You searched for: pustinju (Serbiska - Maori)

i odmah duh izvede ga u pustinju.
a i reira pu ano ka tonoa ia e te wairua ki te koraha

kome odredih pustinju za kuæu i za stan slatinu.
e pai ranei te unikanga kia mahi ki a koe? kei tau takotoranga kai ranei he moenga mona

tada isusa odvede duh u pustinju da ga djavo kuša.
me i reira ka arahina a ihu e te wairua ki te koraha, kia whakamatautauria e te rewera

glas gospodnji potresa pustinju, potresa gospod pustinju kades.
wiri ana te koraha i te reo o ihowa: wiri ana i a ihowa te koraha o karehe

vi, pak, vratite se i idite u pustinju k crvenom moru.
ko koutou ia, tahuri atu, haere ki te koraha, na te huarahi ki te moana whero

i izvedoh ih iz zemlje misirske, i dovedoh ih u pustinju.
heoi whakaputaina ana ratou e ahau i te whenua o ihipa, kawea ana ki te koraha

i odvede valak valama navrh fegora, koji gleda u pustinju.
katahi ka kawea a paraama e paraka ki te tihi o peoro, e titiro iho ana ki te koraha

da bi išao dažd na zemlju gde nema nikoga, i na pustinju gde nema èoveka,
kia ua ai ki te whenua, ki te wahi kahore nei he tangata; ki te koraha, kahore nei o reira tangata

i obratiæu zemlju u pustinju, jer uèiniše neveru, govori gospod gospod.
ka meinga ano e ahau te whenua hei ururua mo te he i he ai ratou, e ai ta te ariki, ta ihowa

i odvešæu vas u pustinju tih naroda, i onde æu se suditi s vama licem k licu.
a ka kawea koutou e ahau ki te koraha o nga iwi, a ki reira ahau whakawa ai i a koutou, he kanohi ki te kanohi

a iz vamota u dolinu koja je u polju moavskom kod gore fazge i gleda u pustinju.
a i pamoto ki te raorao i te whenua o moapa, ki te tihi o pihika, e titiro iho ana ki te koraha

veènu pustinju naèiniæu od tebe i gradovi se tvoji neæe opraviti, i poznaæete da sam ja gospod.
ka ururua koe i ahau a ake ake; e kore ano ou pa e nohoia, a ka mohio koutou ko ihowa ahau

i jarac æe odneti na sebi sva bezakonja njihova u pustinju; i pustiæe onog jarca u pustinju.
na ka mauria e te koati o ratou kino katoa i runga i a ia ki tetahi whenua mokemoke: a ka tukua atu te koati ki te koraha

prvog dana treæeg meseca, pošto izadjoše sinovi izrailjevi iz misira, tog dana dodjoše u pustinju sinajsku.
no te toru o nga marama o te haerenga mai o nga tama a iharaira i te whenua o ihipa, no taua rangi ano, ka tae ratou ki te koraha o hinai

a od irota otišavši predjoše preko mora u pustinju, i išavši tri dana preko pustinje etama stadoše u logor u meri.
i turia i te ritenga atu o pihahirota, a tika ana na waenganui o te moana ki te koraha; a haere ana, e toru nga ra ki te ara, i te koraha o etama, a noho ana i mara

i beše šest stotina ljudi koji se okretoše i utekoše u pustinju k steni rimonu, i ostaše na steni rimonu èetiri meseca.
a e ono rau tangata i tahuri, i rere ki te koraha, ki te kamaka o rimono, a e wha nga marama i noho ai ki te kamaka o rimono

a jarca na kog padne žreb azazelov neka metne živa pred gospoda, da uèini oèišæenje na njemu, pa neka ga pusti u pustinju azazelu.
ko te koati ia i puta nei te rota ki a ia hei koati haere noa, katapaea oratia ki te aroaro o ihowa, ki te whakamarie mona, kia tukua ai ki te koraha hei koati haere noa

a gospod reèe aronu: izidji u pustinju na susret mojsiju. i otide i srete ga na gori božijoj, i poljubi ga.
na ka mea a ihowa ki a arona, haere ki te koraha, ki te whakatau i a mohi, a haere ana ia, a ka tutaki ki a ia ki te maunga o te atua, ka kihi i a ia

u tom umre samuilo i sabra se sav izrailj, i plakaše za njim, i pogreboše ga u domu njegovom u rami. a david usta i sidje u pustinju faransku.
na ka mate a hamuera, a ka huihui a iharaira katoa ki te tangi ki a ia, a tanumia iho ia ki tona whare ki rama. na ka whakatika a rawiri, a haere ana ki te koraha o parana

slaviæe me zveri poljske, zmajevi i sove, što sam izveo u pustinju vode, reke u zemlji suvoj, da napojim narod svoj, izabranika svog.
ka whakakororiatia ahau e nga kararehe o te parae, e nga kirehe mohoao, e nga otereti; no te mea ka hoatu e ahau he wai i te koraha, he awa i te titohea, hei inu ma taku iwi, ma taku i whiriwhiri ai