Şunu aradınız:: laudabunt (Latince - Yunanca)

beati qui habitant in domo tua in saecula saeculorum laudabunt te diapsalm
Διοτι εκ συμφωνου συνεβουλευθησαν ομου συνεμαχησαν κατα σου

ne avertatur humilis factus confusus pauper et inops laudabunt nomen tuu
Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο

hii levabunt vocem suam atque laudabunt cum glorificatus fuerit dominus hinnient de mar
Ουτοι θελουσιν υψωσει την φωνην αυτων, θελουσι ψαλλει δια την μεγαλειοτητα του Κυριου, θελουσι μεγαλοφωνει απο της θαλασσης.

iuda te laudabunt fratres tui manus tua in cervicibus inimicorum tuorum adorabunt te filii patris tu
Ιουδα, σε θελουσι επαινεσει οι αδελφοι σου η χειρ σου θελει εισθαι επι τον τραχηλον των εχθρων σου οι υιοι του πατρος σου θελουσι σε προσκυνησει

vox speculatorum tuorum levaverunt vocem simul laudabunt quia oculum ad oculum videbunt cum converterit dominus sio
Οι φυλακες σου θελουσιν υψωσει φωνην εν φωναις ομου θελουσιν αλαλαζει διοτι θελουσιν ιδει οφθαλμος προς οφθαλμον, οταν ο Κυριος ανορθωση την Σιων.

et laudabunt super babylonem caeli et terra et omnia quae in eis sunt quia ab aquilone venient ei praedones ait dominu
Τοτε οι ουρανοι και η γη και παντα τα εν αυτοις θελουσιν αλαλαξει επι Βαβυλωνα διοτι οι εξολοθρευται θελουσιν ελθει επ' αυτην απο βορρα, λεγει Κυριος.

pro confusione vestra duplici et rubore laudabunt partem eorum propter hoc in terra sua duplicia possidebunt laetitia sempiterna erit ei
Αντι της αισχυνης σας θελετε εχει διπλασια και αντι της εντροπης θελουσιν εχει αγαλλιασιν εν τη κληρονομια αυτων οθεν εν τη γη αυτων θελουσι κληρονομησει το διπλουν αιωνιος ευφροσυνη θελει εισθαι εις αυτους.

ecce servi mei laetabuntur et vos confundemini ecce servi mei laudabunt prae exultatione cordis et vos clamabitis prae dolore cordis et prae contritione spiritus ululabiti
ιδου, οι δουλοι μου θελουσιν αλαλαζει εν ευθυμια, σεις δε θελετε βοα εν πονω καρδιας και ολολυζει υπο καταθλιψεως πνευματος.

et venient et laudabunt in monte sion et confluent ad bona domini super frumento et vino et oleo et fetu pecorum et armentorum eritque anima eorum quasi hortus inriguus et ultra non esurien
Και θελουσιν ελθει και ψαλλει επι του υψους της Σιων, και θελουσι συρρευσει εις τα αγαθα του Κυριου, εις σιτον και εις οινον και εις ελαιον και εις τα γεννηματα των προβατων και των βοων, και η ψυχη αυτων θελει εισθαι ως παραδεισος περιποτιζομενος και παντελως δεν θελουσι λυπηθη πλεον.