe urządzenia umożliwiające dostęp do poczty elektronicznej, telefonu, wiadomości tekstowych, internetu oraz inne formy bezprzewodowego dostępu do danych; komputery przenośne; podręczne lub przenośne urządzenia służące do określania położenia wykorzystujące systemy nawigacji satelitarnej; konsole do gier z monitorem, albo używane z telewizorem bądź komputerem. zastosowanie tego środka prowadziłoby do tego, że płacona dostawcy przez klienta cena za te towary nie zawierałaby kwoty vat. zamiast tego klient wykazywałby vat za tę dostawę w swojej własnej deklaracji vat i zgodnie z normalnymi zasadami dokonywałby jednoczesnego odliczenia tej kwoty vat w tej samej deklaracji podatkowej. w związku z tym w przypadku tego rodzaju dostaw realizowanych między podatnikami podlegającymi pełnemu obowiązkowi podatkowemu nie byłby płacony podatek; dopiero podmiot prowadzący sprzedaż detaliczną, ostatnie ogniwo w łańcuchu dostaw, płaciłby całą kwotę vat do urzędu skarbowego. w ten sposób zjednoczone królestwo chciałoby uczynić odstępstwo od jednej z podstawowych zasad systemu vat, a mianowicie mechanizmu cząstkowej zapłaty podatku, zgodnie z którym każdy podatnik w łańcuchu dostaw płaci część łącznego vat nakładanego na dostawę. problem oszustw podatkowych w zjednoczonym królestwie w przypadku dostaw wymienionych wyżej produktów w zjednoczonym królestwie istnieje poważny problem związany z uchylaniem się od płacenia podatków. najpowszechniejsza forma oszustwa polega na tym, że dostawca zarejestrowany do celów vat wystawia faktury za dostawy, następnie zaś znika nie zapłaciwszy podatku. jego klient otrzymuje jednak ważną fakturę vat, na podstawie której może dokonać odliczenia podatku naliczonego. w rezultacie, chociaż fiskus nie otrzymuje vat nałożonego na dostawę, to jednak musi następnemu podmiotowi uznać w rozliczeniu podatek naliczony, tak jakby został zapłacony. ta forma oszustwa, tak zwane „wewnątrzwspólnotowe oszustwo podatkowe polegające na bezpodstawnym zwrocie naliczonego vat” (missing trader intra-community fraud, dalej zwane „oszustwem mtic”), przyjęło postać wyrafinowanego i dobrze zorganizowanego ataku na system vat, za którym często stoją struktury przestępczości zorganizowanej. wykorzystywana jest przy tym możliwość stwarzana przez przejściowe regulacje w zakresie vat, zgodnie z którymi dostawy dostawcy mającego siedzibę w jednym państwie członkowskim do klienta w innym państwie członkowskim nie podlegają vat w państwie wysyłki. zamiast tego klient w państwie przeznaczenia dokonuje zapłaty podatku (samonaliczanie w rodzaju opisanym powyżej, ale ograniczone do pojedynczej dostawy). jeśli klient staje się nieuchwytny dla organów skarbowych nie zapłaciwszy vat od dostawy towarów o wysokiej wartości (takich jak towary będące przedmiotem omawianego wniosku), zmniejszenie wpływów podatkowych może być znaczne. ponadto osoby stojące za tego rodzaju oszustwami często organizują serię dostaw, w której te same towary krążą wielokrotnie pomiędzy różnymi państwami członkowskimi (tak zwane „oszustwo karuzelowe”). w ten sposób kwota podatku tracona przez fiskusa może być wielokrotnie wyższa od kwoty podatku należnej przy jednorazowej dostawie towarów. szacuje się, że od roku 2001 oszustwa tego rodzaju spowodowały w zjednoczonym królestwie straty pomiędzy 6 750 a 11 000 mln gbp. w ostatnich latach w zjednoczonym królestwie można było zaobserwować znaczny wzrost stopnia wyrafinowania oraz złożoności dokonywanych oszustw, co stanowi reakcję na różnego rodzaju interwencje