Şunu aradınız:: dolum (Latince - İtalyanca)

dolum
dolo

per dolum
con inganno

callidum dolum
calcolo delle frodi

dolum suadebat
suadebat, suadebare, suadebavi, suadebatatus dicono in risposta (a);

non expetans dolum
non aspettando un inganno

itaque romulus callidum dolum parat
la frode calcolo

considerans autem dolum illorum dixit ad eos quid me temptati
conoscendo la loro malizia, disse

convertit cor eorum ut odirent populum eius ut dolum facerent in servos eiu
ecco il mare spazioso e vasto: lì guizzano senza numero animali piccoli e grandi

et post amicitias cum eo faciet dolum et ascendet et superabit in modico popul
non appena sarà stata stipulata un'alleanza con lui, egli agirà con la frode, crescerà e si consoliderà con poca gente

deponentes igitur omnem malitiam et omnem dolum et simulationes et invidias et omnes detractione
deposta dunque ogni malizia e ogni frode e ipocrisia, le gelosie e ogni maldicenza

sagitta vulnerans lingua eorum dolum locuta est in ore suo pacem cum amico suo loquitur et occulte ponit ei insidia
non dovrei forse punirli per tali cose? oracolo del signore. di un popolo come questo non dovrei vendicarmi?»

qui loquitur veritatem in corde suo qui non egit dolum in lingua sua nec fecit proximo suo malum et obprobrium non accepit adversus proximos suo
tutti hanno traviato, sono tutti corrotti; più nessuno fa il bene, neppure uno

graecorum copiae frustra obsĭdent troiam, quae («che», nom.) ​ab incolis audacĭter defenditur; ergo oppidum impetum («l’impeto», acc.) sustinet. sed graeci dolum excogitant: equum aedificant, viros in equi ​alvum ​collocant et in eius latere («sul suo fianco») scribunt: “equum deae minervae, troiae patronae, relinquĭmus”. postea graeci fugam ​in vicinam insulam simulant et equum in troiae oris relinquunt. troiani graecorum insidias non timent et ​laetitia exsu
graecorum copiae frustra obsĭdent troiam, quae («che», nom.) ​ab incolis audacĭter defenditur; ergo oppidum impetum («l’impeto», acc.) sustinet. sed graeci dolum excogitant: equum aedificant, viros in equi ​alvum ​collocant et in eius latere («sul suo fianco») scribunt: “equum deae minervae, troiae patronae, relinquĭmus”. postea graeci fugam ​in vicinam insulam simulant et equum in troiae oris relinquunt. troiani graecorum insidias non timent et ​laetitia exsultant; statim equus in troiae muros admittitur et ad minervae templum ducitur. troiani multas hostias deis propter graecorum fugam immolant et victoriam celebrant. nocte («di notte»), dum («mentre») troiani dormiunt, graeci de equo descendunt, vigilias interficiunt et troiae portas aperiunt. socii ad portas currunt atque in oppidum irrumpunt; statim taedas iaciunt et ​flammis​ troiam vastant