Sie suchten nach: i did not call u since i could not speak... (Englisch - Tamilisch)

i could not call you
என்னால் உன்னை அழைக்க முடியவில்லை

sorry i could not talk to you properly
அப்புறம் எனக்கு ஆங்கிலம் தெரியும் ஆனால் அங்கிலத்துல பேச தெரியாது

i did not call now because call will cut
நான் இப்போது அழைக்கவில்லை

i did not call them to witness the creation of the heavens and the earth, nor their own creation; and i do not take the misleaders for assistants.
வானங்களையும், பூமியையும் படைப்பதற்கோ, இன்னும் அவர்களையே படைப்பதற்கோ (அவர்களை நான் உதவிக்கு) அருகே வைத்துக் கொள்ளவில்லை! வழி கெடுக்கும் இவர்களை (எதிலும்) நான் உதவியாளர்களாக ஏற்படுத்திக் கொள்ளவுமில்லை.

i did not call them to witness the creation of the heavens and the earth, nor in their own creation. i do not seek the aid of those who lead people astray.
வானங்களையும், பூமியையும் படைப்பதற்கோ, இன்னும் அவர்களையே படைப்பதற்கோ (அவர்களை நான் உதவிக்கு) அருகே வைத்துக் கொள்ளவில்லை! வழி கெடுக்கும் இவர்களை (எதிலும்) நான் உதவியாளர்களாக ஏற்படுத்திக் கொள்ளவுமில்லை.

i did not call them to witness at the creation of the heavens and the earth, nor at their own creation; i do not take as my helpers those who lead others astray.
வானங்களையும், பூமியையும் படைப்பதற்கோ, இன்னும் அவர்களையே படைப்பதற்கோ (அவர்களை நான் உதவிக்கு) அருகே வைத்துக் கொள்ளவில்லை! வழி கெடுக்கும் இவர்களை (எதிலும்) நான் உதவியாளர்களாக ஏற்படுத்திக் கொள்ளவுமில்லை.

i did not call (the unjust) to witness the creation of the heavens and earth nor to witness their own creation nor did i want to be helped by those who lead people astray.
வானங்களையும், பூமியையும் படைப்பதற்கோ, இன்னும் அவர்களையே படைப்பதற்கோ (அவர்களை நான் உதவிக்கு) அருகே வைத்துக் கொள்ளவில்லை! வழி கெடுக்கும் இவர்களை (எதிலும்) நான் உதவியாளர்களாக ஏற்படுத்திக் கொள்ளவுமில்லை.

in his absence, the people of moses adopted a calf made from their ornaments—a body which lowed. did they not see that it could not speak to them, nor guide them in any way? they took it for worship. they were in the wrong.
மூஸாவின் சமூகத்தார் அவர் (சென்ற) பின் தங்கள் நகைகளைக் கொண்டு ஒரு காளைக் கன்றின் சிலையை(ச் செய்து அதைத் தெய்வமாக) ஆக்கிக் கொண்டார்கள்; அதற்கு (மாட்டின் சப்தத்தைப் போல் வெறும்) சப்தமிருந்தது நிச்சயமாக அது அவர்களிடம் பேசவும் மாட்டாது, இன்னும் அவர்களுக்கு (நேர்) வழி காட்டவும் செய்யாது என்பதை அவர்கள் கவனித்திருக்க வேண்டாமா, அவர்கள் அதனையே (தெய்வமாக) ஆக்கிக் கொண்டார்கள் - இன்னும் அவர்கள் (தமக்குத் தாமே) அநியாயம் செய்து கொண்டார்கள்.

in his absence, the people of moses made a calf from their ornaments, an image which made a lowing sound. could they not see that it did not speak to them or guide them in any way? yet they took to worshipping it: they were evil-doers.
மூஸாவின் சமூகத்தார் அவர் (சென்ற) பின் தங்கள் நகைகளைக் கொண்டு ஒரு காளைக் கன்றின் சிலையை(ச் செய்து அதைத் தெய்வமாக) ஆக்கிக் கொண்டார்கள்; அதற்கு (மாட்டின் சப்தத்தைப் போல் வெறும்) சப்தமிருந்தது நிச்சயமாக அது அவர்களிடம் பேசவும் மாட்டாது, இன்னும் அவர்களுக்கு (நேர்) வழி காட்டவும் செய்யாது என்பதை அவர்கள் கவனித்திருக்க வேண்டாமா, அவர்கள் அதனையே (தெய்வமாக) ஆக்கிக் கொண்டார்கள் - இன்னும் அவர்கள் (தமக்குத் தாமே) அநியாயம் செய்து கொண்டார்கள்.