ze strony państwa. według ostatnich opublikowanych szacunków rozmiar oszustw mtic osiągnął w okresie 2004/05 między 1 120 a 1 900 mln gbp. szereg specjalnych wskaźników wskazuje jednak w ostatnim czasie na dalsze nasilenie oszustw dokonywanych w zjednoczonym królestwie, mimo zwiększonych wysiłków w zakresie zwalczania tej formy oszustwa, w tym wykorzystywania instrumentów stojących do dyspozycji wszystkich państw członkowskich w ramach prawodawstwa wspólnotowego. celem zwalczenia tej formy przestępczości rząd zjednoczonego królestwa chciałby zastosować procedurę samonaliczania podatku. jego zdaniem procedura ta wyeliminowałaby opisane wyżej oszustwa poprzez likwidację możliwości osiągania zysków. jeśli nie jest naliczany vat, dla podmiotu gospodarczego bez znaczenia jest opcja zniknięcia bez zapłacenia urzędowi podatkowemu vat przypadającego na cenę płaconą mu przez klienta. procedura byłaby ograniczona do grupy towarów zidentyfikowanych jako będące przedmiotem większości przypadków oszustw mtic i pozwoliłaby zapobiec dalszej znaczącej utracie wpływów podatkowych. poprzez ograniczenie do wąskiej grupy towarów proponowany system nie miałby charakteru ogólnego mechanizmu samonaliczania podatku, nie taki jest również jego cel. system nie stanowiłby zatem zasadniczej zmiany istniejącego systemu vat, opartego na cząstkowej zapłacie podatku. jednocześnie zjednoczone królestwo wprowadziłoby obowiązki w zakresie kontroli i sprawozdawczości, mające na celu zapewnienie organów skarbowych o skuteczności zastosowanego środka. obowiązki te mogłyby być zbliżone do tych, które obowiązują obecnie w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. dla uproszczenia zjednoczone królestwo chciałoby wprowadzić próg w wysokości 1 000 gbp (około 1 480 eur), poniżej którego towary nie podlegałyby procedurze samonaliczania podatku. pozwoliłoby to ograniczyć ewentualne trudności, które to rozwiązanie może spowodować dla podmiotów handlu detalicznego i małych przedsiębiorstw. próg powinien być jednocześnie na tyle niski, by uniknąć dzielenia dostaw celem uniknięcia samonaliczania podatku. opinia komisji na temat wniosku otrzymując wniosek na podstawie art. 27 komisja ocenia, czy spełnione są podstawowe warunki udzielenia upoważnienia, a mianowicie czy proponowany środek specjalny upraszcza procedury poboru podatków dla podatników lub dla administracji podatkowej, lub czy pozwala zapobiec niektórym rodzajom oszustw podatkowych lub unikania opodatkowania. komisja podchodzi do tej oceny z ostrożnością, tak by odstępstwa nie podważały funkcjonowania ogólnego systemu vat. w tym kontekście w 2005 r. komisja przedłożyła wniosek[1] dotyczący zmiany dyrektywy 77/388/ewg w odniesieniu do niektórych środków w celu uproszczenia procedury obciążania podatkiem od wartości dodanej i pomocy w zapobieganiu uchylaniu się od płacenia podatków i unikaniu zobowiązań podatkowych i uchylającej niektóre decyzje przyznające odstępstwa; zmieniona dyrektywa pozwala wszystkim państwom członkowskim na stosowanie odstępstw, które okazały się użyteczne i skuteczne. komisja z reguły niechętnie proponuje zatwierdzenie wniosku o stosowanie procedury samonaliczania podatku, ponieważ w ten sposób eliminowana jest zasadnicza cecha systemu vat, a mianowicie cząstkowa płatność podatku. jako trwale ustanowioną procedurę samonaliczania podatku można wprawdzie uznać specjalny program dla złota inwestycyjnego, ustanowiony w art. 26b szóstej dyrektywy w sprawie vat, jednak przepisy te mają zastosowanie dla