Sie suchten nach: tohea (Maori - Norwegisch)

tohea taku tohe, whakaorangia hoki ahau: kia rite ki tau kupu tau whakahauoranga i ahau
før min sak og forløs mig, hold mig i live efter ditt ord!

kua tohea e koe, e te ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora
herre, du har ført min sjels sak, du har frelst mitt liv.

he tangata iwi ke, tohea atu: ko tau mea ia i tou teina, me tuku noa e tou ringa
utlendingen kan du kreve, men det du har til gode hos din bror, skal du eftergi.

a, i te whakatikanga o taua tangata ki te haere, ka tohea ia e tona hungawai, na ka moe ano ia ki reira
og da mannen reiste sig og vilde ta avsted, nødde svigerfaren ham, så han gav efter og blev der natten over.

e ara, e te atua, tohea tau tohe: mahara ki ta te tangata poauau tawai ki a koe a pau noa te ra
reis dig, gud, før din sak, kom i hu at du blir hånet av dåren hele dagen!

a, no ka kitea nga tuakana i reira, ka tohea matou kia noho i a ratou, kia whitu nga ra: heoi haere ana matou ki roma
der fant vi brødre, og de bad oss bli syv dager hos dem; og så kom vi til rom.

akona te mahi pai; rapua te whakawa; whakatikaia ta te tangata e tukinotia ana; whakawakia ta te pani; tohea ta te pouaru
lær å gjøre det gode, legg vinn på det som er rett, vis voldsmannen på rett vei, hjelp den farløse til hans rett, før enkens sak!

na i tetahi ra ka haere a eriha ki huneme, i reira hoki tetahi wahine nui; a tohea ana e tera kia kai taro ia. na reira, i ona haerenga katoa atu ma reira, peka ai ia ki reira ki te kai taro
en dag gikk elisa over til sunem; en velstående kvinne som bodde der, nødde ham til å ete hos sig; og så ofte han siden drog der forbi, tok han inn der og fikk sig mat.

a, ki te kawea mai e nga iwi o te whenua etahi taonga, tetahi kai ranei i te ra hapati hei hoko, kia kaua e hokona ta ratou mea i te hapati, i te ra tapu ranei; a me whakarere noa iho te whitu o nga tau, kaua hoki e tohea te moni tarewa
at vi, når de fremmede folk kom med sine varer og alle slags korn for å selge det på sabbaten, ikke skulde kjøpe det av dem på sabbaten eller nogen annen helligdag, og at vi i det syvende år skulde la landet hvile og eftergi alle krav.