You searched for: lubog na pader (Tagalog - Engelska)

basa na pader
basa na pader

nagsasanggalang na pader
defensive wall

pa lubog na ang araw
it's just that

lubog na lubog na ako
i'm already drowning

lubog na kami sa utang
i am in debt

mahusay na pader ng china tagal
great wall of china

makapal na pader ng mga daluyan ng dugo
thick walled cavities

mahusay na pader ng china na nangangahulugang sa tagalog
great wall of china meaning sa tagalog

gaya ba ng araw ay ilu-lubog na rin nila ang kanilang nararamdaman para sa isa't isa?
as the sun is ilu they also sink their feelings for each other?

lubog na ako sa utang ngayon, hindi ko naman tatakasan yon, babayaran ko yan hindi mn ngayon...
i'm submerged in debt

isang pahalang, pandekorasyon na paghuhulma na nagpapantay sa tuktok na gilid ng isang istraktura o pader. dati natagpuan sa ibabaw entablatures na nagtatampok ng mga haligi mula sa classical order, cornices ngayon adorno ilang mga uri ng mga kasangkapan sa bahay pati na rin ang panloob na pader sa pre at postmodern estilo ng arkitektura.
a horizontal, decorative moulding that crowns the top edge of a structure or wall. previously found atop entablatures that feature columns from classical orders, cornices now adorn certain types of furniture as well as interior walls in pre and postmodern styles of architecture.

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay