Şunu aradınız:: suitsutamismeetodile (Estonca - Lehçe)

seos piirkonnaga: klimaatiliste, geograafiliste ja sotsiaal-majanduslike tingimuste ning keerulise ühenduse tõttu maa ülejäänud piirkondadega piirdus barroso piirkonna toiduvalik kohaliku toodanguga, mis koosnes peamiselt leivast, kartulitest ja sealihast. erinevate haldusüksuste, sealhulgas montalegre registrite dokumentides leitud viited sigadelt ja sealihatoodetelt võetavate maksude kohta tõestavad, et seakasvatus on sellel alal olnud tähtsal kohal juba väga pikka aega. et liha oleks söödav kogu aasta, leiutati viis sealiha säilitamiseks ning need esivanemate oskused anti edasi põlvest põlve. sealihatoodete valmistamine on alguse saanud ja sõltub suurel määral piirkonna külmast ja kuivast kliimast ning seepärast peab majade kolletes põlema pidevalt tuli, mis loob omakorda unikaalsed tingimused liha selliseks suitsutamiseks, mida iseloomustab kerge ja järk-järguline suitsu teke. traditsioonilisest seatapust saadava liha kasutamise ja säilitamise vajaduse tõttu hakati valmistama erineva kuju, koostise, värvi ja maitsega vorste, mis olid siiski alati iseloomulikud kohalikule maale ja rahvale. kokkuvõttes võib öelda, et toode ja geograafiline piirkond on läbi põimunud tänu (pärismaise) looma aretamisele, nendele loomadele söödetavatele kohalikele toodetele, oskusele valida sealihast just õigeid tükke, suitsutamismeetodile, mille puhul kasutatakse kohalikke küttepuid, ning laagerdumisprotsessile, mis toimub toote säilitamiseks sobivas väga külmas ja kuivas keskkonnas.
związek: ze względu na uwarunkowania klimatyczne, geograficzne, społeczno-gospodarcze i na trudności w komunikacji z resztą kraju, sposób odżywiania się w barroso ograniczał się do produktów lokalnych i składał głównie z chleba, ziemniaków i wieprzowiny. o tradycji i znaczeniu hodowli trzody chlewnej świadczą wzmianki w licznych edyktach królewskich, takich jak edykt z montalegre, dotyczące danin z trzody chlewnej i produktów wieprzowych. aby umożliwić spożywanie mięsa wieprzowego przez cały rok, wynaleziono sposoby jego konserwowania, które szybko stały się sztuką przekazywaną z pokolenia na pokolenie. przygotowywanie tych wyrobów wynika i w dużym stopniu zależy od zimnego i suchego klimatu w tym regionie, który sprawia, że w każdym domu zawsze pali się kominek, co stwarza wyjątkowe warunki do wędzenia, charakteryzujące się mało intensywnym i łagodnym dymem. to dzięki potrzebie wykorzystania i zakonserwowania mięsa wieprzowego otrzymanego z tradycyjnego uboju ("matança") powstały rozmaite wędliny o zróżnicowanej postaci i składzie, różnych kolorach i smakach, ale zawsze związane ze specyfiką regionu i jego mieszkańców. podsumowując, wyrób jest związany z obszarem geograficznym poprzez rasę zwierząt (autochtoniczną), ich odżywianie miejscowymi produktami, fachową wiedzę dotyczącą wyboru części wieprzowych, wędzenie dymem z drewna z tego regionu i dojrzewanie w bardzo zimnym i suchym środowisku, sprzyjającym konserwacji produktów.