Je was op zoek naar: malakas yung ulan at kidlat (Tagalog - Cebuano)

ang alamat ng kulog at kidlat
ang kasugiran sa dalugdog ug kilat

nang siya'y gumawa ng pasiya sa ulan, at ng daan sa kidlat ng kulog:
sa diha nga siya nagbuhat ug balaod sa ulan, ug alagianan alang sa kilat sa dalugdug;

at nangyari, pagkaraan ng sangdali, na ang langit ay nagdilim sa alapaap at hangin, at nagkaroon ng malakas na ulan. at si achab ay sumakay, at naparoon sa jezreel.
ug nahitabo sa wala madugay, nga ang kalangitan nagakaitum tungod sa mga panganod ug hangin, ug dihay usa ka dakung ulan. ug si achab mikabayo, ug miadto sa jezreel:

at muli siyang nanalangin; at ang langit ay nagbigay ng ulan, at ang lupa ay namunga ng kaniyang bunga.
unya siya nag-ampo pag-usab ug ang langit nagpaulan, ug ang yuta mipaani sa iyang abut.

at kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.
ug ingon sa pagpaabut sa ulan ang ilang pagpaabut kanako; ug gibuka nila ang ilang baba ingon sa nagahulat sa ulahing ulan.

at lumagpak ang ulan, at bumaha, at humihip ang mga hangin, at hinampas ang bahay na yaon; at nabagsak: at kakilakilabot ang kaniyang pagkabagsak.
ug unya mibundak ang ulan, ug mibul-og ang mga baha, ug mihuros ang mga hangin ug mihapak niadtong balaya, ug kadto napukan; ug daku gayud ang iyang pagkapukan."

at nang makita ni faraon, na ang ulan, at ang granizo, at ang mga kulog ay tumigil, ay lalong nagkasala pa, at nagmatigas ang kaniyang puso, siya at ang kaniyang mga lingkod.
ug sa pagtan-aw ni faraon nga ang ulan, ug ang ulan-nga-yelo, ug ang mga dalogdog miundang, siya nagpakasala paglabi, ug nagpatig-a sa iyang kasingkasing, siya ug ang iyang mga alagad.

ang mga ulap sa langit ay tila naghahabulan, senyales na papatak na ang ulan, parang pag ibig na hindi mo mapigilan, tumampisaw ka kahit alam mong ika’y masasaktan. dagunot nito’y parang kaysarap sa pandinig, bawat patak ay piyesa ng himig, at ikay’y sumayaw sa ligaya ng tubig, nilangoy mo kung saan ang baha ng pag ibig. tumila ang ulan at ika’y nabalot ng lungkot, at ang puso mo’y wari’y nakulong sa laot. tumingala ka sa langit at ngiti mo’y nalukot tapos na ang laro, ika’y
ang mga panganod sa kalangitan ingon og moawas, mga timailhan nga hapit na mohunong ang ulan, sama sa gugma dili ka makapahunong, paddle bisan kung nahibal-an nimo nga masakitan ka. ingon sa makapahimuot sa igdulungog, ang tagsatagsa ka tinulo maoy usa ka alawiton; ug ikaw nagasayaw sa kalipay sa katubigan: diin anaa ang baha sa gugma, ikaw nagalangoy. ang ulan mihunong na, ug ikaw gitabonan sa kasubo, ug ang imong kasingkasing daw anaa sa kahiladman sa dagat. ang imong pahiyom ug pahiyom nahuman na,