You searched for: nagniningning (Tagalog - Engelska)

nagniningning
when he nothing shines upon

kasingkahulugan ng nagniningning
synonym of shining

nagniningning shimmering napakaganda
no more acne breakouts to bella amore

nagniningning tulad ng bituin
shining stars

kabalyero sa nagniningning na nakasuot
bring home the bacon

nagniningning ang mga bituin sa langit.
stars shine above in the sky.

ang buong buwan na nagniningning na napakaliwanag
and the full moon shining so bright

ang buwan ay nagniningning kasing ningning ng araw
long, long ago

ito ay isang magandang araw at ang araw ay nagniningning
the contrils for the heart ofthe sunset

ang kislap ng watawat mo’y tagumpay na nagniningning
ang kislap ng watawat mo’y tagumpay na nagniningning

ang araw ay nagniningning at bumabagsak ang ulan nang makita kita na nakangiti ng malala na ako
sun is shining and rain is falling when i see you smiling damn i'm falling

sinundan ng tatlong hari ang nagniningning na bituin patungo sa kinaroroonan ng batang si jesus
the three kings followed the brightly shinning star going to the place where baby jesus was.

ikaw ay parang isang buwan sa nagniningning na kalangitan ang iyong ganday higit sa lahat sapagkat ikaw ay nag iisa lamang
you are like a moon in the shining sky

ano ang isang paglalakbay na ito at ang wakas ay hindi nakikita ngunit ang mga bituin ay wala ngayong gabi at sila ay nakatali upang gabayan ang aking daan kapag sila ay nagniningning sa aking buhay makakakita ako ng isang mas mahusay na araw hindi ko hahayaan ang kadiliman sa ano ang isang paglalakbay nito
what a journey it has been and the end is not in sight but the stars are out tonight and they're bound to guide my way when they're shining on my life i can see a better day i won't let the darkness in what a journey it has bee

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay