You searched for: wala akong hinangad kundi ang kabutihan mo (Tagalog - Engelska)

wala ibang hinangad kundi ang kabutihan ninyo
i desire nothing but your goodness

wala akong ibang hinihiling kundi ang kaligtasan mo
i ask for nothing but your salvation

wala akong magawa kundi ang umiyak
i could do nothing but cry

wala akong magawa kundi ang tulungan sila
i could do nothing but to help them

wala akong ibang matatakbuhan kundi ang panginoon
i have nothing else to gain

wala akong hiniling kundi ang maging masaya ka
i asked for nothing but to be happy

susuklian ko ang kabutihan mo
susuklian ko ang kabutihan mo

balang araw masusuklian ko din ang kabutihan mo
english

wala akong ibang ginawa kundi ang ngumiti at makipag shake hands habang ipinakikilala ako ni mama sa lahat ng kamag anak namin
i did nothing but smile and shake hands as mama introduced me to all our relative

alam kong hindi ako perpekto . pero alam ko ring ginawa ko ang makakaya ko . sadya talagang may mga tao na hindi nakikita ang kabutihan mo
i know you don't really love me

ako ay isang babae na walang hinangad kundi ang buo ang pamilya. ako ay masayahin at simpleng anak. gusto ko na lagi kong nakikita ang aking pamilya na masaya. pag nakikita ko ang aking mga magulang na napapagod mas lalo akong nqgsusumikap dahil sila ang nagsisilibing inspirasyon ko sa buhay kaya naman ang makakapagsukli ng kanilang pagod at tiyaga sa aming magkakapatid ay mag aral ng mabuti at makapagtapos ngpag aaral. ngunit isang araw pumanaw na lamang aking ama, sobrang nalungkot kami dahil
i am a woman who wants nothing but the whole family. i am a happy and simple child. i want to see my family always happy. when i see my parents weary more i work hard because they are the ones who are my inspiration in life. but one day my dad passed away, we were so sad because it

after ko makagraduate ng grade 10,dumaan ako sa napakaraming pagsubok sa buhay sa loob ng ilang taon na naharap tayo sa pandemya masasabi ko na bilang isang estudyante malaki ang paghihirap ko para lang makapagaral ako, ako yung tipo ng tao na walang ibang hinangad kundi ang makatulong sa mga magulang ko, kahit na alam ko na hindi ako ang pinakamatanda sa aming magkakapatid ay naniwala ako sa kakayahan ko na sa myrang edad ko makakatulong ako sa mga magulang kahit sa simpleng pamamaraan, nagaral ako ng grade 10 ng modular, nakaranas ako ng hirap na matutunan ang lahat ng gagawin ko, pero sa tulong ng ate at mama ko nagagawan ko ng paraan na masagutan ang module ko hanggang sa nakatapos ako,, pagkagraduate ko nagdesisyon ako na dito ako mag-aral sa montalban sa tiyohin ko, kinuha nila ako dahil gusto nila matulungan ang papa ko na mapaalwan ang buhay dahil kagaya ko nag-aaral den ang ate ko, sa hirap ng buhay kaya nakapagdesisyon ako na dito na lang ako para kahit papaano makakaiwas sa malaking gastos ang mga magulang ko, at sa pag-aaral ko dito para sa akin napakarami ng mga ngyare sa loob ng ilang buwan, nagsimula ako ng walang kilala dito kundi ung mga kamaganak ko, pero walang kaibigan o kiallang kaklase, habang tumatagal nakisabay ako sa takbo ng ikot ng mundo dito sa paaralang ito natuto akong makihalobilo sa mga kaibigan at kaklase ko, napakasaya at napakarami ng experience ko dito kasama ang mga tropa ko kahit hindi ko pakiling ang mga kapatid at magulang ko, sa una mahirap kung iisipin na malalayo ka sa kanila pero dahil sa pangarap mo maiisip mo na lang na isang araw may dahilan ang lahat kung bakit nangyayare ito. sa kabila ng pagkainip ay nanatili ako sa pagtitiwala at paglilibang sa sarili ko sa ibang bagay gaya na lamang ng paglalaro ng basketball, hinayaan ko yung sarili ko na ienjoy ang bawat minuto habang nandidito ako, at di nagtagal bago sumapit ang kapaskuhan ay napagpasyahan ng magulang ko na pauwiin ako para makasama ko sila sa pasko, hanggang sa nakarating ako ng maayos samen pagdating ko ay nakumpleto kami ng buong pamilya at muling naging masaya ang bawat isa sa amin na makita namen at maranasan muli ang pagiging kumpleto, bumuo kami ng masasayang alaala at kasabay nito nakasama ko ang mga tunay kong kaibigan na mula pagkabata ko ay palagi silang nariyan. at pagkatapos sa araw ng bagong taon ay naging masaya parin kaming lahat ng magkakasama, hanggang sa bumalik ako dito sa montalban upang ituloy ang aking pag-aaral at ngayon ako bilang isang mag-aaral ay nagpupursigi sa aking pag-aaral na balang araw mula sa aking pagsisikap ay akin lahat makamtam ang tagumpay na inaasam. ako nga pla si mark christian terrenal na nagpapatunay na hindi hadlang ang pagiging malayo sa pamilya at pagiging mahirap makamtan lamang ang tunay na inaasam at nangangakong pagbubutihan at gagawin ang lahat ng aking makakaya mula sa aking pagtitiyaga.
kahit maraming pagsubok dumaan