Şunu aradınız:: forsikringskreditorers (Danca - Lehçe)

hjemlandet kan bestemme, at når en garantifond, som er oprettet i hjemlandet, er indtrådt i forsikringskreditorers rettigheder, kan denne fonds fordringer ikke være omfattet af bestemmelserne i artikel 10, stk. 1.
państwo członkowskie pochodzenia może ustalić, że prawa wierzycieli ubezpieczeniowych zostaną przeniesione do programu gwarancji, roszczenia z tego programu nie podlegają postanowieniom art. 10 ust. 1.

(13) det er yderst vigtigt, at forsikrede personer, forsikringstagere, begunstigede og enhver skadelidt, som har ret til at rejse krav direkte mod forsikringsselskabet som følge af forsikringstransaktioner, er beskyttet i forbindelse med likvidationen. denne beskyttelse bør ikke omfatte fordringer, som ikke følger af forpligtelser i henhold til forsikringsaftaler eller forsikringstransaktioner, men af et civilretligt ansvar, som en befuldmægtiget har udløst under forhandlinger, og som denne i henhold til den lovgivning, som gælder for forsikringsaftalen eller forsikringstransaktionen, ikke selv hæfter for i forbindelse med den pågældende aftale eller transaktion. med henblik herpå bør medlemsstaterne sikre forsikringskreditorer en særlig behandling ved anvendelse af én af de to mulige metoder, som er fastsat i dette direktiv. medlemsstaterne kan vælge mellem at give forsikringskrav absolut forrang for andre fordringer i forhold til aktiver, som udgør de forsikringsmæssige hensættelser, eller en særlig forrang ved fyldestgørelse i forsikringsselskabets aktiver, som kun skal vige for fordringer vedrørende løn, social sikring, skatter og tinglige rettigheder. ingen af de to metoder i dette direktiv forhindrer en medlemsstat i at indføre en rangorden mellem forskellige kategorier af forsikringskrav.
(13) niezmiernie ważne jest, aby osoby ubezpieczone, właściciele polis, beneficjenci i wszystkie poszkodowane strony miały prawo podjęcia działań wobec zakładu ubezpieczeń z tytułu roszczenia powstałego na skutek działalności ubezpieczeniowej i były chronione w postępowaniu likwidacyjnym. niniejszej ochronie nie podlegają roszczenia, które nie powstały w wyniku zobowiązań wynikających z umów ubezpieczeniowych lub działalności ubezpieczeniowej, ale w czasie ich negocjacji, w rezultacie odpowiedzialności cywilnej, spowodowanej przez agenta, za którą, zgodnie z prawem mającym zastosowanie do umów lub operacji ubezpieczeniowych, nie jest on osobiście odpowiedzialny w ramach takiej umowy lub operacji ubezpieczeniowej. dla osiągnięcia tego celu państwa członkowskie powinny zapewnić specjalne traktowanie wierzycieli ubezpieczeniowych, zgodnie z jedną z dwu możliwych metod, o których mowa w niniejszej dyrektywie. państwa członkowskie mogą wybierać pomiędzy przyznaniem roszczeniom ubezpieczeniowym absolutnego pierwszeństwa przed innymi roszczeniami w odniesieniu do aktywów stanowiących techniczną rezerwę lub nadaniem roszczeniom ubezpieczeniowym szczególnej rangi, gdzie pierwszeństwo przed nimi mają tylko roszczenia dotyczące wynagrodzenia, opieki społecznej, podatków i praw rzeczowych w stosunku do całości aktywów zakładu ubezpieczeń. Żadna z tych dwu metod, przewidzianych w niniejszej dyrektywie, nie stanowi przeszkody dla państwa członkowskiego przy ustaleniu kolejności pomiędzy różnymi kategoriami roszczeń z tytułu ubezpieczenia.