Je was op zoek naar: vetilja (Servisch - Maori)

ljudi iz vetilja i gaje sto i dvadeset i tri;
ko nga tangata o peteere, o hai, kotahi rau e rua tekau ma toru

car jerihonski jedan; car gajski do vetilja jedan;
ko te kingi o heriko tetahi; ko te kingi o hai, o tera i peteere tetahi

a od vetilja ide na luz i dolazi do medje arhijske do atarota,
na ka haere atu i peteere ki rutu, a tika tonu atu ki nga rohe o araki ki ataroto

i moav æe se osramotiti s hemosa, kao što se osramotio dom izrailjev s vetilja, gada svog.
na ka whakama a moapa ki a kemoho, ka pera me te whare o iharaira i whakama ra ki peteere, ki ta ratou i whakawhirinaki ai

i devora stanovaše pod palmom izmedju rame i vetilja u gori jefremovoj, i dolažahu k njoj sinovi izrailjevi na sud.
a ko tona nohoanga kei raro i te nikau a tepora i te takiwa o rama, o peteere, i te whenua pukepuke o eparaima: na ka haere nga tamariki a iharaira ki runga, ki a ia kia whakawakia

i idjaše svojim putevima od juga sve do vetilja, do mesta gde mu prvo beše šator, izmedju vetilja i gaja,
na ka turia mai e ia, a ka haere i te tonga a tae noa ki peteere, ki te wahi i oroko tu ai tona teneti, i waenganui o peteere, o hai

tada umre devora dojkinja reveèina, i pogreboše je ispod vetilja pod hrastom, koji nazva jakov alon-vakut.
na ka mate a tepora kaiwhakangote o ripeka, a ka tanumia ki raro i peteere, ki raro i te oki; a ka huaina to reira ingoa ko aronipakuta

ja sam bog od vetilja, gde si prelio kamen i uèinio mi zavet; ustani sada i idi iz ove zemlje, i vrati se na postojbinu svoju.
ko ahau te atua o peteere, o te wahi i whakawahi na koe i te pou, i puaki ai hoki tau kupu taurangi ki ahau: kati, whakatika, haere atu i tenei whenua, hoki atu ki te whenua i whanau ai koe

a ne tražite vetilja, i ne idite u galgal, i ne prolazite u virsaveju, jer æe galgal otiæi u ropstvo, a vetilj æe se obratiti u ništa.
otiia kaua e rapu i peteere, kaua e haere ki kirikara, kaua ano e haere ki peerehepa: no te mea tera a kirikara ka riro i te whakarau, a hei kore noa iho a peteere

potom rekoše: evo, godišnji je praznik gospodnji u silomu, koji je sa severa vetilju, k istoku, na putu koji ide od vetilja u sihem, i s juga levoni.
na ka mea ratou, nana, he hakari tera ki a ihowa i hiro, i tenei tau, i tenei tau, i te taha ki te raki o peteere, i te taha ki te rawhiti o te huarahi e tika atu ana i peteere ki hekeme, i te tonga o repona

posle otide odande na brdo, koje je prema istoku od vetilja, i onde razape šator svoj, te mu vetilj beše sa zapada a gaj s istoka; i onde naèini gospodu žrtvenik, i prizva ime gospodnje.
na ka neke atu ia i reira ki te maunga i te rawhiti o peteere, a ka whakatu i tona teneti; ko peteere ki te hauauru, ko hai ki te rawhiti: i hanga ano e ia tetahi aata ma ihowa ki reira, a karanga ana ki te ingoa o ihowa

i reèe ilija jelisiju: ostani ti ovde, jer mene gospod šalje do vetilja. ali jelisije reèe: tako živ bio gospod i tako živa bila duša tvoja, neæu te ostaviti. i dodjoše u vetilj.
na ka mea atu a iraia ki a eriha, hei konei koe noho ai, kua unga hoki ahau e ihowa ki peteere. ano ra ko eriha, e ora ana a ihowa, e ora ana hoki tou wairua, e kore ahau e whakarere i a koe. heoi haere tahi ana raua ki raro, ki peteere