pojedynczego, ściśle ograniczonego przypadku. wniosek wniosek zjednoczonego królestwa posługuje się art. 27 celem wprowadzenia zasadniczej zmiany do systemu vat, polegającej na ogólnej procedurze samonaliczania podatku, nawet jeśli ma ona ograniczać się do określonej grupy towarów. oznaczałoby to, że podatnicy w zainteresowanych sektorach mieliby w praktyce do czynienia z trzema różnymi uregulowaniami w zakresie vat: „klasycznym” systemem vat; systemem samonaliczania podatku dla dostaw między przedsiębiorstwami w przypadku, gdy dostawy te spełniają określone kryteria; systemem wewnątrzwspólnotowym. spowodowałoby to dalszą komplikację obowiązków w zakresie rachunkowości nałożonych na przedsiębiorstwa. ponadto wszystkie przedsiębiorstwa w zainteresowanych sektorach, w tym również handlowcy rzetelnie rozliczający się z podatków, musiałyby ponosić dodatkowe obciążenia związane z przestrzeganiem przepisów (kontrola rodzaju klienta, zapisywanie dokonywanych transakcji). stosowanie procedury samonaliczania podatku otworzyłoby poza tym nowe możliwości oszustw podatkowych, w szczególności na szczeblu użytkownika końcowego, co wymagałoby wprowadzenia odpowiednich środków kontroli służących zagwarantowaniu, by klient końcowy nie mógł uniknąć opodatkowania ze względu na brak właściwie funkcjonującego systemu płatności cząstkowych. komisja uważa jednak, że – niezależnie od wszystkich tych wad – wniosek spełnia wymogi art. 27 dyrektywy. zastosowanie środka pozwoli prawdopodobnie wyeliminować występujące obecnie oszustwa mtic, a więc jest ono skoncentrowane na zwalczaniu określonego rodzaju oszustw podatkowych. wyłania się jednak pytanie, na ile – uwzględniając z jednej strony rozmiary oszustwa, a z drugiej strony rozmiary działalności gospodarczej prowadzonej zgodnie z przepisami w tym sektorze– środek ten jest proporcjonalny. zakres zastosowania środka jest względnie szeroki i obejmuje dużą część produktów przemysłu elektronicznego, ale według informacji przedstawionych przez zjednoczone królestwo liczba objętych nim podatników oraz gospodarcze znaczenie prowadzonej przez nich działalności są ograniczone (około 22 500 podatników z łącznej liczby 1 900 000 przedsiębiorstw zarejestrowanych do celów vat). w obliczu znacznych kwot wpływów podatkowych, których dotyczy wniosek, a także względnie ograniczonych dodatkowych obciążeń działalności handlowej prowadzonej zgodnie z przepisami, szeroki zakres zastosowania wydaje się odpowiadać celowi określonemu w art. 27. jednocześnie należy jednak uwzględnić, że również pozostałe państwa członkowskie narażone są na podobne mechanizmy oszustw podatkowych (w przypadku tych samych, a także innych kategorii towarów) i mogą dążyć do wprowadzenia podobnych odstępstw od art. 21 szóstej dyrektywy w sprawie vat. mogłoby to doprowadzić do powstania bardzo różnych zobowiązań dla podatników w różnych państwach członkowskich, co stałoby w sprzeczności z wymogami właściwie funkcjonującego rynku wewnętrznego. w związku z powyższym w decyzji upoważniającej do wprowadzenia odstępstwa należy również zdefiniować zasadnicze elementy stosowania procedury samonaliczania podatku oraz ograniczyć okres stosowania odstępstwa tak, aby możliwa była ocena jego skuteczności (zarówno w odniesieniu do stwierdzonego oszustwa mtic, jak i do zapobiegania nieopodatkowania towarów sprzedawanych użytkownikom końcowym) oraz jego wpływu na funkcjonowanie rynku wewnętrznego. niniejszy wniosek upoważnia do stosowania procedury samonaliczania podatku do dnia 31 grudnia 2009 r. -