Şunu aradınız:: ego venire (Latince - Yunanca)

venire
έρχομαι

ego
eu

ego promea
yo prometi

festina venire ad me cit
Σπουδασον να ελθης προς εμε ταχεως

ego vero respondi domino meo quid si noluerit venire mecum mulie
Και ειπον προς τον κυριον μου, Ισως δεν θεληση η γυνη να με ακολουθηση.

ego creo facim
i create sacim

propter quod et inpediebar plurimum venire ad vo
Δια τουτο και εμποδιζομην πολλακις να ελθω προς εσας

ego et pater unum sumu
Εγω και ο Πατηρ εν ειμεθα.

paveant illi ego non pavebo
let them be affrighted, i will not be afraid:

ego flos campi et lilium convalliu
Εγω ειμαι το ανθος του Σαρων και το κρινον των κοιλαδων.

respondens autem petrus dixit domine si tu es iube me venire ad te super aqua
Αποκριθεις δε προς αυτον ο Πετρος ειπε Κυριε, εαν ησαι συ, προσταξον με να ελθω προς σε επι τα υδατα.

ego ecclesiastes fui rex israhel in hierusale
Εγω ο Εκκλησιαστης εσταθην βασιλευς επι τον Ισραηλ εν Ιερουσαλημ

ego autem quia veritatem dico non creditis mih
Εγω δε διοτι λεγω την αληθειαν, δεν με πιστευετε.

ite ecce ego mitto vos sicut agnos inter lupo
Υπαγετε ιδου, εγω σας αποστελλω ως αρνια εν μεσω λυκων.

quae respondit numquid possum deserere pinguedinem meam qua et dii utuntur et homines et venire ut inter ligna promovea
Αλλ' η ελαια ειπε προς αυτα, Να αφησω εγω το παχος μου, δια της οποιας τιμωνται Θεος και ανθρωποι, και να υπαγω να αρχω επι των δενδρων;

et faciam iudicia in aegypto et scient quia ego dominu
Και θελω εκτελεσει κρισεις επι την Αιγυπτον και θελουσι γνωρισει οτι εγω ειμαι ο Κυριος.

et sedentes ut comederent panem viderunt viatores ismahelitas venire de galaad et camelos eorum portare aromata et resinam et stacten in aegyptu
Επειτα εκαθησαν να φαγωσιν αρτον, και αναβλεψαντες ειδον και ιδου, συνοδια Ισμαηλιτων ηρχετο απο Γαλααδ μετα των καμηλων αυτων φορτωμενων αρωματα και βαλσαμον και μυρον, και επορευοντο να φερωσιν αυτα κατω εις την Αιγυπτον.

cum autem prope esset lydda ab ioppe discipuli audientes quia petrus esset in ea miserunt duos viros ad eum rogantes ne pigriteris venire usque ad no
Και επειδη η Λυδδα ητο πλησιον της Ιοππης, ακουσαντες οι μαθηται οτι ο Πετρος ειναι εν αυτη, απεστειλαν προς αυτον δυο ανδρας, παρακαλουντες να μη βραδυνη να περαση εως εις αυτους.