You searched for: maari bang sa pag uwi ko na lang natin pagawa (Tagalog - Engelska)

pag uwi ko na lang
alright my dear, you can do that when you get home okay?

sa pag uwi ko
in the morning

naholdap ako sa pag uwi ko
napoldap ako sa pag uwi ko

bawi na lang ako pag uwi ko
just get back when you get home

nafifeel ko si rebecca dahil parang ako siya wala akong control minsan sa pag gastos kapag may mga bagay akong nakikita na bigla bigla ko na lang nagugustihan
for example gumagala kami sa sm tuwing napapapunta kami sa department store minsan hindi ko maiwasan na hindi ako mapapabili nung items lalo na at maganda minsan ang approach sakin ng salesperson

at dahil malungkot dina daan ko na lang sa pag lalaro ng ml at free fire at pag titiktok
and because i was sad, i just went to play ml and free fire and tiktok

nung akoy bata lagi akong naiyak bago pumasok ng school kasi lagi kung naiisip na hindi ko kasama nanay ko wala akong kakilala sa school tapos baka akoy awayin lang ng mga bata pero isang araw bigla na lang akong may nakilalang batang lalaki na sobrang bait sakin lagi ko syang kasama sa pag kain ng lunch at uwian l. tapos naisip ko na hindi ko pala kaylangan matakot sa mga bagay na mang yayari naman talaga sa buhay natin na hindi natin kaylangan matakot na harapin yun kasi dun mo masusukat ang i
when i was a child i always cried before going to school because if i always thought that i wasn't with my mother i didn't know anyone at school then maybe the kids would just quarrel with me but one day i suddenly met a boy who was always very smart to me syang kasama sa pag kain ng lunch at uwian l. then i thought that i don't have to be afraid of things that will actually happen in our lives that we don't have to be afraid to face because that's where you can measure the i

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan