Je was op zoek naar: hiningi ko sa god na makilala ko na ang boy (Tagalog - Engels)

pinangako ko sa sarili ko na ang tanging babaeng mamahalin ko lang ay ang ina ng mga anak ko translate to english
i leave only my brother to him

hi ate napadal ko na ang picture ko sa gmail mo
i already sent it to your email

pangalawa hinanda ko na ang mga gagamitin ko sa pag tatanim
first i bought seeds to plant

nabayaran ko na ang pdlt bill ko sa pamamagitan ng gcash account ko
i have already paid the bill

alam mo mustafa minahal kita ng totoo pero sinayanf mulang ang pag mamahal ko sayo sana maging masaya ka at hindi ka iwan ng babaeng mamahalin mo paalam na sayo kapag natapos na yung tatlong buwan uuwe nako ng pinas hindi nako babalik hahanapin ko na ang buhay ko sa philippinas tandaan mo mahal na mahal kita
salamat sa isang buwan nating pag sasama kahit maikli lang ang ating pag sasama masayang masaya ako natikman koden maging masaya kahit saglit lng lage mung tandaan mahal na mahal kita kahit kailan hindi na tayo mag kikita ingat palage

ang kinakaharap ko na challenges ngayon ay yung depression sa lahat sa studies ko at sa family. pag alam kong down na down na ako sa buhay yung feeling ko ako na lang mag isa mas tumitindi yung fait ko sa god, pagnasasabi ko yung mga galit at pagod sa kanya gumagaan lahat.
ang kinakaharap ko na challenges ngayon ay yung depression sa lahat sa studies ko at sa family. pag alam kong down na down na ako sa buhay yung feeling ko ako na lang mag-isa mas tumitindi yung fait ko sa god, pagnasasabi ko yung mga galit at pagod sa kanya gumagaan lahat.

bakit ko nga ba ito natanong. siguro dahil sa mga nakikita ko sa social media na nag labasan ang kanya kanyang opinyon tungkol sa kinakaharap na pandemia ng ating bansa ang iba dito ay negatibo at ang iba naman dito positibo ngunit napansin ko na ang mga negatibong komento ay tungkol sa gobyerno ang mga komento na ito ay ng galing sa ibat ibang uri ng tao ang iba ay sa mga artisa ang iba naman ay galing sa mga vloger at karimhan ng ito galing sa mga normal na namumuhay sa ating bansa. napnsin kodi
why are we this konga. maybe because of the ones i see on social media that have outgrown his opinion on the pandemic of our country some here are negative and others here positive but i noticed that the negative comments were about the government's comments this is from different kinds of people, some are from artists and others are from vlogers and this is from ordinary people living in our country. napnsin kodi

isang araw ako ay nasa school at kapag uwian ng hapon ako ay pumupunta muna sa ibang classroom para makipag lokohan at makipag chismisan at kapag umuuwi ako ng hapon ako ay naka motor or minsan naglalakad tapos nung uuwi ba ako ng hapon nakisabay ako sa mga kaibigan ko sabay sabay kaming nagtatawanan ng kwekwentohan umuwi ako na naglakad at nakalimutan ko ang aking motor sa aming school hanggang sa pumunta na ako sa palengke nag aantay ng sundo ko ako ay pumunta sa bahay ng tita ko at doon ako nag antay at nung gumabi na ng gumabi pinaghahanap na pala ako ng magulang ko ang ginawa nila sa motor ko sa school ay kinuha na nila at ang akala nila ako ay gumala noong nahanao na ako ng magulang ko galit na galit sila at hinahanap sa akin yung motor ko bigla akong napaisip na dala ko ang motor ko dun ako nagsimulang kinabahan at nang pumunta na kami sa school para kunin ang motor dahil nasa akin ang susi natakot ako bigla wala na yung motor ko dun sinabi ng mama ko na nasa bahay na ang aking motor dun nagsimula ang pagluwag ko ng pahinga
english

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay