Results for darmmucosa translation from Dutch to Danish

maag- en darmmucosa
slimhinde i mave-tarmkanalen

afscheiding van de darmmucosa
tarmslimhindeudsondring

de omzetting van carotenoïden in retinol vindt voornamelijk in de darmmucosa plaats.
karotinoiders omdannelse til retinol finder hovedsagelig sted i tarmens slimhinde.

in het darmlumen kunnen complexe verbindingen van fosfor met mineralen en aminozuren de opname door de darmmucosa beperken.
i tarmens lumen kan komplekse forbindelser mellem phosphor og mineraler og aminosyrer virke begrænsende pä stoffets optagelse i tarmens slimhinde. den uorganiske phosphorkoncentration i plasma er generelt på 0,8-1,4 mmol/1.

de antitoxine intestinale antistoffen voorkomen dat het choleratoxine zich aan het oppervlak van de darmmucosa hecht en voorkomen zodoende de symptomen van toxinegemedieerde diarree.
de antitoksine antistoffer i tarmene forhindrer koleratoksinet i at binde til tarmenes slimhindeoverflade og forebygger derved de toksinmedierede symptomer på diaré.

nifedipine wordt gemetaboliseerd via cytochroom p450 3a4 (cyp450 3a4), dat in de darmmucosa en de lever aanwezig is.
nifedipin er metaboliseret via cytochrom p450 3a4- systemet (cyp3a4), som findes i tarmens slimhinde og i leveren.

na orale toediening wordt cefuroximaxetil uit het maagdarmkanaal geabsorbeerd en snel gehydrolyseerd in de darmmucosa en het bloed, zodat het actieve bestanddeel cefuroxim in de bloedbaan terechtkomt.
efter peroral indgift absorberes cefuroximaxetil fra mave- tarmkanalen og hydrolyseres hurtigt i tarmslimhinderne og blodet, hvilket forårsager frigivelsen af den aktive substans cefuroxim i kredsløbet.

de basisstof is ruim gedistribueerd in de weefsels, waarbij de hoogste concentraties werden gevonden in de longen, gal, darmmucosa, milt, nieren en lever.
udgangsstoffet fordeles i stor udstrækning i vævene, og de højeste koncentrationer findes i lungerne, galden, tarmslimhinden, milten, nyrerne og leveren.

wat de menselijke voedingswaarde betreft, ging de belangstelling in het verleden voornamelijk uit naar de functie van ß­caroteen als een precursor van vitamine a. ß­caroteen kan enzymatisch tot retinol worden afgebroken, een proces dat meestal in de darmmucosa plaatsvindt.
i forbindelse med menneskelig ernæring har interessen koncentreret sig om ß­karotins funktion som grundsubstans for vitamin a. det kan spaltes af enzymer under afgivelse af retinol, for det meste i tarmens slimhinde. visse andre karotinoider kan også føre til retinol, men ikke så effektivt som ß­karotin.

in het plasma wordt anorganisch jodium onvast aan proteine gebonden; het wordt hoofdzakelijk opgeruimd door de schildklier en nieren maar ook andere weefsels zoals de maag­ en darmmucosa, de borstklieren, speekselklieren en eierstokken zijn in staat om het element te concentreren.
uorganisk iodid i plasma er løst bundet til protein. det optages i første række af skjoldbruskkirtlen og nyrerne, men andre væv som for eksempel slimhinden i mave­tarmkanalen, mælke­ og spytkirtler samt ovarier kan ligeledes ophobe stoffet.

de belangrijkste fysiologische functies van natrium zijn de instandhouding van (i) adequate volumes extracellulaire vloeistof (ecf) die nauw met het totale natriumgehalte in het lichaam verbonden is; (ii) de oncotische druk in de extracellulaire vloeifstof; (iii) het zuur/base-evenwicht; (iv) elektrofysiologische fenomenen in de spieren en bij de transmissie van neuromusculaire en zenuwprikkels; en (v) de generatie van transmembraan-gradiënten die van essentieel belang zijn voor de energieafhankelijke en carrier-gemoduleerde opname van voedingsstoffen en substraten door de cellen, met inbegrip van hepatocyten, darmmucosa-cellen en cellen in de niertubuli.
de fysiologiske opgaver omfatter bl. a. opretholdelse af (i) det ekstracellulære volumen (ecv), som hænger nøje sammen med legemets samlede natriumindhold, (ii) det kolloid-osmotiske tryk i den ekstracellulære væske, (iii) syre/basebalancen, (iv) elektrofysiologiske fænomener i muskel- neuromuskulær- og nerveimpulstransmission og (v) etablering af en gradient på tværs af membranen som er livsvigtig for den energiafhængige, carrier-medierede optagelse af næringsstoffer og substrater, herunder hepatocyter og celler i tarmens slimhinde og i nyretubuli.