Você procurou por: lubog na mata (Tagalo - Inglês)

lubog na ang araw
sunshine

pa lubog na ang araw
it's just that

lubog na lubog na ako
i'm already drowning

lubog na kami sa utang
i am in debt

malabo na mata ko
malabo

duling na mata images
wall eyed

meaning of mapungay na mata
meaning of silent eyes

ibig sabihin ng duling na mata
duling na ang paningin

ano na mata mo malabo bobo ka ba
ano na mata mo fuzzy bobo ka ba

hende na mata wagan ang phone ko
why are you ignoring me

conjunctivitis (kulay - rosas na mata)
conjunctivitis (pink eye)

papasok ako bukas kasi maliit pa yung ano na mata ko
i can get in tomorrow

kailangan ko na ata mag salamin dahil lumalabo na mata ko
i need to wear glasses because my eyes are blurred

gaya ba ng araw ay ilu-lubog na rin nila ang kanilang nararamdaman para sa isa't isa?
as the sun is ilu they also sink their feelings for each other?

lubog na ako sa utang ngayon, hindi ko naman tatakasan yon, babayaran ko yan hindi mn ngayon...
i'm submerged in debt

malabu na mata ko kakaselpon, pero malinaw parin sakin na ikaw lang gusto ko
malabu na mata ko kakaselpon, pero clear parin sakin na ikaw lang gusto ko

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay