Je was op zoek naar: maen drwg gen i dwy ddim yn sariad cywraeg (Wels - Engels)

dw i ddim yn gwybod. ydw. mae'n ddrwg gen i
i do not know i'm sorry

dydi hwn ddim yn uchel iawn ar y gorau mewn person ag iselder, ond collais y tipyn hunan barch a hunan hyder oedd gen i, am nad oeddwn yn medru mynegi fy nheimladau yn iawn, sef yr union beth yr oedd yr holl feddygon hyn yn ei ofyn amdano yn gyson.
this isn’t very high at its best in a person with depression, but i lost what little self-respect and self-confidence i had, because i couldn’t express my feelings properly, which is exactly the thing that all the doctors were constantly asking me to do.

rwy’n 19 oed, ac adeg fy namwain roeddwn i’n 18 oed. roeddwn i newydd basio fy mhrawf gyrru, a digon teg fyddai dweud fy mod i braidd yn wyllt. roeddwn i’n mwynhau gyrru’n gyflym, a chael blas ar ryddid. fe wnaeth fy ffrindiau fy annog i ddwyn car, ac yna aeth rhyw dwpsyn drwy olau coch ac i gefn fy nghar. alla i ddim cofio unrhyw beth o’r ddamwain nac am yr ychydig fisoedd canlynol, mae fy nghof o fod yn yr ysbyty yn niwlog. mae’n debyg eu bod wedi fy rhoi mewn coma am bythefnos o ganlyniad i chwydd yn yr ymennydd, er mwyn iddynt allu fy monitro a gweld beth oedd y niwed. yn ôl fy nheulu a fy mhartner, roedd hwn yn gyfnod brawychus iawn, ond a dweud y gwir, doedd gen i ddim syniad beth oedd yn digwydd a dydw i ddim yn cofio unrhyw beth amdano. roeddwn i yn yr ysbyty am gyfnod hir, hyd nes i mi ddod yma. yn gorfforol, rydw i wedi gwella’n dda. rydw i’n gryfach o lawer ac yn gallu cerdded llawer gwell, ond mae fy nghof a fy ngallu i ganolbwyntio yn fyr. rydw i o hyd i anghofio pethau, ac mae hynny’n boen mawr. mae fy mam yn fy ngyrru i’n wallgof yn ffwdanu o’m cwmpas. un dydd rwy’n gobeithio mynd i’r brifysgol neu gael swydd, rydw i eisiau gallu byw yn annibynnol, cymdeithasu gyda fy ffrindiau, ac efallai hyd yn oed ddechrau gyrru eto. rydw i eisiau bywyd arferol... yr holl bethau mae dyn cyffredin fy oed i yn eu gwneud
aw fair enough