Şunu aradınız:: huler (Norveççe - Wolof)

- verden var dem ikke verd - de vanket om i utørkener og fjell og huler og jordkløfter.
Ñu ngi leen doon def noonu, fekk àddina sax yelloowul leen. Ñu ngi doon wëreelu ci àll yi ak ci tund yi, dal ci xunti yi ak ci kàmb yi.

for så sant gud ikke sparte engler da de syndet, men styrtet dem ned i avgrunnen og overgav dem til mørkets huler i varetekt til dom,
ndaxte yàlla jeggalul malaaka ya bàkkaaroon, waaye tàbbal na leen safara, tëj leen ca kàmb yu lëndëm, di leen nége àtte ba.

og jesus sa til ham: revene har huler, og himmelens fugler reder; men menneskesønnen har ikke det han kan helle sitt hode til.
waaye yeesu tontu ko ne: «till yi am nañu seeni kàmb, te picci asamaan am nañu ay tàgg, waaye doomu nit ki amul fu mu noppal boppam.»

jesus blev da atter oprørt i sin sjel, og kom til graven; det var en hule, og det lå en sten over den.
yeesu dellu am naqar wu réy, daldi dem ca bàmmeel ba. pax la mu ñu yett ci doj, ube ko xeer.