Şunu aradınız:: animae (Latince - Yunanca)

et erit vita animae tuae et gratia faucibus tui
και θελει εισθαι ζωη εις την ψυχην σου και χαρις εις τον τραχηλον σου.

ecce enim deus adiuvat me dominus susceptor animae mea
Τις θελει δωσει εκ Σιων την σωτηριαν του Ισραηλ; οταν ο Θεος επιστρεψη τον λαον αυτου απο της αιχμαλωσιας, θελει αγαλλεσθαι ο Ιακωβ, θελει ευφραινεσθαι ο Ισραηλ.

et pretium redemptionis animae suae et laboravit in aeternu
Μελετωμεν, Θεε, το ελεος σου εν μεσω του ναου σου.

res iudicasti domine causam animae meae redemptor vitae mea
Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

semita iustorum declinat mala custos animae suae servat viam sua
Η οδος των ευθεων ειναι να εκκλινωσιν απο του κακου οστις φυλαττει την οδον αυτου, διατηρει την ψυχην αυτου.

quare data est misero lux et vita his qui in amaritudine animae sun
Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,

cor quod novit amaritudinem animae suae in gaudio eius non miscebitur extraneu
Η καρδια του ανθρωπου γνωριζει την πικριαν της ψυχης αυτου και ξενος δεν συμμετεχει της χαρας αυτης.

benefacit animae suae vir misericors qui autem crudelis est et propinquos abici
Ο ελεημων ανθρωπος αγαθοποιει την ψυχην αυτου ο δε ανελεημων θλιβει την σαρκα αυτου.

ubi non est scientia animae non est bonum et qui festinus est pedibus offendi
Ψυχη ανευ γνωσεως βεβαιως δεν ειναι καλον και οστις σπευδει με τους ποδας, προσκοπτει.

quid enim proderit homini si lucretur mundum totum et detrimentum faciat animae sua
Επειδη τι θελει ωφελησει τον ανθρωπον, εαν κερδηση τον κοσμον ολον και ζημιωθη την ψυχην αυτου;

qui ergo receperunt sermonem eius baptizati sunt et adpositae sunt in illa die animae circiter tria mili
Εκεινοι λοιπον μετα χαρας δεχθεντες τον λογον αυτου εβαπτισθησαν, και προσετεθησαν εν εκεινη τη ημερα εως τρεις χιλιαδες ψυχαι.

taedet animam meam vitae meae dimittam adversum me eloquium meum loquar in amaritudine animae mea
Η ψυχη μου εβαρυνθη την ζωην μου θελω παραδοθη εις το παραπονον μου θελω λαλησει εν τη πικρια της ψυχης μου.

hii filii balae quam dedit laban raheli filiae suae et hos genuit iacob omnes animae septe
Ουτοι ειναι οι υιοι της Βαλλας, την οποιαν εδωκεν ο Λαβαν εις Ραχηλ την θυγατερα αυτου και τουτους εγεννησεν εις τον Ιακωβ πασαι αι ψυχαι επτα.

dixitque ad eos si placet animae vestrae ut sepeliam mortuum meum audite me et intercedite apud ephron filium soo
και ελαλησε προς αυτους λεγων, Εαν ευαρεστηται η ψυχη σας να θαψω τον νεκρον μου απ' εμπροσθεν μου, ακουσατε μου και μεσιτευσατε υπερ εμου προς τον Εφρων τον υιον του Σωαρ,

ecce puer meus quem elegi dilectus meus in quo bene placuit animae meae ponam spiritum meum super eum et iudicium gentibus nuntiabi
Ιδου, ο δουλος μου, τον οποιον εξελεξα, ο αγαπητος μου, εις τον οποιον η ψυχη μου ευηρεστηθη θελω θεσει το Πνευμα μου επ' αυτον, και θελει εξαγγειλει κρισιν εις τα εθνη

fiebat autem omni animae timor multa quoque prodigia et signa per apostolos fiebant in hierusalem et metus erat magnus in universi
Κατελαβε δε πασαν ψυχην φοβος, και πολλα τεραστια και σημεια εγινοντο δια των αποστολων.

quia anima carnis in sanguine est et ego dedi illum vobis ut super altare in eo expietis pro animabus vestris et sanguis pro animae piaculo si
διοτι η ζωη της σαρκος ειναι εν τω αιματι και εγω εδωκα αυτο εις εσας, δια να καμνητε εξιλεωσιν υπερ των ψυχων σας επι του θυσιαστηριου διοτι το αιμα τουτο καμνει εξιλασμον υπερ της ψυχης.

et tu fili hominis ecce in die quo tollam ab eis fortitudinem eorum et gaudium dignitatis et desiderium oculorum eorum super quo requiescunt animae eorum filios et filias eoru
Περι δε σου, υιε ανθρωπου, εν εκεινη τη ημερα, οταν αφαιρεσω απ' αυτων την ισχυν αυτων, την χαραν της δοξης αυτων, τα επιθυμηματα των οφθαλμων αυτων και το θαρρος των ψυχων αυτων, τους υιους αυτων και τας θυγατερας αυτων,

dixitque ioas ad sacerdotes omnem pecuniam sanctorum quae inlata fuerit in templum domini a praetereuntibus quae offertur pro pretio animae et quam sponte et arbitrio cordis sui inferunt in templum domin
Και ειπεν ο Ιωας προς τους ιερεις, Παν το αργυριον των αφιερωματων το εισφερομενον εις τον οικον του Κυριου, το αργυριον εκαστου διερχομενου εις τους απαριθμουμενους, το αργυριον εκαστου κατα την εκτιμησιν αυτου, παν το αργυριον το οποιον ηθελεν ελθει εις την καρδιαν τινος να προσφερη εις τον οικον του Κυριου,

et perrexit in desertum via unius diei cumque venisset et sederet subter unam iuniperum petivit animae suae ut moreretur et ait sufficit mihi domine tolle animam meam neque enim melior sum quam patres me
Αυτος δε υπηγεν εις την ερημον μιας ημερας οδον, και ηλθε και εκαθησεν υπο τινα αρκευθον και επεθυμησε καθ' εαυτον να αποθανη και ειπεν, Αρκει τωρα, Κυριε, λαβε την ψυχην μου διοτι δεν ειμαι εγω καλητερος των πατερων μου.