Je was op zoek naar: riflettendo (Italiaans - Esperanto)

scusa, stavo riflettendo.
pardonu, mi revis.

tutto questo ho visto riflettendo su ogni azione che si compie sotto il sole, quando l'uomo domina sull'altro uomo, a proprio danno
cxion cxi tion mi vidis, kaj mi atentis cxiun aferon, kiu estas farata sub la suno, kaj tiun tempon, en kiu homo regas homon al lia malbono.

non piacque ad alice l'aspetto della bestia, ma poi riflettendo che, dopo tutto, rimaner col grifone era più sicuro che star con quella feroce regina, rimase in attesa.
tiam por ekskuzi sin al alicio ŝi aldonis: "mi mem devas iri returne por aranĝi kelkajn ekzekutojn kiujn mi ordonis." kaj ŝi foriris lasante alicion sola kun la grifo.

e noi tutti, a viso scoperto, riflettendo come in uno specchio la gloria del signore, veniamo trasformati in quella medesima immagine, di gloria in gloria, secondo l'azione dello spirito del signore
sed ni cxiuj, per nevualita vizagxo spegulante la gloron de la sinjoro, transformigxas en la saman bildon, de gloro al gloro, kiel el la sinjoro la spirito.

era quest'assenza, – pensavo, sempre riflettendo all'accordo perfetto tra il carattere dei luoghi e il carattere proverbiale della schiatta, e riflettendo all'influenza che in una larga serie dei secoli l'uno poteva aver esercitato sull'altro, – era forse quest'assenza di rami collaterali e la trasmissione costante di padre in figlio del patrimonio e del nome, che, a lungo andare, li aveano così ben identificati tutt'e due che il nome primitivo del dominio s'era fuso nella bizzarra ed equivoca appellazione di casa usher, – appellazione d'uso tra i paesani e che parea, – nella loro mente, – abbracciare tanto la famiglia come l'abitazione della famiglia.
estis tiu manko, mi konsideris, primeditante la perfektan mantenadon de la lokalo kaj la agnoskatan karakteron de la gento, kaj spekulativante pri la ebla influo kiun la unua, dum la longa preterpaso de jarcentoj, povintus trudi al la alia—estis tiu manko, eble, de akcesora idaro, kaj la rezultinta sendevia transdono, de patro al filo, de la hereda posedaĵo kun la nomo, kiu, finfine, tiomagrade kunidentigis la du ke la origina nomo de la bieno aliiĝis en la kuriozan kaj dubasencan nomon "uŝero-domo"—nomon ŝajnantan ampleksi en la mensoj de la kamparanaro ĝin uzanta, kaj la familion kaj la familian domon.