You searched for: mapait langgasin ng luha ang gunita (Tagalog - Engelska)

bawal tuluan ng luha ang kabaong
angkabao

patak ng luha
mga patak ng luha

mga patak ng luha
mga patak ng luha

ano ang kasalungat ng luha
what is the opposite of tears

magipon ka na ng luha mo
gather treasure in heaven

basa pa ng luha bandang isusuot
please, specify two different languages

pugad ng luha ko't dalita
luha kot dalita

kahulugan ng pugad ng luha at dalita
meaning of nest of tears and dalita

ano ang ibig sabihin ng luha ng mga bituin
ano ang ibig sabihin ng luha ang mga bituin

walang ligaya sa lupa na di dinidilig ng luha
no earthly not watered by tears

pilipinas kong minumutya, pugad ng luha at dalita
philippines minumutya, nest of tears and dalita

laurang sa akiy iabot basa pa ng luha bandang isusuot
complaining about tears around to wear

patuloy parin ang pagtulo ng luha ko na tila ba ayaw ng tumigil, marahan ko itong pinunasan at tinignan ka
there are tears in my eyes

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay