Şunu aradınız:: pažemintas (Litvanca - Norveççe)

tesigiria pažemintas brolis savo išaukštinimu,
men den ringe bror rose sig av sin høihet,

nuklydęs ir pažemintas buvau, bet dabar klausau tavo žodžio.
før jeg blev ydmyket, fór jeg vill; men nu holder jeg ditt ord.

Žmogus bus parblokštas, karžygys pažemintas, išdidūs nuleis savo akis.
og mennesket blir bøiet, og mannen ydmyket, og de overmodiges øine blir ydmyket.

ir kas save aukština, bus pažemintas, o kas save žemina, bus išaukštintas.
den sig selv ophøier, skal fornedres, og den sig selv fornedrer, skal ophøies.

kiekvienas, kuris save aukština, bus pažemintas, o kuris save žemina, bus išaukštintas”.
for hver den sig selv ophøier, skal fornedres, og den sig selv fornedrer, skal ophøies.

jis buvo pažemintas ir neteisingai nuteistas. kas apsakys jo giminę, jeigu jo gyvenimas žemėje buvo nutrauktas?!”
i hans fornedrelse blev dommen over ham borttatt, og hvem kan fortelle om hans ætt? for hans liv blir tatt bort fra jorden.

egipto rėmėjai žus ir bus pažemintas jų jėgos išdidumas. nuo migdolo iki sienės kris užmuštieji,­sako viešpats.­
så sier herren: egyptens støtter skal falle, og dets stolte makt skal synke sammen; fra migdol til syene skal de der falle for sverdet, sier herren, israels gud.

jie pereis per vargų jūrą. aš sulaikysiu jūros bangas, išdžiovinsiu upės gelmes. asirijos išdidumas bus pažemintas ir egipto skeptras pašalintas.
han* skal dra frem gjennem havet, gjennem farer, og slå ned bølgene i havet, og alle nilens dyp skal tørkes ut, og assurs stolthet skal støtes ned, og kongespiret skal vike fra egypten. / {* herren.}

todėl viešpats, kuris išgelbėjo abraomą, taip sako jokūbo namams: “jokūbas nebebus pažemintas, jo veidas nebeišblykš.
derfor sier herren så til jakobs hus, herren som forløste abraham: nu skal jakob ikke bli til skamme, og nu skal hans åsyn ikke blekne;

bet dievas, pažemintųjų guodėjas, paguodė mus tito atvykimu.
men gud, som trøster de nedbøiede, han trøstet oss ved titus' komme,