Você procurou por: εφεσείουσα (Grego - Dinamarquês )

(5) η εφεσείουσα διέμενε στη Γερμανία, ελάμβανε από το lvas σύνταξη ορφανού.
mens hun boede i tyskland, fik hun af den sagsøgte institution udbetalt pension til børn, der har mistet begge forældre eller en af dem.

Η εταιρία spiegelblank πρότεινε στην εφεσείουσα να συνεχίσει την εργασία της έναντι μηνιαίων αποδοχών που υπερέβαιναν τις μέχρι τότε αποδοχές της.
som led i en gennemgang af godkendte entreprenørers forhold - jf. artikel 15 i kongelig anordning af 9. august 1982 om gennemførelsesforanstaltninger til lovanordning af 3. februar 1947 om regler for godkendelse af entreprenører - traf ministeriet for offentlige arbejder i 1987 beslutning om at undlade at forny bng's godkendelse.

brandt-nielsen άσκησε έφεση, δικαίωσε την εφεσείουσα, με το αιτιολογικό ότι ήταν αποδεδειγμένο ότι η απόλυση της είχε σχέση με την εγκυμοσύνη της.
det tredje anbringende, der er påberåbt i alle tre sager, er, at denne afgørelse ikke umiddelbart og individuelt berører sagsøgerne i artikel 230, stk. 4, efs forstand.

Επικουρικώς, η εφεσείουσα υποστήριξε ότι ουδόλως αποδεικνύεται παράβαση του άρθρου 13, Α παράγραφος 1, στοιχείο d, του τροποποιημένου lbm ή βλάβη της εμπορικής επωνυμίας.
da der imidlertid er tale om en tvist vedrørende et forbrugslån, fandt tribunal d'instance de vienne, at forældelsesfristen på to år efter artikel l. 311-37 i code de la consommation måtte finde anvendelse, hvorfor retten var afskåret fra at ophæve de vilkår, den havde anset for urimelige.

Στη συνέχεια, το lvas χορήγησε στην εφεσείουσα συμπλήρωμα το οποίο αντιστοιχούσε στη διαφορά μεταξύ της συντάξεως ορφανού κατά το γερμανικό δίκαιο και του συνόλου των παροχών ορφανού οι οποίες, κατά τους υπολογισμούς του ανωτέρω φορέα, οφείλονταν από το inps.
senere ydede sagsøgte sagsøgeren et beløb svarende til forskellen mellem pensionen til børn af afdøde arbejdstagere beregnet efter tysk lov og de samlede ydelser til sådanne børn, som efter sagsøgtes beregninger skulle betales af inps.

"Συνεπώς, και δεδομένου ότι η εφεσείουσα της κύριας δίκης δεν κατάφερε να παρουσιάσει πειστικά επιχειρήματα προς την αντίθετη κατεύθυνση, ώστε να δοθεί λύση στο πρόβλημα που μας έχει υποβληθεί, στο ερώτημα που υποβλήθηκε από το cour d'appel του chambéry μπορεί να δοθεί μόνο η ακόλουθη απάντηση :
sagsøgerne i hovedsagen har bestridt gyldigheden af den fælles ministerielle bekendtgørelse af 15. april 1985, fordi de franske myndigheder bl.a. har tilsidesat traktatens artikel 93, stk. 3, sidste pkt.