Results for coquenard translation from English to Dutch

"madame coquenard, i gave you the preference.
--„mevrouw coquenard! ik gaf u de voorkeur; ik behoefde slechts aan de hertogin de.... te schrijven.

how is your husband, our dear monsieur coquenard?
hoe vaart mijnheer uw echtgenoot, die waardige heer coquenard?

m. coquenard wished him all sorts of prosperities.
meester coquenard wenschte hem allerlei soort van voorspoed.

porthos paid his compliments to m. coquenard and bade him farewell.
porthos maakte meester coquenard zijn kompliment en nam van hem afscheid.

m coquenard saw him swallowing this wine undiluted, and sighed deeply.
meester coquenard zag hem den onvermengden wijn inzwelgen en zuchtte.

the procurator repeated several times, "ah, madame coquenard!
er heerschte een stilte.

"you can come and dine three times a week," said mme. coquenard.
--„gij kunt driemaal in de week ten eten komen,” zeide mevrouw coquenard.

but then you understand, madame coquenard, a mule with feathers and bells."
maar dat begrijpt gij wel, mevrouw coquenard, dat het een muilezel moet zijn met pluimen en bellen.”

mme. coquenard distributed this dish to the young men with the moderation of a good housewife.
mevrouw coquenard verdeelde dat gerecht onder de jongelieden met de zuinigheid eener goede huismoeder.

but the real adieux were made in mme. coquenard’s chamber; they were heartrending.
zoo lang de procureursvrouw haar schoonen neef met haar oogen kon volgen, wuifde zij met een zakdoek, zich uit het venster zoover voorover buigende, dat zij gevaar liep er uit te vallen.

he passed his tongue over a spoonful of preserves, and stuck his teeth into the sticky pastry of mme. coquenard.
hij liet zijn tong over een klein lepeltje met confituren gaan en bleef met zijn tanden in het door mevrouw coquenard bereide kleverige deeg zitten.

m coquenard, after the luxuries of such a repast, which he called an excess, felt the want of a siesta.
meester coquenard gevoelde, na het genot van een dergelijk maal, hetwelk hij een buitensporigheid noemde, behoefte aan een middagslaapje.

"listen. this evening m. coquenard is going to the house of the due de chaulnes, who has sent for him.
--„luister! heden avond gaat mijnheer coquenard den hertog de chanlais spreken, die hem heeft doen roepen.

"oh, my legs, my poor legs! where are you?" murmured coquenard, and he tried to smile.
--„o, mijn arme beenen! mijn arme beenen!” mompelde de heer coquenard, en hij trachtte te glimlachen.

i know you are not rich, madame coquenard, and that your husband is obliged to bleed his poor clients to squeeze a few paltry crowns from them. oh!
ik weet, dat gij niet rijk zijt, mevrouw coquenard! en dat uw man genoodzaakt is de arme pleiters uit te zuigen, om van hen eenige ellendige kronen te trekken.

lord, how i have eaten!" m coquenard had eaten his soup, the black feet of the fowl, and the only mutton bone on which there was the least appearance of meat.
de procureur herhaalde eenige malen: „o, mevrouw coquenard! ik maak u mijn compliment, uw diner was waarlijk een feestmaal!”

mme. coquenard repaired trembling to the cloister of st. magloire, for she guessed the reproaches that awaited her there; but she was fascinated by the lofty airs of porthos.
mevrouw coquenard begaf zich bevende naar het klooster st. magloire, want zij voorzag de verwijtingen, die haar wachtten; maar zij was als betooverd door de goede manieren van porthos.

m. coquenard poured from a very small stone bottle the third of a glass for each of the young men, served himself in about the same proportion, and passed the bottle to porthos and mme. coquenard.
de heer coquenard schonk uit een steenen, zeer kleine flesch het derde van een glas voor elk der jongelieden, schonk er zich zelven een in, bijna in gelijke evenredigheid en de flesch ging toen onmiddellijk over naar den kant van porthos en mevrouw coquenard.

"madame coquenard," said porthos, "remember the first letter you wrote me, and which i preserve engraved in my memory."
--„mevrouw coquenard!” zeide porthos, „herinner u den eersten brief, dien gij mij hebt geschreven en welken ik in mijn hart heb gegrift.”

"a positive feast!" cried m. coquenard, turning about in his chair, "a real feast, epulce epulorum. lucullus dines with lucullus."
--„inderdaad, een feestmaal!” riep hij, zich op zijn stoel bewegende, „een waarachtig feestmaal! _epuloe epulorum_: lucullus is te eten bij lucullus!”