Şunu aradınız:: vix (Latince - Yunanca)

et haec dicentes vix sedaverunt turbas ne sibi immolaren
καιτοι δεν αφηκεν αμαρτυρητον εαυτον αγαθαποιων, διδων εις ημας ουρανοθεν βροχας και καιρους καρποφορους, γεμιζων τροφης και ευφροσυνης τας καρδιας ημων.

et si iustus vix salvatur impius et peccator ubi parebi
και αν ο δικαιος μολις σωζηται, ο ασεβης και αμαρτωλος που θελει φανη;

vix enim pro iusto quis moritur nam pro bono forsitan quis et audeat mor
Διοτι μολις υπερ δικαιου θελει αποθανει τις επειδη υπερ του αγαθου ισως και τολμα τις να αποθανη

insulam autem quandam decurrentes quae vocatur caudam potuimus vix obtinere scapha
Και τρεξαντες υπο νησιδιον τι ονομαζομενον Κλαυδην, μολις ηδυνηθημεν να βαλωμεν εις την εξουσιαν μας την λεμβον,

pretium enim scorti vix unius est panis mulier autem viri pretiosam animam capi
Διοτι εξ αιτιας γυναικος πορνης καταντα τις εως τμηματος αρτου, η δε μοιχαλις θηρευει την πολυτιμον ψυχην.

et suscipe benedictionem quam adtuli tibi et quam donavit mihi deus tribuens omnia vix fratre conpellente suscipien
δεξαι, παρακαλω, τας ευλογιας μου, τας προσφερομενας προς σε διοτι με ηλεησεν ο Θεος και εχω τα παντα. Και εβιασεν αυτον και εδεχθη.

et cum multis diebus tarde navigaremus et vix devenissemus contra cnidum prohibente nos vento adnavigavimus cretae secundum salmone
βραδυπλοουντες δε ικανας ημερας και μολις φθασαντες εις την Κνιδον, επειδη δεν μας αφινεν ο ανεμος, υπεπλευσαμεν την Κρητην κατα την Σαλμωνην,

non credebam narrantibus donec ipsa venissem et vidissent oculi mei et probassem vix medietatem mihi sapientiae tuae fuisse narratam vicisti famam virtutibus tui
αλλα δεν επιστευον εις τους λογους αυτων, εωσου ηλθον και ειδον οι οφθαλμοι μου και ιδου, το ημισυ του πληθους της σοφιας σου δεν απηγγελθη προς εμε συ υπερβαινεις την φημην την οποιαν ηκουσα