Você procurou por: just wanna be rich and unreachble (Inglês - Gujarati)

and my belief is that if we create sufficiently rich and vibrant bridging communities, we can thwart the urge for people to burrow into the security of a homogenous bonding community defending themselves against the other.
અને મારી માન્યતા છે કે જો આપણે બનાવીએ પર્યાપ્ત સમૃદ્ધ અને વાઇબ્રેન્ટ બ્રિજિંગ સમુદાયો, લોકો સલામતીમાં ડૂબવા માટે, અરજ નિષ્ફળ કરી શકો છો એકસમય બંધન સમુદાયનો પોતાને બીજા સામે બચાવ કરવો.

an opportunity for something that is creative and rich and gives you an income, no matter what country you're in, no matter what skills or opportunities you might think you have.
કંઈક માટે તક તે સર્જનાત્મક અને સમૃદ્ધ છે અને તમને આવક આપે છે, તમે કયા દેશમાં છો તે કોઈ વાંધો નથી, ભલે ગમે તે કુશળતા અથવા તકો હોય તમને લાગે છે કે તમારી પાસે છે.

if we don't get this wish, the division between the people who think short term and long term will be terrible, between the us and china, between poor countries and rich, and most of all, the lives of those two billion will be far worse.
જો આ ઈચ્છા પૂર્તિ ના થઇ, તો દૂરદર્શી લોકો અને ટૂંકી વિચાર દ્રષ્ટિ વાળા લોકો, એમ બે દુઃખ જનક ભાગ પડી જશે. અમેરીકા અને ચીન વચ્ચે, ગરીબ દેશો અને સમૃદ્ધ દેશો વચ્ચે ખાઈ સર્જાશે. અને સૌથી વધુ તો છેવાડાના ૨૦૦ કરોડ લોકો ની જિંદગી બદતર બની જશે.

after his marriage to uttara chaudhury, daughter of freedom fighter parents, nabakrushna chaudhury and malatidevi chaudhury, the young couple moved to vedchhi, a tribal village 60 km from surat in gujarat, to work as teachers in a nai taleem school. following the bhoodan movement launched by vinoba bhave, narayan traversed through the length and breadth of gujarat, by foot, collecting land from the rich and distributing the same among the poor landless villagers. he started the mouthpiece of bhoodan movement, titled bhoomiputra (son of the soil) and remained its editor till 1959.[2]
સ્વાતંત્ર્ય સેનાનીઓ નભકૃષ્ણ ચૌધરી અને માલતીદેવી ચૌધરીની પુત્ર ઉત્તરા ચૌધરી સાથેના લગ્ન પછી આ યુવાન જોડી સુરતથી ૬૦ કિમી દૂર આવેલા વેડછી ખાતે સ્થાયી થઇ. જ્યાં તેમણે નઇ તાલીમ શાળામાં શિક્ષક તરીકે કામ શરૂ કર્યું. વિનોબા ભાવે દ્વારા ભૂદાન આંદોલન શરૂ કરાયા પછી તેમણે ગુજરાતમાં પગપાળાં પ્રવાસ કરીને અમીરો પાસેથી જમીન લઇને ગરીબ જમીન વિહોણાં ખેડૂતોમાં વહેંચી હતી. તેમણે ભૂદાન આંદોલનનું મુખપત્ર ભૂમિપુત્ર શરૂ કર્યું અને ૧૯૫૯ સુધી તેના તંત્રી રહ્યા.[2]