您搜索了: heffingsbevoegdheid (荷兰语 - 丹麦语)

aan het kapitaalrecht onderworpen verrichtingen en verdeling van heffingsbevoegdheid
dispositioner, der er pålagt kapitaltilførselsafgift, og fordeling af beskatningsrettigheder

de verdeling van belastingopbrengsten en heffingsbevoegdheid wordt in het in par.
andre indtægter kommer fra øremærkede bevillinger, gebyrer, afgifter og andre tilgodehavender. fordelingen af skatteprovenuet og beskatningskompetencen fastlægges efter en forhandlingsprocedure, som er beskrevet ovenfor for delstatemes vedkommende, og hvis resultat knæsættes i en normal forbundslov.

enerzijds is het immers het criterium van de fiscale woonplaats dat in beginsel de heffingsbevoegdheid van de lidstaten begrenst.
for det første er kriteriet om skattemæssig bopæl i princippet det kriterium, der afgrænser medlemsstaternes respektive beskatningskompetence.

dit is in feite een consequentie van het ontbreken van gemeenschappelijke voorschriften inzake de verdeling van de heffingsbevoegdheid tussen de lidstaten 37,
kommissionen har understreget, at det pågældende område har lidt en mærkbar forringelse som følge af de af consorzio tilladte arbejder.

geschikt om de doelstellingen van handhaving van een evenwichtige verdeling van de heffingsbevoegdheid en van het vermijden van een dubbele verrekening van verliezen te verwezenlijken.
til at nå målet om at sikre en afbalanceret fordeling af beskatningskompetencen og om at hindre risikoen for dobbelt fradrag for underskud.

dat is mijns inziens een volstrekt onevenredig middel om de doelstellingen van handhaving van een evenwichtige verdeling van de heffingsbevoegdheid en van het vermijden van een dubbele verrekening van verliezen te verwezenlijken.
dette forekommer mig at være en åbenbart uforholdsmæssig måde at nå målet om at sikre en afbalanceret fordeling af beskatningskompetencen og undgå risikoen for dobbelt fradrag for underskud.

aangaande het specifieke argument dat het gevaar bestaat dat deutsche shell een dubbel voordeel geniet wegens het wisselkoersverlies, zij opgemerkt dat een lidstaat die afstand van zijn heffingsbevoegdheid heeft gedaan door een bilateraal
hvad angår det specifikke anbringende om, at deutsche shell risikerer at oppebære en dobbelt skattefordel med hensyn til valutatabet, bemærkes, at en medlemsstat, der har givet afkald på at udøve sine beskatningsbeføjelser ved at indgå en bilateral

artikel 10 is een combinatie van het vroegere artikel 2 betreffende de verdeling van de heffingsbevoegdheid en het vroegere artikel 4 dat het onderscheid maakt tussen verrichtingen die aan het kapitaalrecht moeten worden onderworpen en die welke aan dit recht mogen worden onderworpen.
artikel 10 kombinerer den tidligere artikel 2 om fordelingen af beskatningsrettighederne og den tidligere artikel 4, som sondrer mellem dispositioner, som skal, og dispositioner, som kan pålægges kapitaltilførselsafgift.

daardoor zou de heffingsbevoegdheid van de lidstaten evenwel ontegenzeglijk worden miskend, alsook de regel dat het aan elke lidstaat staat om met eerbiediging van het gemeenschapsrecht zijn stelsel van belasting van uitgekeerde winst te organiseren en in het kader daarvan de belastinggrondslag en het belastingpercentage te bepalen voor
et sådant afkald medfører imidlertid helt sikkert, at der ses bort fra medlemsstaternes beskatningskompetence og den regel, hvorefter det tilkommer hver medlemsstat i overensstemmelse med fællesskabsretten at organisere sin ordning til beskatning af udloddet overskud og inden for disse rammer at definere skatteberegningsgrundlaget og skattesatsen, der finder anvendelse på det udloddende

dienovereenkomstig mag, wanneer de lidstaat waaraan de heffingsbevoegdheid is toegekend, bepaalde of alle onder deze richtlijn vallende verrichtingen niet aan het kapitaalrecht onderwerpt, geen enkele andere lidstaat heffingsbevoegdheid uitoefenen ter zake van deze verrichtingen.
hvis den medlemsstat, som beskatningsretten tilkommer, ikke opkræver kapitaltilførselsafgift af alle eller visse af de dispositioner, der er omfattet af dette direktiv, må ingen anden medlemsstat som følge heraf udøve en beskatningsret i forhold til disse dispositioner.

het staat dus onomstotelijk vast dat de franse republiek bij de uitoefening van haar heffingsbevoegdheid of, in casu, bij haar keuze om geen csg en crds te heffen over de inkomsten van derouin uit werkzaamheden in het verenigd koninkrijk overeenkomstig het belastingverdrag, zich aan het gemeenschapsrecht dient te houden.
det er således ubestridt, at den franske republik under udøvelsen af sin beskatningskompetence eller som i dette tilfælde, hvor den franske regering har valgt at give afkald på at opkræve csg og crds af philippe derouins erhvervsmæssige indtægter af britisk oprindelse i henhold til dobbeltbeskatningsoverenskomsten, skal overholde fællesskabsretten.

aan de orde is in beginsel worden gerechtvaardigd door de eerste en de tweede van de in het arrest marks & spencer genoemde gronden, namelijk de doelstellingen van handhaving van een evenwichtige verdeling van de heffingsbevoegdheid en van het vermijden van een dubbele verrekening van verliezen. 19.
lovgivning, der er tvist om i den foreliggende sag, i princippet begrundes under henvisning til den første og den anden begrundelse i marks & spencerdommen, nemlig formålet om at sikre en afbalanceret fordeling af beskatningskompetencen mellem medlemsstaterne og risikoen for dobbelt fradrag for underskud. 19.

& spencer overwoog: „indien een vennootschap de mogelijkheid zou worden geboden, te opteren voor verrekening van haar verlies in de lidstaat waar ze gevestigd is, dan wel in een andere lidstaat, zou een evenwichtige verdeling van de heffingsbevoegdheid tussen de lidstaten groot gevaar lopen, aangezien de belastinggrondslag in de eerste staat zou worden vermeerderd en in de tweede zou worden verminderd met het bedrag van het overgedragen verlies”. 11in dezelfde zin zou in de onderhavige zaak de door duitsland en luxemburg overeengekomen en in het dbv weerspiegelde symmetrie tussen belastingheffing en aftrek worden doorbroken indien duitsland de aftrek van de verliezen van een vaste inrichting van een duitse vennootschap in luxemburg zou toestaan terwijl het heeft afgezien van het recht om de winst van een dergelijke inrichting te belasten. 13.
tilsvarende ville det i den foreliggende sag medføre en tilsidesættelse af den symmetri mellem beskatning og fradrag, der er aftalt mellem tyskland og luxembourg, og som er afspejlet i dobbeltbeskatningsoverenskomsten, hvis tyskland indrømmede fradrag for underskud pådraget af et luxembourgsk fast driftssted af et tysk selskab, når det har givet afkald på sin ret til at beskatte overskud optjent af et sådant fast driftssted.