Şunu aradınız:: dëshpëruar (Arnavutça - Litvanca)

ka devijuar rrugët e mia, më ka coptuar dhe më ka dëshpëruar.
jis mane paklaidino, sudraskė ir paliko vienišą.

kthehu nga unë dhe ki mëshirë për mua, sepse jam vetëm dhe i dëshpëruar.
pažvelk į mane ir pasigailėk manęs, nes esu vienišas ir suvargęs.

tani jam i hidhëruar dhe i dëshpëruar; shpëtimi yt, o perëndi, më lartoftë.
aš esu vargšas ir kenčiu; tavo išgelbėjimas, dieve, teiškelia mane!

për plagën e bijës së popullit tim jam i dëshpëruar, po mbaj zi, jam i tmerruar.
dėl savo tautos nelaimės aš kenčiu ir gedžiu, siaubas apėmė mane.

jam krejt i kërrusur dhe i dëshpëruar; sillem tërë ditën rreth e qark duke mbajtur zi,
esu varge, visai sulinkęs, vaikštau nusiminęs visą dieną.

ajo sulet kundër tij pa mëshirë, ndërsa ai kërkon në mënyrë të dëshpëruar të shpëtojë nga ajo dorë,
svaido be pasigailėjimo, nors jis labai stengiasi pabėgti nuo jo.

ne jemi të shtrënguar në çdo mënyrë, por nuk jemi të ngushtuarderi në fund; jemi ndërdyshas por jo të dëshpëruar;
mes visaip spaudžiami, bet nesugniuždyti; suglumę, bet nenusivylę;

prandaj një mallkim e ka përpirë tokën dhe banorët e saj janë të dëshpëruar; prandaj banorët e tokës po digjen dhe të pakët janë burrat që kanë mbetur.
todėl prakeikimas ryja žemę ir naikina jos gyventojus, todėl žemės gyventojai sudeginti ir žmonių mažai belikę.

kur tërë armiqtë tanë e mësuan këtë gjë dhe tërë kombet që na rrethonin e panë, e ndjenë veten shumë të dëshpëruar, sepse e kuptuan që kjo vepër ishte kryer me ndihmën e perëndisë tonë.
mūsų priešai ir apylinkėje gyveną pagonys, pamatę mūsų darbą, pasijuto labai pažeminti, nes suprato, kad šitas darbas buvo padarytas mūsų dievo.

"atë ditë", thotë zoti, "unë do të mbledh çalamanët, do të mbledh të dëbuarit dhe ata që kisha dëshpëruar.
“tuomet,­sako viešpats,­aš surinksiu iš tremties raišuosius, išblaškytuosius ir tuos, kuriuos varginau.

kur qielli do të mbyllet dhe nuk do të ketë më shi sepse kanë mëkatuar kundër teje, në qoftë se luten duke t'u drejtuar nga ky vend, në qoftë se lavdërojnë emrin tënd dhe heqin dorë nga mëkati i tyre sepse i ke dëshpëruar shumë,
jei dangus bus uždarytas ir nebus lietaus dėl to, kad jie nusidėjo, ir jei jie melsis šitoje vietoje, išpažins tavo vardą ir nusigręš nuo savo nuodėmės, už kurią juos baudi,

absalomi, vëllai, i tha: "ndofta vëllai yt amnon ka qenë me ty? tani për tani hesht, motra ime; ai është yt vëlla; mos e lësho veten për këtë". kështu tamara mbeti e dëshpëruar në shtëpinë e absalomit, vëllait të saj.
jos brolis abšalomas klausė: “ar tavo brolis amnonas buvo su tavimi? tačiau dabar tylėk, mano seserie. jis yra tavo brolis, nesisielok dėl to”. tamara pasiliko netekėjusi savo brolio abšalomo namuose.