Você procurou por: napolje (Sérvio - Wolof)

i izišavši napolje plaka gorko.
piyeer daldi génn, di jooy jooy yu metti.

i kad bi uveèe izadje napolje iz grada.
bi timis jotee yeesu ak taalibe yi génn dëkk bi.

i ovo rekavši zovnu glasno: lazare! izidji napolje.
bi mu waxee loolu, yeesu woote ak baat bu dëgër ne: «lasaar, ñëwal ci biti!»

i uhvatiše ga, i ubiše, i izbaciše ga napolje iz vinograda.
Ñu jàpp ko nag, rey, sànni ci biti.»

i izvede ih napolje do vitanije, i podignuvši ruke svoje blagoslovi ih.
gannaaw loolu yeesu yóbbu leen ca wetu betani. foofa mu yékkati ay loxoom, barkeel leen.

jer mu ne ulazi u srce nego u trbuh; i izlazi napolje èisteæi sva jela.
ndaxte du dugg ci xol, waaye ci biiram lay jëm, ba noppi daldi génn ca bérab bu làqu?» ci li mu wax loolu yeesu daganal na bépp ñam.

sve što meni daje otac k meni æe doæi; i koji dolazi k meni neæu ga isterati napolje.
képp ku ma baay bi jox dina ñëw ci man, te duma dàq mukk ki may fekksi.

i izvedavši ih napolje reèe: gospodo! Šta mi treba èiniti da se spasem?
mu génne leen ci biti ne leen: «kilifa yi, lu ma war a def, ba mucc?»

i izvedoše ga napolje iz vinograda i ubiše. Šta æe dakle uèiniti njima gospodar od vinograda?
Ñu génne ko tool bi nag, rey ko.» noonu yeesu laaj leen: «nu leen boroom tool bi di def, nag?

isus èu da ga isteraše napolje; i našavši ga reèe mu; veruješ li ti sina božijeg?
yeesu daldi yég ne, dàq nañu nit ka. bi mu dajeek moom, mu ne ko: «ndax gëm nga doomu nit ki?»

i ustavši isteraše ga napolje iz grada, i odvedoše ga navrh gore gde beše njihov grad sazidan da bi ga bacili odozgo.
noonu ñu jóg, génne ko dëkk ba, yóbbu ko ca mbartalum tund, wa ñu sanc seen dëkk, ngir bëmëx ko ci suuf.

a isus izadje napolje pod vence od trnja i u skerletnoj haljini. i reèe im pilat; evo èoveka!
yeesu nag génn, tegoo mbubbum xarekat mu xonq mi ak kaalag dég gi. pilaat it ne leen: «waa jaa ngii!»

ko u meni ne ostane izbaciæe se napolje kao loza, i osušiæe se, i skupiæe je, i u oganj baciti, i spaliti.
ku saxul ci man dinañu ko sànni ci biti, mu mel ni car bu ñu dagg, ba mu wow. car yu wow nag, dañu leen di buub, sànni ci safara, ñu lakk.

a on se odreèe govoreæi: ne znam niti razumem šta ti govoriš. i izadje napolje pred dvor: i petao zapeva.
waaye piyeer weddi ko naan: «xawma li ngay wax, dégguma ci dara.» mu daldi génn, dem ca buntu kër ga.

onda pilat izidje opet napolje, i reèe im: evo ga izvodim k vama napolje, da vidite da na njemu ne nalazim nikakvu krivicu.
pilaat génnaat ne leen: «gis ngeen, maa ngi leen koy indil ci biti, ngir ngeen xam ne, waa jii, gisuma ci moom genn tooñ.»

a portu što je izvan crkve, izbaci napolje, niti je meri, jer je dana neznabošcima; i grad sveti gaziæe èetrdeset i dva meseca.
waaye bàyyil ëttu bitib kër yàlla gi; bu ko natt, ndaxte jébbalees na ko ñi dul yawut, te dinañu nappaaje dëkk bu sell bi diirub ñeent-fukki weer ak ñaar.

vi ste so zemlji; ako so obljutavi, èim æe se osoliti? ona veæ neæe biti nizašta, osim da se prospe napolje i da je ljudi pogaze.
«yéena di xoromus àddina. bu xorom si sàppee, nan lañu koy delloo cafkaam? du jariñati dara, lu dul ñu sànni ko ci biti, nit ñi dox ci kawam.

a petar izgnavši sve napolje kleèe na kolena i pomoli se bogu, i okrenuvši se k telu reèe: tavito! ustani. a ona otvori oèi svoje, i videvši petra sede.
ci kaw loolu piyeer génne ñépp ci biti, mu sukk, ñaan ci yàlla, ba noppi walbatiku ca néew ba ne ko: «tabita, jógal!» noonu mu xippi, gis piyeer, daldi toog.

koji pobedi uèiniæu ga stubom u crkvi boga svog, i više neæe iziæi napolje; i napisaæu na njemu ime boga svog, i ime novog jerusalima, grada boga mog, koji silazi s neba od boga mog, i ime moje novo.
ku daan, dinaa la samp ni aw jënu néeg ci sama kër yàlla te doo fa génn mukk. dinaa bind ci yaw turu sama yàlla ak turu dëkku sama yàlla, mu di yerusalem gu bees, giy jóge ca asamaan ca wetu sama yàlla di wàcc. dinaa bind it ci yaw sama tur wu bees.