Je was op zoek naar: luisterde (Nederlands - Frans)

men luisterde.
on écouta.

niemand luisterde.
personne n'a écouté.

ze luisterde naar hem.
elle l'écoutait.

hij luisterde met den mond digt.
il écoutait sans desserrer les dents.

--de procureursvrouw luisterde angstig.
la procureuse attendait frémissante.

luisterde men echter in davos?
mais a-t-on écouté quoi que ce soit, à davos?

ik luisterde met een levendigen angst.
j'attendis dans la plus vive anxiété.

zij luisterde, maar zij hoorde niets.
elle ne vit rien. elle écouta et n'entendit rien.

ik luisterde aan de deur zijner kamer.
je ne pouvais en comprimer les pulsations.

de inboorling luisterde oplettend, maar antwoordde niet.
l’indigène tendit l’oreille, et ne répondit rien.

d’artagnan naderde het venster en luisterde.
d'artagnan se rapprocha de la fenêtre et prêta l'oreille.

paganel luisterde, maar wilde het nog niet gelooven.
paganel écouta sans vouloir se rendre.

hij luisterde tevens naar het verhaal der jonge heeren.
il écoutait le récit des jeunes gentlemen.

de raad luisterde eveneens naar een mededeling van de heer koschnick,
le conseil a également entendu une communication de m. koschnick,

bovendien luisterde de raad naar de presentatie door commissaris monti van
en outre, le conseil a entendu la présentation du commissaire monti

felton luisterde naar dat gesprek zonder één woord te spreken.
felton écoutait ce dialogue sans dire une parole.

hij luisterde tevens naar een uiteenzetting van de heer nielson, commissielid.
il a également entendu une présentation de m. nielson, membre de la commission.

de abdis luisterde meer aandachtig, werd van lieverlede spraakzamer en glimlachte.
l'abbesse écouta plus attentivement, s'anima peu à peu et sourit.

de raad luisterde naar een toelichting door commissaris monti bij de voorstellen voor richtlijnen
le conseil a entendu une présentation par le commissaire monti des propositions de directives

"misschien," antwoordde glenarvan, die oplettend naar het gedruisch luisterde.
-- peut-être», répondit glenarvan, qui prêta l’oreille aux bruits du dehors. mais thalcave, devinant sa pensée, secoua la tête.