Şunu aradınız:: ang taong makasarili (Tagalogca - Kebuano)

ang taong makasarili
bisaya

ang taong nag - aani
goy

ang taong walang kibo
walang kibo

daig ng maagap ang taong masipag
cebuano

sa kabilang banda, ang taong ito
ning tawhana

ang taong nagigipit sa patalim man ay kumakapit
ang taong nagigipit sa patalim ay kumakapit

o ang taong magkaroon ng paang bali o kamay na bali,
kun usa ka tawo nga adunay bali sa tiil, kun bali sa kamot,

ang taong managyaman ay binibigyan ng magandang biyaya ng panginoon.
ang anus ni aleng nena sa iyang bana nga abusado mao ang pamaagi niya nga makita ang gakos sa ilang anak.

ang taong hangal ay hindi nakakaalam; ni nauunawa man ito ng mangmang.
ang tawo nga mananapon dili mahibalo; ni makasabut ang buang niini:

na sabihin, nagpasimula ang taong ito na magtayo, at hindi nakayang tapusin.
nga managingon, `kining tawhana igo rang misugod sa pagtukod apan wala makapahuman.`

ang pantas na tao ay malakas; oo, ang taong maalam ay lumalago ang kapangyarihan.
ang usa ka tawo nga manggialamon kusganon man; oo, ang usa ka tawo sa kahibalo magauswag sa kagahum.

ang taong walang unawa ay nakikikamay, at nagiging mananagot sa harapan ng kaniyang kapuwa.
ang tawo nga walay salabutan magapanghampak sa kamot, ug mahimong pasalig sa atubangan sa iyang isigkatawo.

ito ang tinapay na bumababang galing sa langit, upang ang taong makakain, ay huwag mamatay.
ania kining tinapay nga nanaug gikan sa langit, aron ang tawo makakaon niini ug dili mamatay.

ang taong mangmang ay hindi na tatawagin pang dakila o ang magdaraya man ay sasabihing magandang-loob.
ang tawong buang dili na pagataw-gon nga halangdon, ni ang hakog pagaingnon nga mahinatagon.

ang tumatalikod ng kaniyang puso ay mabubusog ng kaniyang sariling mga lakad: at masisiyahang loob ang taong mabuti.
ang nagabalik sa pagpakasala sa kasingkasing pagapun-on uban sa iyang kaugalingong mga paagi; ug ang usa ka maayong tawo matagbaw gikan sa iyang kaugalingon.

siyang humahamak sa kaniyang kapuwa ay walang karunungan: nguni't ang taong naguunawa ay tumatahimik.
kadtong nagatamay sa iyang isigkatawo walay kaalam; apan ang tawo nga may salabutan nagahilum.

kung paano ang mga alapaap at hangin na walang ulan, gayon ang taong naghahambog ng kaniyang mga kaloob na walang katotohanan.
ingon sa mga panganod ug sa hangin nga walay ulan, maingon man siya nga nagapagarbo sa iyang kaugalingon sa iyang mga gasa nga dili matuod.

tinanong nila siya, sino ang taong sa iyo'y nagsabi, buhatin mo ang iyong higaan, at lumakad ka?
ug sila nangutana kaniya, "kinsa bang tawhana ang nag-ingon kanimo, `dad-a ang imong higdaan ug lumakaw ka`?"

datapuwa't siya'y nagpasimulang manungayaw, at manumpa, hindi ko nakikilala ang taong ito na inyong sinasabi.
apan siya misugod sa pagpamalika ug sa pagpanumpa nga nag-ingon, "wala lagi ako makaila nianang tawhana nga inyong gihisgutan."

hahanapin ko ang taong ito, ipakita sa akin kung totoo ang sinabi niya, upang ang puso ko ay maging iyo, pitong burol kung saan ka magtatayo.
tigsik ko ining daraga, na an hamot garo sampaguita, magpuon kan maheling ko siya, an isip ko dai napapauntok na