Şunu aradınız:: umiiyak napusa (Tagalogca - Danca)

hindi ba umiiyak ang karunungan, at inilalabas ng unawa ang kaniyang tinig?
mon ikke visdommen kalder, løfter indsigten ikke sin røst?

pag umiiyak ako at pinarurusahan ko ng pagaayuno ang aking kaluluwa, yao'y pagkaduwahagi sa akin.
thi nidkærhed for dit hus har fortæret mig, spotten mod dig er faldet på mig:

kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.
min citer er blevet til sorg, min fløjte til hulkende gråd!

siyang lumalabas at umiiyak, na nagdadala ng binhing itatanim; siya'y di sasalang babalik na may kagalakan, na dala ang kaniyang mga tangkas.
de går deres gang med gråd, når de udstrør sæden, med frydesang kommer de hjem, bærende deres neg.

sa kanilang mga lansangan ay nangagbibigkis sila ng kayong magaspang: sa kanilang mga bubungan, at sa kanilang mga luwal na dako, umaangal ang bawa't isa, na umiiyak ng di kawasa.
på gader og oppe på tage bærer de sæk, på torvene jamrer de alle, opløst i gråd.

siya'y umiiyak na lubha sa gabi, at ang mga luha niya ay dumadaloy sa kaniyang mga pisngi; sa lahat ng mangingibig sa kaniya ay walang umaliw sa kaniya: ginawan siya ng kataksilan ng lahat ng kaniyang mga kaibigan; sila'y naging kaniyang mga kaaway.
hun græder og græder om natten med tårer på kind; ingen af alle hendes elskere bringer hende trøst, alle vennerne sveg og blev hendes fjender.