but for the mercy of god and his grace you would certainly have been misled by a section of them; yet they could not mislead you but themselves alone, and could do you no harm, for god has revealed to you the book and the law, and taught you what you did not know. great have been the blessings of god on you.
(நபியே!) உம் மீது அல்லாஹ்வின் அருளும், அவனுடைய கிருபையும் இல்லாதிருந்தால், அவர்களில் ஒரு கூட்டத்தார் உம்மை வழி தவறி நடக்கும்படி செய்ய முயன்றிருப்பார்கள்;. ஆனால் அவர்கள் தங்களையே அன்றி வழி தவறும்படி செய்ய முடியாது. இன்னும் அவர்களால் உமக்கு எந்த விதமான தீங்கும் செய்துவிட முடியாது. மேலும் அல்லாஹ் உம் மீது வேதத்தையும் ஞானத்தையும் இறக்கியுள்ளான்;. நீர் அறியாதிருந்தவற்றையும் அவன் உமக்குக் கற்றுக் கொடுத்தான். உம் மீது அல்லாஹ்வின் அருட்கொடை மகத்தானதாகவே இருக்கின்றது.

"the tumbling wall belonged to two orphans in the town whose father was a righteous person. underneath the wall there was a treasure that belonged to them. your lord wanted the orphans to find the treasure through the mercy of your lord when they mature. i did not repair the wall out of my own desire. these were the explanations of my deeds about which you could not remain patient."
"இனி (நான் நிமிர்த்து வைத்த) அந்த சுவர் அந்தப் பட்டினத்திலுள்ள அநாதைச் சிறுவர் இருவருக்குரியது அதன் அடியில் அவ்விருவருக்கும் சொந்தாமான புதையல் உள்ளது அவ்விருவருடைய தந்தை (ஸாலிஹான) நல்ல மனிதராக இருந்தார் எனவே, அவ்விருவரும் தக்க பிராயமடைந்த தம்மிருவரின் புதையலையும் வெளிப்படுத்தி (எடுத்துக்) கொள்ள வேண்டும் என உம்முடைய இறைவன் நாடினான். (இவையெல்லாம்) உம் இறைவனுடைய ரஹ்மத்தில் நின்றும் உள்ளவை என் விருப்பு, வெறுப்பின்படி எந்தக் காரியத்தையும் செய்யவில்லை எதைப் பற்றி நீர் பொறுமையாக இருக்க முடியவில்லையோ அதன் விளக்கம் இது தான்" என்று கூறினார்.

as for that wall, it belonged to two orphan boys of the city, and their treasure was buried under it. their father was an upright man. so your lord willed that on reaching the age of maturity they should dig out their treasure as a favour from their lord. so, i did not do that of my own accord. this is the explanation of things you could not bear with patience."
"இனி (நான் நிமிர்த்து வைத்த) அந்த சுவர் அந்தப் பட்டினத்திலுள்ள அநாதைச் சிறுவர் இருவருக்குரியது அதன் அடியில் அவ்விருவருக்கும் சொந்தாமான புதையல் உள்ளது அவ்விருவருடைய தந்தை (ஸாலிஹான) நல்ல மனிதராக இருந்தார் எனவே, அவ்விருவரும் தக்க பிராயமடைந்த தம்மிருவரின் புதையலையும் வெளிப்படுத்தி (எடுத்துக்) கொள்ள வேண்டும் என உம்முடைய இறைவன் நாடினான். (இவையெல்லாம்) உம் இறைவனுடைய ரஹ்மத்தில் நின்றும் உள்ளவை என் விருப்பு, வெறுப்பின்படி எந்தக் காரியத்தையும் செய்யவில்லை எதைப் பற்றி நீர் பொறுமையாக இருக்க முடியவில்லையோ அதன் விளக்கம் இது தான்" என்று கூறினார்.

my mother is the most important person in my life. i have been mentioning her in almost all of the essays i write. the problem is, i cannot really express how i feel about her in just words. my mother is not my whole life, but she is a really big part of it. my whole world does not only revolve around her, but she is the most influential person who inspires me. my mother is not just another woman. she is extraordinary. i have known her for sixteen years, three months, one day and nineteen hours. i know her very well, and i had learned to love her since the day we first met. relatives always tell me stories about my birth. they tell me how important i was to my mom. i was the foundation of her joy, strength, peace and love. she has never lied to me about my father. i do not remember asking about him. ever since, i already knew he was in a better place. i do not remember my mom having a hard time explaining to me my situation – having no father. she was always straightforward. she explained things very simply, like she knew everything. i thank her for being simple. i thank her for telling me the truth, so that i did not need to believe a lie that would have made things ‘easier’ for me. when in fact, not knowing the truth would have made things complicated. she has taught me all i need to know to live life as a sixteen-year old teenage girl. she taught me how to feel. well, she did not only do that. she showed me how to handle these feelings of anger, fear, guilt, joy, sadness, excitement, hate and anxiety. she also showed me how to give and take. i learned from her that giving is a lot harder than taking, but the former is much more satisfying when it is done. she told me that giving makes one happy. i am sure she is right because half of her life, she has been giving me what i need, and in spite of all that years of giving, she is happy. though very slowly, i am learning how to give freely. little by little
தமிழ் கட்டுரை சுற்றுச்சூழல்