Je was op zoek naar: dumaan ako sayong kamay (Tagalog - Engels)

dumaan ako kanina
mangarap

maghihintay ako sayong pagbabalik
i'll wait for you here

may sasabihin ako sayong importante
may sasabihin lang iportante

kailangang dumaan ako sa butas ng karayom
tanga

pangit ba ako sayong paningin ako nakakaakit din
pangit man sayong paningin ako nkakaakit din

dumaan ako sa aking pinakamadilim na oras na nag - iisa
i went through my darkest time alone so sorry if i act like i dont need anyone

maghihintay ako hangan 4 years uma asa ako sayong pangako
i'll wait for you until it's ready

diba sabi ko sayo kahit wala mn ako sayong tabi kailangan mo alagaan sarili mo
diba sabi ko sayo kahit wala mn ako sayong tabi kailangan mo pamalaga sarili mo

pasinsya kana kanina na hindi kita benati nong dumaan ako sa bahay ninyo kanina
please be patient because i didn't greet you when i passed by your house earlier

kapag lumilipat tayo ng ibang classroom hindi kita kasabay dahil mas nauuna ako sayong pumunta sa classroom na lilipatan naten
when moving us another classroom at the same time because i do not precede me go early to the classroom are moving naten

gayunpaman ipinagdarasal ko na sa mga sandali na dumaan ako sa tila hindi magandang kalagayan ay makakatulong sa akin na tumingin sa iyo na tulungan akong magtiwala sa iyo at tulungan akong maunawaan na ang mga pagsubok, kahit gaano pa kadahil imposibleng malampasan ito, ay maaaring madaig sa iyong tulong
yet i pray that in moments that i go through seeming imposibble circumstances help me look to you help me trusty you and help me understand that trials, no matter how seemingly impossible it is to overcome,can possibly be overcome with your help

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan