Você procurou por: casam miseram (Latim - Italiano)

casam
casa

suam casam
casa sua

umbra miseram
fitte foreste

umbra parvam casam
l'ombra di una casetta;

apud agricolae parvam casam
vicino alla casetta del contadino

miseram agricole casam celat
foresta fitta

miseram fortunam suam tacite gemebant
miserae captivae fortunam suam flent

adventatis semper libenter ad casam nostram parvam et miseram certe, sed nitidam.
alcuni grammaticale analisi

malo honeste mori quam vitam miseram vivere
miserabile

nuntio vobis gaudium magnum habemus casam
annuntio vobis senza magno gaudio

densarum silvarum umbra miseram agricolae casam celebat
fitte foreste

perfugae per silvas cum praeda in miseram casam perveniunt
i disertori arrivano nel bosco per un accompagnamento

valeria miseram octaviae historiam audit et prae lacrimis tacet
valeria ascolta la storia dei disgraziati di ottavia

interdum murum vel fossam vel puteum aedificant aut casam reparant
la vita serena di agricoltori

misera , inquit, cur laeta es et cantitas? in caveā clausa vitam miseram agis
miserabile , disse, perché sei felice e canti

miseram vitam ago: nisi nuptiae mihi quoque conductur terra, aqua et stellae a torteris umbris miscentur
vita miserabile

aliquando senex vita et labore fatigātus ligna in silva colligēbat et, sub vespērum ex silva excessit, nam ante noctem in casam venire cupivit.
quella sera, la della foresta e ha superato il

magna cum prudentia formica respondébat: «dearum epulae sane iucundae sunt, si (“se”) invitaris; tu (“tu”) certe aras frequentas, sed semper a sacerdotibus (“dalle sacerdotesse”) abigèris. non solum in capite (“sulla testa”) reginarum sedes, sed etiam in immunda spurcitia. non labòras neque certe socordia tua divitias congéris; uvas enim in mensis attingis, sed brumà saevà vita tua magna cum ignominia finitur: nam neque miram villam neque parvam casam habes. formicae autem
magna cum prudentia formica respondébat: «dearum epulae sane iucundae sunt, si (“se”) invitaris; tu (“tu”) certe aras frequentas, sed semper a sacerdotibus (“dalle sacerdotesse”) abigèris. non solum in capite (“sulla testa”) reginarum sedes, sed etiam in immunda spurcitia. non labòras neque certe socordia tua divitias congéris; uvas enim in mensis attingis, sed brumà saevà vita tua magna cum ignominia finitur: nam neque miram villam neque parvam casam habes. formicae autem magna diligentia micarum copiam congèrunt, casam promiscuam tamquam (“come”) villam rusticam cum concordia habitant et vitam iucundam atque beatam semper gerunt». ut (“come”) fabella indicat, insolentia atque superbia semper puniuntur,