Şunu aradınız:: gumapang sa masukal na damo (Tagalogca - İngilizce)

gumapang sa masukal na damo
gumapang

masukal na damo
dense area

dumaan sa masukal na daan
rough road

masukal na daan
rough road

masukal na gubat
dense forest

may gumapang sa kamay
with a bruise on the hand

lupo na damo
sitting grass

nag leak ang tubo at gumapang sa kisame
incident details ceiling area flooded due to pipe leak read track lights, shoes, garments,manequin and furniture,

tumubo ligaw na damo
mag was :)

gumagapang na damo sa bakod
creeping grass on the fence

inalis ang mga ligaw na damo
plucked wild grass

tirik ang araw response area noong araw na iyon subalit malamig sa masukal na kagubatan. magaganap ang isang masayang
opposite words of the wandering wanderer

mataas na damo sa paligid ng konkretong bakod ang hindi pa rin napuputol
high grass

ugoy ang karit upang i-cut mga maliliit na halaman, matangkad na damo at mga damo
swing the sickle to cut small plants, tall grass and weeds

ang pagbabalik babahagya ko nang sa noo’y nahagkan, sa mata ko’y luha ang nangag-unahan; isang panyong puti ang ikinakaway, nang siya’y iwan ko sa tabi ng hagdan: sa gayong kalungkot na paghihiwalay, mamatay ako, siya’y nalulumbay! nang sa tarangkahan, ako’y makabagtas pasigaw ang sabing, “magbalik ka agad!” ang sagot ko’y “oo, hindi magluluwat!” nakangiti akong luha’y nalaglag… at ako’y umalis, tinunton ang landas, nabiyak ang puso’t naiwan ang kabiyak; lubog na ang araw, kalat na ang dilim, at ang buwan nama’y ibig nang magningning: maka orasyon na noong aking datnin, ang pinagsadya kong malayang lupain: kuwagong nasa kubo’t mga ibong itim, ang nagsisalubong sa aking pagdating. sa pinto ng naro’ong tahana’y kumatok, pinatuloy ako ng magandang loob; kumain ng konti, natulog sa lungkot, ang puso kong tila ayaw nang tumibok; ang kawikaan ko, “pusong naglalagot, mamatay kung ako’y talaga nang kulog!” nang kinabukasang magawak ang dilim, araw’y namimintanang mata’y nagniningning; sinimulan ko na ang dapat kong gawin: ako’y nag-araro, naglinang, nagtanim; nang magdidisyembre, tanim sa kaingin, ay ginapas ko na’t sa irog dadalhin. at ako’y umuwi, taglay ko ang lahat, mga bungang-kahoy, isang sakong bigas; bulaklak na damo sa gilid ng landas, ay pinupol ko na’t panghandog sa liyag; nang ako’y umalis, siya’y umiiyak… o, marahil ngayon, siya’y magagalak! at ako’y lumakad, halos lakad takbo, sa may dakong ami’y meron pang musiko, ang aming tahana’y masayang totoo at nagkakagulo ang maraming tao… “salamat sa diyos!” ang nabigkas ko, “nalalaman nila na darating ako.” at ako’y tumuloy… pinto ng mabuksan, mata’y napapikit sa aking namasdan; apat na kandila ang nangagbabantay; sa paligid-ligid ng irog kong bangkay; mukha nakangiti at nang aking hagkan; para pang sinabi “irog ko, paalam!”
bones pasalaysay