Şunu aradınız:: noong unang panahon (Tagalogca - Kebuano)

noong unang panahon
noong unang panahon

na nang unang panahon ay hindi mo pinakinabangan, datapuwa't ngayon ay may pakikinabangin ka at ako man:
(kaniadto siya wala magpulos alang kanimo, apan karon siya magpulos na gayud alang kanimo ug kanako.)

(gaya ng sinabi niya sa pamamagitan ng kaniyang mga banal na propeta na nagsilitaw buhat nang unang panahon),
sumala sa iyang gisulti pinaagi sa baba sa iyang mga balaang profeta sukad pa sa karaang panahon,

sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:
kay susiha, ipangamuyo ko kanimo, ang panahon nga ming-agi, ug magpahimulos ka sa imong kaugalingon niadtong ginapangita sa ilang mga amahan.

sapagka't nang unang panahon, ay ganito naman nagsigayak ang mga babaing banal na nagsiasa sa dios, na pasakop sa kanikaniyang asawa;
kay ang mga babayeng balaan sa karaan nga nanaglaum sa dios, sa ingon niining paagiha nanagpaanyag sa ilang kaugalingon ug nanagpasakop nga masinugtanon sa ilang mga bana,

ang dios, na nagsalita nang unang panahon sa ating mga magulang sa iba't ibang panahon at sa iba't ibang paraan sa pamamagitan ng mga propeta,
sa daghan ug nagkalainlaing mga paagi ang dios misulti kaniadto sa karaang kapanahonan ngadto sa atong mga ginikanan pinaagi sa mga profeta;

sapagka't si moises mula nang unang panahon ay mayroon sa bawa't bayan na nangangaral tungkol sa kaniya, palibhasa'y binabasa sa mga sinagoga sa bawa't sabbath.
kay sukad pa sa karaang kapanahonan si moises aduna nay iyang mga tigmantala niini sa matag-lungsod, sanglit ang iyang mga sinulat ginabasa man sulod sa mga sinagoga sa tanang adlaw nga igpapahulay."

noong unang panahon sa isang maliit na bayan sa mga burol sa kanayunan, may nakatirang isang batang babae na nagngangalang kira. si kira ay isang maliwanag at mausisa na bata na may malalim na pagmamahal sa mga hayop, lalo na sa mga aso. mula sa murang edad, palagi na siyang naaakit sa tapat at mapagmahal na kalikasan ng mga aso, nakakahanap ng aliw at kasama sa kanilang presensya.
noong unang panahon sa isang maliit na bayan sa mga burol sa kanayunan, may nakatirang isang batang babae na nagngangalang kira. si kira ay isang maliwanag at mausisa na bata na may malalim na pagmamahal sa mga hayop, lalo na sa mga aso. mula sa murang edad, palagi na siyang naaakit sa tapat at mapagmahal na kalikasan ng mga aso, nakakahanap ng aliw at kasama sa kanilang presensya.

na nang unang panahon ay mga suwail, na ang pagpapahinuhod ng dios, ay nanatili noong mga araw ni noe, samantalang inihahanda ang daong, na sa loob nito'y kakaunti, sa makatuwid ay walong kaluluwa, ang nangaligtas sa pamamagitan ng tubig:
nga kaniadto wala manag-ano-o, sa diha nga sa mga adlaw ni noe ang pailub sa dios nagpa-abut, samtang gibuhat pa ang arka nga niini pila lamang kabuok, sa ato pa, walo ka tawo ang naluwas latas sa tubig.

gayon man ay hindi magkakaroon ng paguulap sa kaniya na nasa kahapisan. nang unang panahon ay dinala niya sa pagkawalang kabuluhan ang lupain ng zabulon at ang lupain ng nephtali, nguni't sa huling panahon ay ginawa niyang maluwalhati, sa daang patungo sa dagat, sa dako roon ng jordan, ng galilea ng mga bansa.
apan wala na unya ing kangitngit kaniya nga diha sa kasakit. sa unang panahon iyang gipakaulawan ang yuta sa zabulon ug ang yuta sa nephtali; apan sa ulahing panahon iyang gihimo kini nga mahimayaon, tungod sa alagianan sa dagat, unahan sa jordan, galilea sa mga nasud.

noong unang panahon wala pa ang mundo at isa lamang ang planeta ang buwan. sa planetang ito may dalawang lahi ng tao ang nakatira ay ang taong puti at ang taong itim,ang mga puti ang panginoon at iyong mga itim ang utusan.ang mga puti ay magaganda maputi ang kulay ng balat at ang nuhok ay kulay ginto.nakatira sila sa lunsod ang mga utusan ay sa kuweba ng kagubatan nakatira. sila’y maliliit at maiitim na tao. sila ang tagapag alaga ng maganda at malaking hardin. may iba iban
noong unang panahon wala pa ang mundo at isa lamang ang planeta ang buwan. sa planetang ito may dalawang lahi ng tao ang nakatira ay ang taong puti at ang taong itim,ang mga puti ang panginoon at iyong mga itim ang utusan.ang mga puti ay magaganda maputi ang kulay ng balat at ang nuhok ay kulay ginto.nakatira sila sa lunsod ang mga utusan ay sa kuweba ng kagubatan nakatira. sila’y maliliit at maiitim na tao. sila ang tagapag-alaga ng maganda at malaking hardin. may iba-ibang mababangong bulaklak at masasarap na bungangkahoy sa halamanan.ang mga taga-buwan ay may kaugalian na bigyan ng salu-salo ang mga dalaga. taon-taon, pagdating ng mga dalaga sa edad na labingwalong taon, tinatawag at iniipon sila roon sa hardin. ito’y kung kabilugan ng buwan sa mayo. sila ay tumutugtog, kumakanta, sumasayaw hanggang sa umumaga. ang buong bayan ay masaya. isang araw na hindi inaasahan, lumindol nang malakas sa buwan. nabiyak ang planeta at ang hardin ay nawala. ang mga utusan ay nakasama sa kalahating nabiyak. sa tagal ng panahon, nalaman ng mga matatalinong tao sa buwan na ang iyong kabiyak ng planeta ay lulutang-lutang sa ibang lugar tinawag nila ito ng lupa na ang ibig sabihin, kabiyak ng buwan. hindi nagtagal, naisip ng mga taga-buwan na dalawin ang lupa. nakita nila na iyong magandang hardin ay naroon sa lupa at